Galijska Zielarka - Lukusta

Ta seria morderstw wstrząsnęła spokojnym Edgecombe County w Północnej Karolinie. Zabójca z siedmiu mostów, jak czasem był nazywany, atakował prostytutki. Sprawcą najprawdopodobniej był urodzony w 1978 roku Antwan Pittman, choć organom ścigania udało się go bezsprzecznie połączyć tylko z jedną ofiarą, to po jego aresztowaniu morderstwa ustały.

Baba Jaga z Barcelony, wiedźma, wampirzyca - nazywano ją różnie, jednak żaden z przydomków nie odzwierciedla dostatecznie skali jej bestialstwa i krzywd, które wyrządziła dzieciom. Enriqueta Marti i Ripolles zamordowała lub przyczyniła się do śmierci dziesiątek z nich na przełomie XIX i XX wieku w Barcelonie. Czy dosięgła ją ręka sprawiedliwości, która równie chętnie czerpała z jej usług?

Urodzony w 1954 roku David Smith kierowca ciężarówki, taksówkarz i stręczyciel. Na swój cel wybierał prostytutki. Mimo, że oficjalnie przypisano mu tylko dwa morderstwa to wiele wskazuje na to, że na jego koncie znajduje się znacznie więcej ofiar.

Był nazywany Dusicielem z Podlasia. Jego ofiarami zostały trzy młode dziewczyny, które zamordował w latach 1971-1977. Po raz pierwszy zabił, gdy miał 15 lat. Anatol Firsowicz został mordercą, bo – jak sam twierdził – desperacko chciał być z kobietą…

Termin seryjny morderca został zdefiniowany w XX wieku. Nie oznacza to jednak, że w minionych takowi nie występowali. Jedną z najstarszych opisanych przez kronikarzy była kobieta zwana Lukustą, która zabijała własnoręcznie, jak i brała współudział w wielu mordach.

Urodziła się 12 grudnia 1974 roku. Jej rodzice byli zatrudnieni w rafinerii. Lao była najmłodszą z sześciorga rodzeństwa. W 1989 roku ukończyła z wyróżnieniem gimnazjum i została nauczycielką...

Colonial Parkway to 22 milowa droga łącząca Jamestown, Williamsburg i Yorktown. W drugiej połowie lat 80-tych stała się miejscem głośnych morderstw, za którymi według niektórych stał jeden sprawca. Sprawca, którego nigdy nie udało się złapać.

Nie od dziś wiadomo, że miłość może stać się narzędziem zbrodni. Mistrzostwo we władaniu tym orężem opanowała na przełomie XIX i XX wieku pewna rosyjska arystokratka, o której rozpisywały się światowe media.

Jako nastolatek lubił robić koleżankom żarty. Straszył je głuchymi telefonami – gdy odbierały, puszczał im utwór „Dla Elizy”, a następnie się rozłączał. Jego pierwsza ofiara miała na imię Elisa.

Szanowny śmiertelniku, Nigdy mnie nie złapali i nigdy tego nie zrobią. Nigdy mnie nie widzieli, gdyż jestem niewidzialny niczym eter otaczający tę Ziemię. Nie ma we mnie nic ludzkiego, bo jestem duchem, demonem z najgorętszej części piekieł. Jestem tym, co wy Orleańczycy i wasza głupawa policja nazywacie Topornikiem.