به جان پیر خرابات و حق صحبت او ۴۰۵

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۴۰۵مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن به جان پير خرابات و حق صحبت او که نيست در سر من جز هوای خدمت او بهشت اگر چه نه جای گناهکاران است بيار باده که مستظهرم به همت او چراغ صاعقه‌ی آن سحاب روشن باد که زد به خرمن ما آتش محبت او بر آستانه‌ی ميخانه گر سری بينی مزن به پای که معلوم نيست نيت او بيا که دوش به مستی سروش عالم غيب نويد داد که عام است فيض رحمت او مکن به چشم حقارت نگاه در من مست که نيست معصيت و زهد بی مشيت او نمی‌کند دل من ميل زهد و توبه ولی به نام خواجه بکوشيم و فر دولت او مدام خرقه‌ی حافظ به باده در گرو است مگر ز خاک خرابات بود فطرت اوSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۴۰۴فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن می‌فکن بر صف رندان نظری بهتر از اين بر در ميکده می‌کن گذری بهتر از اين در حق من لبت اين لطف که می‌فرمايد سخت خوب است وليکن قدری بهتر از اين آن که فکرش گره از کار جهان بگشايد گو در اين کار بفرما نظری بهتر از اين ناصحم گفت که جز غم چه هنر دارد عشق برو ای خواجه‌ی عاقل هنری بهتر از اين؟ دل بدان رود گرامی چه کنم گر ندهم مادر دهر ندارد پسری بهتر از اين من چو گويم که قدح نوش و لب ساقی بوس بشنو از من که نگويد دگری بهتر از اين کلک حافظ شکرين ميوه نباتی‌ست بچين که در اين باغ نبينی ثمری بهتر از اينSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۴۰۳مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن شراب لعل کش و روی مه‌جبينان بين خلاف مذهب آنان جمال اينان بين به زير دلق ملمع کمندها دارند درازدستی اين کوته‌آستينان بين به خرمن دو جهان سر فرو نمی‌آرند دماغ و کبر گدايان و خوشه‌چينان بين بهای نيم کرشمه هزار جان طلبندنياز اهل دل و ناز نازنينان بين حقوق صحبت ما را به باد داد و برفتوفای صحبت ياران و همنشينان بين اسير عشق شدن چاره‌ی خلاص من است ضمير عاقبت‌انديش پيش‌بينان بين کدورت از دل حافظ ببرد صحبت دوستصفا‌ی همت پاکان و پاک‌دينان بينSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۴۰۲فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلننکته‌ای دلکش بگويم خال آن مه‌رو ببينعقل و جان را بسته‌ی زنجير آن گيسو ببينعيب دل کردم که وحشی‌وضع و هرجایی مباشگفت چشم شيرگير و غنج آن آهو ببينحلقه‌ی زلفش تماشاخانه‌ی باد صباستجان صد صاحب دل آن جا بسته‌ی يک مو ببينعابدان آفتاب از دلبر ما غافلندای ملامتگو خدا را رو مبين آن رو ببينزلف دل‌دزدش صبا را بند بر گردن نهادبا هواداران رهرو حيله‌ی هندو ببيناين که من در جستجوی او ز خود فارغ شدمکس نديده‌ست و نبيند مثلش از هر سو ببينحافظ ار در گوشه‌ی محراب می‌نالد رواستای نصيحتگو خدا را آن خم ابرو ببيناز مراد شاه منصور ای فلک سر برمتابتيزی شمشير بنگر قوت بازو ببينSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۴۰۱فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلنچون شوم خاک رهش دامن بيفشاند ز منور بگويم دل بگردان رو بگرداند ز منروی رنگين را به هر کس می‌نمايد همچو گلور بگويم بازپوشان بازپوشاند ز منچشم خود را گفتم آخر يک نظر سيرش ببينگفت می‌خواهیمگر تا جوی خون راند ز مناو به خونم تشنه و من بر لبش تا چون شودکام بستانم از او يا داد بستاند ز منگر چو شمعش پيش ميرم بر غمم خندان شودور برنجم خاطر نازک برنجاند ز مندوستان جان داده‌ام بهر دهانش بنگريدکو به چيزی مختصر چون باز می‌ماند ز منگر چو فرهادم به تلخی جان برآيد باک نيستبس حکايت‌های شيرين باز می‌ماند ز منصبر کن حافظ که گر زين دست باشد درس غمعشق در هر گوشه‌ای افسانه‌ای خواند ز منSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۴۰۰مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلنبالابلند عشوه‌گر نقش‌باز من کوتاه کرد قصه زهد دراز من ديدی دلا که آخر پيری و زهد و علم با من چه کرد ديده معشوقه‌باز من؟ می‌ترسم از خرابی ايمان که می‌برد محراب ابروی تو حضور نماز من گفتم به دلق زرق بپوشم نشان عشق غماز بود اشک و عيان کرد راز من مست است يار و ياد حريفان نمی‌کند ذکرش به خير ساقی مسکين‌نواز من يا رب کی آن صبا بوزد کز نسيم آن گردد شمامه‌ی کرمش کارساز من نقشی بر آب می‌زنم از گريه حاليا تا کی شود قرين حقيقت مجاز من بر خود چو شمع خنده‌زنان گريه می‌کنم تا با تو سنگدل چه کند سوز و ساز من زاهد چو از نماز تو کاری نمی‌رود هم مستی شبانه و راز و نياز من حافظ ز گريه سوخت بگو حالش ای صبا با شاه دوست‌پرور دشمن‌گداز منSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۳۹۹مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن کرشمه‌ای کن و بازار ساحری بشکن به غمزه رونق و ناموس سامری بشکن به باد ده سر و دستار عالمی، يعنی کلاه‌گوشه به آيين سروری بشکن به زلف گوی که آيين دلبری بگذاربه غمزه گوی که قلب ستمگری بشکن برون خرام و ببر گوی خوبی از همه‌کس سزای حور بده رونق پری بشکن به آهوان نظر شير آفتاب بگير به ابروان دوتا قوس مشتری بشکن چو عطرسای شود زلف سنبل از دم باد تو قيمتش به سر زلف عنبری بشکن چو عندليب فصاحت فروشد ای حافظ تو قدر او به سخن گفتن دری بشکنSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۳۹۸مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلنای نور چشم من سخنی هست گوش کنچون ساغرت پر است بنوشان و نوش کنپيران سخن ز تجربه گويند گفتمتهان ای پسر که پير شوی پند گوش کندر راه عشق وسوسه‌ی اهرمن بسی‌ستپيش آی و گوش دل به پيام سروش کنتسبيح و خرقه لذت مستی نبخشدتهمت در اين عمل، طلب از می‌فروش کنبر هوشمند سلسله ننهاد دست عشقخواهی که زلف يار کشی ترک هوش کنبا دوستان مضايقه در عمر و مال نيستصد جان فدای يار نصيحت نيوش کنبرگ نوا تبه شد و ساز طرب نماندای چنگ ناله برکش و ای دف خروش کنساقی که جامت از می صافی تهی مبادچشم عنايتی به من دردنوش کنسرمست در قبای زرافشان چو بگذریيک بوسه نذر حافظ پشمينه‌پوش کنSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۳۹۷مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن ز در درآ و شبستان ما منور کن هوای مجلس روحانيان معطر کن به چشم و ابروی جانان سپرده‌ام دل و جان بيا بيا و تماشای طاق و منظر کن ستاره‌ی شب هجران نمی‌فشاند نور به بام قصر برآ و چراغ مه برکن ز خاک مجلس ما ای نسیم باغ بهشتببر شمامه به فردوس و عود مجمر کن از اين مزوجه و خرقه نيک در تنگم به يک کرشمه صوفی‌کشم قلندر کن چو شاهدان چمن زيردست حسن تواند کرشمه بر سمن و جلوه بر صنوبر کن فضول نفس حکايت بسی کند ساقی تو کار خود مده از دست و می به ساغر کنوگر فقيه نصيحت کند که عشق مباز پياله‌ای بدهش گو دماغ را تر کن حجاب ديده‌ی ادراک شد شعاع جمال بيا و خرگه خورشيد را منور کن طمع به قند وصال تو حد ما نبود حوالتم به لب لعل همچو شکر کن لب پياله ببوس آنگهی به مستان ده بدين دقيقه دماغ معاشران تر کن پس از ملازمت عيش و عشق مهرويان ز کارها که کنی شعر حافظ از بر کنSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««می‌بهـا🍷»»»»»غزل نمره ۳۹۶مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلنصبح است ساقيا قـدحی پرشـراب کندور فلک درنگ ندارد شتاب کنزان پيشتر که عالم فانی شود خرابما را ز جام باده‌ی گلگون خراب کنخورشيد می ز مشرق ساغر طلوع کردگر برگ عيش می‌طلبی ترک خواب کنروزی که چرخ از گل ما کوزه‌ها کندزنهار کاسه‌ی سر ما پرشراب کنما مرد زهد و توبه و طامات نيستيمبا ما به جام باده‌ی صافی خطاب کنکار صواب باده پرستی‌ست حافظابرخيز و عزم جزم به کار صواب کنSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations