شاهدان گر دلبری زین‌سان کنند ۱۹۷

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۲۰۱مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن شراب بی‌غش و ساقی خوش، دو دام ره‌اند که زيرکان جهان از کمندشان نرهند من ار چه عاشقم و رند و مست و نامه‌سياه هزار شکر که ياران شهر بی‌گنه‌اند جفا نه پيشه‌ی درويشی‌ست و راهروی بيار باده که اين سالکان نه مرد ره‌اند مبين حقير گدايان عشق را کاين قوم شهان بی‌کمر و خسروان بی‌کله‌اند به هوش باش که هنگام باد استغنا هزار خرمن طاعت به نيم جو (ندهند) ننهند مکن که کوکبه‌ی دلبری شکسته شود چو بندگان بگريزند و چاکران بجهند غلام همت دردی‌کشان يک‌رنگم نه آن گروه که ازرق‌لباس و دل‌سيه‌اند قدم منه به خرابات جز به شرط ادب که سالکان (ساکنان) درش محرمان پادشه‌اند جناب عشق بلند است همتی حافظ که عاشقان ره بی‌همتان به خود ندهندSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donationsAdvertising Inquiries: https://redcircle.com/brandsPrivacy & Opt-Out: https://redcircle.com/privacy

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۲۰۰مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلاندانی که چنگ و عود چه تقرير می‌کنند؟پنهان خوريد باده که (تکفیر) تعزير می‌کنندناموس عشق و رونق عشاق می‌برندعيب (منع) جوان و سرزنش پير می‌کنندجز قلب تيره هيچ نشد حاصل و هنوزباطل در اين خيال که اکسير می‌کنندگويند رمز عشق مگوييد و مشنويدمشکل حکايتی‌ست که تقرير می‌کنندما از برون در شده مغرور صد فريبتا خود درون پرده چه تدبير می‌کنندتشويش وقت پير مغان می‌دهند بازاين سالکان نگر که چه با پير می‌کنندصد (آبرو) ملک دل به نيم نظر می‌توان خريدخوبان در اين معامله تقصير می‌کنندقومی به جد و جهد نهادند وصل دوستقومی دگر حواله به تقدير می‌کنندفی‌الجمله اعتماد مکن بر ثبات دهرکاين کارخانه‌ايست که تغيير می‌کنندمی خور که شيخ و حافظ و مفتی و محتسبچون نيک بنگری همه تزوير می‌کنندSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donationsAdvertising Inquiries: https://redcircle.com/brandsPrivacy & Opt-Out: https://redcircle.com/privacy

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۱۹۹فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلان واعظان کاين جلوه در محراب و منبر می‌کنند چون به خلوت می‌روند آن کار ديگر می‌کنند مشکلی دارم ز دانشمند مجلس بازپرس توبه‌فرمايان چرا خود توبه کمتر می‌کنند گوييا باور نمی‌دارند روز داوری کاين همه قلب و دغل در کار داور می‌کنند يا رب اين نودولتان را با خر خودشان نشان کاين همه ناز از غلام ترک و استر می‌کنند ای گدای خانقه برجه که در دير مغان می‌دهند آبی (و) که دل‌ها را توانگر می‌کنندبر در ميخانه‌ی عشق ای ملک تسبيح گوی کاندر آن جا طينت آدم مخمر می‌کنندخانه خالی کن دلا تا منزل سلطان شودکین هوسناکان دل و جان جای دیگر می‌کنندببنده‌ی پیر خراباتم که درویشان او گنج را از بی‌نیازی خاک بر سر می‌کنند حسن بی‌پايان او چندان که عاشق می‌کشد زمره‌ی ديگر به عشق از غيب سر بر می‌کنند صبحدم از عرش می‌آمد خروشی عقل گفت قدسيان گویی که شعر حافظ از بر می‌کنندSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donationsAdvertising Inquiries: https://redcircle.com/brandsPrivacy & Opt-Out: https://redcircle.com/privacy

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۱۹۸مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلان گفتم کی‌ام دهان و لبت کامران کنند؟گفتا به چشم هر چه تو گویی چنان کنندگفتم خراج مصر طلب می‌کند لبت گفتا در اين معامله کمتر زيان کنند گفتم به نقطه‌ی دهنت خود که (راه برد) برد راه گفت اين حکايتی‌ست که با نکته‌دان کنند گفتم صنم‌پرست مشو (برو) با صمد نشين گفتا به کوی عشق هم اين و هم آن کنند گفتم هوای ميکده غم می‌برد ز دل گفتا خوش آن کسان که دلی شادمان کنند گفتم شراب و خرقه نه آيين مذهب است گفت اين عمل به مذهب پير مغان کنند گفتم ز نوش ‹-› لعل (لبت) لبان پير را چه سود گفتا به بوسه‌ی شکرينش جوان کنند گفتم که خواجه کی به سر حجله می‌رود گفت (گفتا سحر) آن زمان که مشتری و مه قران کنند گفتم دعای دولت او ورد حافظ است (گفتم دعای حافظ از اسباب دولت است)گفت اين دعا ملايک هفت آسمان کنندSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donationsAdvertising Inquiries: https://redcircle.com/brandsPrivacy & Opt-Out: https://redcircle.com/privacy

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۱۹۷فاعلاتن فاعلاتن فاعلانشاهدان گر دلبری زين‌سان کنندزاهدان را رخنه در ايمان کنندهر کجا آن شاخ نرگس بشکفدگلرخانش ديده نرگسدان کنندای جوان سروقد گویی ببرپيش از آن کز قامتت چوگان کنندعاشقان را بر سر خود حکم نيستهر چه فرمان تو باشد آن کنندپيش چشمم کمتر است از قطره‌ایاين حکايت‌ها که از طوفان کننديار (پیر) ما چون گیرد آغاز (سازد آهنگ) سماعقدسيان بر عرش دست‌افشان کنندمردم چشمم به خون آغشته شددر کجا اين ظلم بر انسان کنندخوش برآ با غصه‌ ای دل کاهل رازعيش خوش در بوته هجران کنندسر مکش حافظ ز آه نيم‌شبتا چو صبحت آينه رخشان کنندSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donationsAdvertising Inquiries: https://redcircle.com/brandsPrivacy & Opt-Out: https://redcircle.com/privacy

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۱۹۶مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلان آنان که خاک را به نظر کيميا کنند آيا بود که گوشه‌ی چشمی به ما کنند؟دردم نهفته به ز طبيبان مدعیباشد که از خزانه‌ی غيبم دوا کنند معشوق چون نقاب ز رخ در نمی‌کشد هر کس حکايتی به تصور چرا کنند چون حسن عاقبت نه به رندی و زاهديست آن به که کار خود به عنايت رها کنند بی‌معرفت مباش که در من يزيد عشق اهل نظر معامله با آشنا کنند حالی درون پرده بسی فتنه می‌رود تا آن زمان که پرده برافتد چه‌ها کنند گر سنگ از اين حديث بنالد عجب مدار صاحب‌دلان حکايت دل خوش ادا کنند می خور که صد گناه ز اغيار در حجاب بهتر ز طاعتی که به روی و ريا کنند پيراهنی که آيد از او بوی يوسفم ترسم برادران غيورش قبا کنند بگذر به کوی ميکده تا زمره‌ی حضور اوقات خود ز بهر تو صرف دعا کنند پنهان ز حاسدان به خودم خوان که منعمان خير نهان برای رضای خدا کنند حافظ دوام وصل ميسر نمی‌شود شاهان کم التفات به حال گدا کنندSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donationsAdvertising Inquiries: https://redcircle.com/brandsPrivacy & Opt-Out: https://redcircle.com/privacy

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۱۹۵مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن غلام نرگس مست تو تاجدارانند خراب باده‌ی لعل تو هوشيارانند تو را صبا و مرا آب ديده شد غماز و گر نه عاشق و معشوق رازدارانند ز زير زلف دوتا چون گذر کنی بنگر که از يمين و يسارت چه سوگوارانند گذار کن چو صبا بر بنفشه زار و ببين که از تطاول زلفت چه بی‌قرارانند نصيب ماست بهشت ای خداشناس برو که مستحق کرامت گناهکارانند نه من بر آن گل عارض غزل سرايم و بس که عندليب تو از هر طرف هزارانند تو دستگير شو ای خضر پی‌خجسته که من پياده می‌روم و همرهان سوارانند بيا به ميکده و چهره ارغوانی کن مرو به صومعه کانجا سياه‌کارانند رقیب درگذر و بیش از این مکن نخوتکه ساکنان در دوست خاکسارانندخلاص حافظ از آن زلف تابدار مباد که بستگان کمند تو رستگارانندSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donationsAdvertising Inquiries: https://redcircle.com/brandsPrivacy & Opt-Out: https://redcircle.com/privacy

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۱۹۴مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن سمن‌بويان غبار غم چو بنشينند بنشانند پری‌رويان قرار از دل چو بستيزند بستانند به فتراک جفا جان‌ها چو بربندند بربندند ز زلف عنبرين دل‌ها چو بگشايند بفشانند به عمری يک نفس با ما چو بنشينند برخيزند نهال شوق در خاطر چو برخيزند بنشانند سرشک گوشه‌گيران را چو دريابند در يابند رخ مهر از سحرخيزان نگردانند اگر دانند ز چشمم لعل رمانی چو می‌خندند می‌بارند ز رويم راز پنهانی چو می‌بينند می‌خوانند دوای درد عاشق را کسی کو سهل پندارد ز فکر آنان که در تدبير درمانند در مانند چو منصور از مراد آنان که بردارند بر دارند که با اين درد اگر دربند درمانند درماننددر اين حضرت چو مشتاقان نياز آرند ناز آرندبدين درگاه حافظ را چو می‌خوانند می‌رانندSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donationsAdvertising Inquiries: https://redcircle.com/brandsPrivacy & Opt-Out: https://redcircle.com/privacy

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۱۹۳فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن در نظربازی ما بی‌خبران حيرانند من چنينم که نمودم دگر ايشان دانند وصف رخسار چو خورشید ز خفاش مپرس(وصل خورشيد به شبپره اعمی نرسد)که در آن آینه صاحب‌نظران حیرانند عاقلان نقطه‌ی پرگار وجودند ولیعشق داند که در اين دايره سرگردانند جلوه‌گاه رخ او ديده‌ی من تنها نيست ماه و خورشيد (همین) هم اين آينه می‌گردانند عهد ما با لب شيرين‌دهنان بست خدا ما همه بنده و اين قوم خداوندانند مفلسانيم و هوای می و مطرب داريم آه اگر خرقه‌ی پشمين به گرو نستانند لاف عشق و گله از يار زهی لاف (گزاف، خلاف) دروغ عشقبازان چنين مستحق هجرانند مگرم چشم سياه تو بياموزد کار ور نه مستوری و مستی همه‌کس نتوانند گر به نزهتگه ارواح برد بوی تو باد عقل و جان گوهر هستی به نثار افشانند زاهد ار رندی حافظ نکند فهم چه (باک) شد ديو بگريزد از آن قوم که قرآن خوانند گر شوند آگه از انديشه‌ی ما مغبچگان بعد از اين خرقه‌ی صوفی به گرو نستانندSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donationsAdvertising Inquiries: https://redcircle.com/brandsPrivacy & Opt-Out: https://redcircle.com/privacy

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۱۹۲مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن سرو چمان من چرا ميل چمن نمی‌کند همدم گل نمی‌شود ياد سمن نمی‌کند دی گله‌ای ز طره‌اش کردم و از سر فسوس گفت که اين سياه کج گوش به من نمی‌کند تا دل هرزه‌گرد من رفت به چين زلف او زان سفر دراز خود (یاد) عزم وطن نمی‌کند پيش کمان ابرويش لابه همی‌کنم ولی گوش کشيده است از آن گوش به من نمی‌کند با همه (عطر) عطف دامنت آيدم از صبا عجب کز گذر تو خاک را مشک ختن نمی‌کند چون ز نسيم می‌شود زلف بنفشه پرشکن وه که دلم چه ياد از آن عهدشکن نمی‌کند دل به اميد روی او همدم جان نمی‌شود جان به هوای کوی او خدمت تن نمی‌کند ساقي سيم‌ساق من گر همه دُرد می‌دهد کيست که تن چو جام می جمله دهن نمی‌کند دستخوش جفا مکن آب رخم که فيض ابر بی مدد سرشک من دُرّ عدن نمی‌کند کشته‌ی غمزه‌ی تو شد حافظ ناشنيده‌پند تيغ سزاست هر که را (درک) درد سخن نمی‌کندSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donationsAdvertising Inquiries: https://redcircle.com/brandsPrivacy & Opt-Out: https://redcircle.com/privacy