در نهانخانه‌ی عشرت صنمی خوش دارم ۳۲۶

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۳۲۸فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلنمن که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم؟لطف‌ها می‌کنی ای خاک درت تاج سرمدلبرا بنده نوازيت که آموخت؟ بگویکه من اين ظن به رقيبان تو هرگز نبرمهمتم بدرقه‌ی راه کن ای طاير قدسکه دراز است ره مقصد و من نوسفرمای نسيم سحری بندگی من برسانکه (گو) فراموش مکن وقت دعای سحرم(راه خلوتگه خاصم بنما تا زین پسمی خورم با تو دیگر غم دنیا نخورم)خرم آن روز کز اين مرحله بربندم (رخت) بارو از سر کوی تو پرسند رفيقان خبرمحافظا شايد اگر در طلب گوهر وصلديده دريا کنم از اشک و در او غوطه خورمپايه‌ی نظم بلند است و جهان گير بگوتا کند پادشه بحر دهان پرگهرمSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۳۲۶فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن در نهانخانه‌ی عشرت صنمی خوش دارم کز سر زلف و رخش نعل بر آتش دارم عاشق و رندم و می‌خواره به آواز بلند وين همه منصب از آن حور پريوش دارم گر تو زين دست مرا بی‌سروسامان داری من به آه سحرت زلف مشوش دارم ور چنين چهره گشايد خط زنگاری دوست من رخ زرد به خونابه منقش دارم گر به کاشانه‌ی رندان قدمی رنجه کنینقل شعر شکرين و می بی‌غش دارم ناوک غمزه بيار و زره زلف که من جنگ‌ها با دل مجروح بلاکش دارم حافظا چون غم و شادی جهان در گذر است بهتر آن است که من خاطر خود خوش دارمSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۳۲۲مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن* ۴بارخيال (روی) نقـ/ش تو در (بر) کا/رگاه ديـ/ده کشيدمبه صورت تو نگاری نه ديدم و نه شنيدماگر چه در طلبت هم‌عنان باد شمالمبه گرد سرو خرامان قامتت نرسيدم(هوای خواجگی‌م بود بندگی تو جستمامید سلطنتم بود خدمت تو گزیدم)اميد در شب زلفت به روز عمر نبستمطمع به دور دهانت ز کام دل ببريدمبه (ز) شوق چشمه‌ی نوشت چه قطره‌ها که فشاندمز لعل باده‌فروشت چه عشوه‌ها که خريدمز غمزه بر دل (تنگم) ريشم چه تيرها که گشادیز غصه بر سر کويت چه بارها که کشيدمز کوی يار بيار ای نسيم صبح غباریکه بوی خون دل ريش از آن (دیار) تراب شنيدمگناه چشم سياه تو بود و (بردن دلها) گردن دلخواهکه من چو آهوی وحشی ز آدمی برميدمچو غنچه بر سرم از کوی او گذشت نسيمیکه پرده بر دل خونين به بوی او بدريدمبه خاک پای تو سوگند و* نور ديده‌ی حافظکه بی رخ تو فروغ از چراغ ديده نديدمSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۳۲۱مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلانهر چند/ پير و خسته/دل و ناتـ/وان شدمهر گه که ياد روی تو کردم جوان شدمشکر خدا که هر چه طلب کردم از خدایبر منتهای همت خود کامران شدمدر شاهراه دولت سرمد به تخت بختبا جام می به کام دل دوستان شدمای گلبن جوان بر دولت بخور که مندر سايه‌ی تو بلبل باغ (جنان) جهان شدماول ز تحت و فوق (حرف و صوت) وجودم خبر نبوددر مکتب غم تو چنين نکته‌دان شدمزآن روز بر دلم در معنی گشوده شدکز ساکنان درگه پير مغان شدماز آن زمان که فتنه‌ی چشمت به من رسيدايمن ز شر فتنه آخرزمان شدمقسمت حوالتم به خرابات می‌کندهر چند (چندان) که اين چنين شدم و آن چنان شدممن پير سال‌وماه نيم يار بی‌وفاستبر من چو عمر می‌گذرد پير از آن شدمدوشم نويد داد عنايت که حافظابازآ که من به عفو گناهت ضمان شدمSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

در حال حاضر پادکست‌های رواق تنها با استفاده از فیلترشکن قابل پخش‌اند.«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۳۲۰مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلانديشب به سيل اشک ره خواب می‌زدمنقشی (مثال روی) به ياد خط تو بر آب می‌زدمابروی يار در نظر و خرقه‌سوختهجامی به ياد گوشه‌ی محراب می‌زدمهر مرغ فکر کز سر شاخ سخن بجستبازش ز طره‌ی تو به مضراب می‌زدمروی نگار در نظرم جلوه می‌نمودوز دور بوسه بر رخ مهتاب می‌زدمچشمم به روی ساقی و گوشم به قول چنگفالی به چشم و گوش در اين باب می‌زدمنقش خيال روی‌ تو تا وقت صبحدمبر کارگاه ديده‌ی بی‌خواب می‌زدمساقی به صوت اين غزلم کاسه می‌گرفتمی‌گفتم اين سرود و می ناب می‌زدمخوش بود وقت حافظ و فال مراد و کامبر نام عمر و دولت احباب می‌زدمSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۳۱۵مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلنبه غير از آن که بشد دين و دانش از دستمبيا بگو که ز عشقت چه طرف بربستم؟اگر چه خرمن عمرم غم تو داد به بادبه خاک پای عزيزت که عهد نشکستمچو ذره گر چه حقيرم ببين به دولت عشقکه در هوای رخت چون به مهر پيوستمبيار باده که عمری‌ست تا من از سر امنبه کنج عافيت از بهر عيش ننشستماگر ز مردم هشياری ای نصيحتگویسخن به خاک ميفکن چرا که من مستمچگونه سر ز خجالت برآورم بر دوستکه خدمتی به سزا برنيامد از دستمبسوخت حافظ و آن يار دلنواز نگفتکه مرهمش بفرستم چو خاطرش خستمSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۳۱۴فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلندوش بيماری چشم تو ببرد از دستمليکن (گرچه) از لطف لبت صورت جان می‌بستمعشق من با (لب شیرین) خط مشکين تو امروزی نيستديرگاه‌ی* است کز اين جام هلالی مستماز ثبات خودم اين نکته خوش آمد که به جوردر (بر) سر کوی تو از پای طلب ننشستمصنمی لشکريم غارت دل کرد و برفتآه اگر عاطفت شاه نگيرد دستمعافيت چشم مدار از من ميخانه‌نشينکه دم از خدمت (صحبت) رندان زده‌ام تا هستمدر ره عشق از آن سوی فنا صد خطر استتا نگویی که چو عمرم به سر آمد رستمبعد از اينم چه غم از تير کج‌انداز حسود(بعد از اینم چه غم از ناوک آزار حسود)چون (که) به محبوب کمان‌ابروی خود پيوستمبوسه بر درج عقيق تو حلال است مراکه به افسوس و جفا مُهر وفا نشکستمرتبت دانش حافظ به فلک برشده بودکرد غمخواری شمشاد بلندت پستمSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۳۱۳مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلان بازآی ساقيا که هواخواه خدمتم مشتاق بندگی و دعاگوی دولتم زآنجا که فيض جام سعادت‌فروغ توست بيرون‌شدی نمای ز ظلمات حيرتم هر چند غرق بحر گناهم ز صد (شش) جهت تا آشنای عشق شدم ز اهل رحمتم عيبم مکن به رندی و بدنامی ای حکيم کاين بود سرنوشت ز ديوان قسمتم می خور که عاشقی نه به کسب است و اختيار اين موهبت رسيد ز ميراث فطرتم من کز وطن سفر نگزيدم به عمر خويش در عشق ديدن تو هواخواه غربتم دريا و کوه در ره و من خسته و ضعيف ای خضر پی‌خجسته مدد (ده) کن به همتم دورم به صورت از در دولتسرای (دوست) تو ليکن به جان و دل ز مقيمان حضرتم حافظ به پيش چشم تو خواهد سپرد جان در اين خيالم، ار بدهد عمر مهلتمSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🌹می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۳۱۲مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلان بشري اذِ السّلامةُ حَلَّت بذي سَلَم لِلهِ حمدُ معترفٍ غاية النِّعم آن خوش‌خبر کجاست که اين فتح مژده داد؟تا جان فشانمش چو زر و سيم در قدم از بازگشت شاه در اين طرفه (نوبت) منزل است آهنگ خصم او به سراپرده‌ی عدم پيمان‌شکن هرآينه گردد شکسته‌حال ان العهود عند مليک النُهي ذِمم می‌جست از سحاب امل رحمتی ولی جز ديده‌اش معاينه بيرون نداد نم در نيل غم فتاد سپهرش به طنز گفت الانَ قد ندمتَ و ماينفعُ النَّدم(ساقی بیا که وقت گل است و زمان عیشپر کن پیاله و مخور اندوه بیش و کمبشنو ز جام باده که این زال نوعروسبسیار کشت شوهر چون کیقباد و جمای دل تو ملک جم مطلب جام جم بخواهاین بود قول بلبل دستان‌سرای جم حافظ به کنج میکده دارد قرارگاهالطیر فی حدیقةِ و الیسُ فی الاَجَم)ساقی چو يار مهرخ و از اهل راز بود حافظ بخورد باده و شيخ و فقيه همSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations