Żurek kontra Nawrocki. Czy możliwy jest niezgniły kompromis? Prawem i rozumem #35

Gdy prawo przestaje być pewne, a każdy wyrok może zostać podważony, cierpią nie politycy, lecz zwykli ludzie. Minister Żurek chce zakończyć chaos w sądach, prezydent Nawrocki – obronić „reformę”. Ich spór to nie tylko walka o władzę, lecz o sens państwa prawa. Czy da się znaleźć rozwiązanie, które nie będzie kapitulacją? „Żurek kontra Nawrocki. Czy możliwy jest niezgniły kompromis?” – film o sporze i o granicy między sprawiedliwością a polityką. Ten podkast to próba chłodnej analizy, ale też refleksji nad tym, co w tym sporze naprawdę najważniejsze — losem zwykłych ludzi. W podkaście analizuję: • Na czym polega problem z tzw. neosędziami? • Czy kompromis może być zgodny z Konstytucją i orzecznictwem TSUE? • Co grozi Polsce, jeśli spór o sądy się nie skończy? #Żurek #Nawrocki #Sądy #Neosędziowie #Praworządność #Konstytucja #KryzysWSądach #ReformaSądów #PolskaPolityka #PaństwoPrawa #TSUE #Prawo #Demokracja

Trzaskowski zrozumiał snus | Jak „słabość” staje się polityczną siłą Snus Nawrockiego miał być kompromitacją, a okazał się atutem. Trzaskowski ostatnio trafnie zauważył, że drobiazg, który wygląda na słabość, potrafi zamienić się w źródło politycznej energii. Ludzie nie ufają perfekcji – wolą zobaczyć władze z małym nałogiem niż z wyprasowanym ideałem. To właśnie w takich detalach kryje się strategia normalności. Długie krawaty, kubełki kurczaka czy nawet słaby angielski – wszystkie te rekwizyty obniżają dystans i sprawiają, że polityk wydaje się „jeden z nas”. Pokazanie niedoskonałości działa lepiej niż najlepszy program, bo przypomina, że władza też bywa ludzka. Ale w tle jest jeszcze coś więcej: codzienna wrażliwość na cudzą „lepszość”. Perfekcyjny garnitur czy zbyt eleganckie śniadanie w social media potrafią boleć, bo przypominają widzowi o jego własnych brakach. Mała skaza działa odwrotnie – nie zawstydza, tylko daje ulgę i poczucie wspólnoty. Dlatego w polityce większym grzechem niż słabość jest obojętność na to, jak bardzo inni czują się przy niej gorsi. Snus, krawat czy kubełek kurczaka nie są więc wpadką – są mostem. Pokazują, że polityk nie żyje w bajce, tylko w tym samym świecie co wyborcy. 👉 W filmie opowiadam o tym, jak działa teatr zwyczajności władzy i dlaczego niedoskonałość stała się jednym z najcenniejszych kapitałów politycznych.

TV Republika zamieniła sprawę Pegasusa w widowisko – z samolotem nad Kutnem, dramatycznymi ujęciami z policyjnego auta i komisją sejmową jako sceną kabaretową. To jednak nie jest żaden thriller, tylko strategia odwracania uwagi. W tle kryje się coś o wiele poważniejszego: system totalnej inwigilacji, który pod rządami Ziobry wszedł w życie w demokratycznej Polsce. Zamiast debaty o prawach człowieka dostajemy sejmowe Fame MMA i memy, które mają sprawić, że zapomnimy o brutalnej prawdzie: minister, który nazywał się antykomunistą, stworzył elektroniczne UB. Pegasus nie podsłuchiwał przestępców, lecz polityków, adwokatów, duchownych i zwykłych obywateli. Nie był narzędziem prawa, lecz narzędziem władzy. Ten film to nie tylko relacja z komisji – to przypomnienie, że śmiejąc się z pasków TV Republika, możemy przeoczyć fakt, że nasze życie prywatne zostało rozebrane do naga i oddane w ręce tych, którzy nie cofną się przed niczym.

Wrzesień w Polsce: dzieci wracają do szkół, a dorośli – do sporów. Najgorętszy? Edukacja zdrowotna i pytanie: czy seksualność to tabu, czy temat lekcji? Lewica mówi: wolność i otwartość. Prawica ostrzega: instynkt bez kontroli niszczy więzi. Obie strony mają rację – ale tylko po części. W filmie pokazuję, jak seksualizacja stała się walutą świata: od milionów na OnlyFans, po presję Instagrama i uzależnienie od pornografii. Byung-Chul Han pisał: tam, gdzie znika wstyd i tajemnica, tam umiera eros. Może więc wstyd to dziś tarcza, a nie kajdany? 👉 Czy żyjemy w „seksualnym Schengen”, gdzie granice zostały całkiem zniesione?

Czy reakcja społeczeństwa na zbrodnię zależy od tego, kto ją popełnił? Analizuję, jak działa mechanizm odpowiedzialności zbiorowej – od mediów po polityków – i dlaczego jedne tragedie wywołują burzę, a inne milczenie. To opowieść o statystykach, uprzedzeniach i o tym, jak łatwo sami możemy stać się „tym obcym”. ➡️➡️➡️Nowy odcinek „Prawem i rozumem” - o uprzedzeniach, dehumanizacji i ludziach, którzy zawsze są gotowi je uzasadnić. Dziękuję Patronom, którzy na platformie Patronite wspierają ideę Radykalnego Centrum!

Co nowy prezydent chce nam powiedzieć, kiedy w garniturze grozi sędziom konstytucją, a w koszulce robi pompki do kamery? Analizuję dwa pierwsze komunikaty Karola Nawrockiego – ten oficjalny i ten podprogowy – oraz tłumaczę, dlaczego prężenie muskułów bywa językiem autorytaryzmu. Od Mussoliniego do Putnia, od Maussa po kulturę „samca alfa” w polityce.

🎥 Kłamstwo proputinowskie to nie jest kolejna “kontrowersyjna opinia”. To broń – wymierzona w prawdę, rozum i zbiorową pamięć. Negowanie Holokaustu stało się dziś częścią cynicznej strategii destabilizacji społecznego zaufania, podszytej propagandą Kremla. Film pokazuje, jak pozornie marginalne brednie stają się narzędziem geopolitycznej wojny. 💣 Gdy ktoś mówi: „Komory gazowe to fejk”, nie tylko wybiela zbrodniarzy. On tworzy świat bez faktów, w którym wszystko staje się względne, a każde kłamstwo może uchodzić za “alternatywną narrację”. W takim świecie łatwiej sterować emocjami, tworzyć wroga, podsycać paranoję. Dokładnie tak, jak chciał Hitler. Dokładnie tak, jak dziś robi Putin. 📉 Ten film nie odpowiada na kłamstwo – demaskuje jego cel. Nie chodzi tylko o historię. Chodzi o przyszłość debaty publicznej, o naszą zdolność odróżniania prawdy od fałszu. O to, by nie dać się wciągnąć w „debatę” z kłamcą, który nie szuka dialogu, lecz chaosu. 📌 Dlaczego dziś wraca kłamstwo oświęcimskie? 📌 Jak działa technika wielkiego fałszu – od „Mein Kampf” po Twittera? 📌 Czy wolność słowa chroni tych, którzy ją chcą zniszczyć? 👁️‍🗨️ To nie jest film historyczny. To film o Tobie, Twoim myśleniu, Twoim świecie. Jeśli nie rozumiesz, o co chodzi – właśnie dlatego musisz to zobaczyć. 🛑 Stop kłamstwu. Stop chaosowi. Stop propagandzie. #kłamstwoproputinowskie #HolocaustDenial #propaganda #wojnainformacyjna #Auschwitz #prawda #dezinformacja #Putin #kanałZero #RobertMazurek

Jeśli liberalna demokracja ma przetrwać, rząd nie może tylko zarządzać – musi opowiadać. Prawica wygrywa, bo rozumie emocje, symbole i media. Lewica – choć ma rację – przegrywa, bo mówi językiem wykresów i dydaktyzmu. Potrzebujemy Funduszu Wolności: instytucji, która sfinansuje nowoczesną, mądrą, emocjonalną narrację o wartościach liberalnych. Nie jako propagandę w stylu PRL, ale jako odpowiedź na populistyczną machinę TikToka, memów i narracyjnych uproszczeń. 🔵 Bo jeśli my nie stworzymy opowieści o wolności – zrobi to ktoś inny. I zrobi to tak, że ludzie mu uwierzą. ▶️ W tym filmie pokazuję, dlaczego bez inwestycji w wyobraźnię przegramy Polskę. #Tusk #FunduszWolności #propaganda #liberalizm #polityka

Konfederacja buduje swój świat na wrogach: Bruksela, LGBT, migranci, WHO, ekolodzy, kobiety z własnym zdaniem… ale nie Rosja. W tym odcinku przyglądam się politycznej paranoi Konfederacji – opartej na mitach, uprzedzeniach i straszeniu społeczeństwa wszystkim, co inne. 🔴 Dlaczego Bosak nazywa ludzi „odrzutami” i co z tego wynika? 🔴 Dlaczego Konfederacja boi się Brukseli, a nie Moskwy 🔴 Jak wygląda mapa konfederacyjnych fobii i co mówi o nich samych? Opowiadam o rozdmuchiwaniu kryzysu migracyjnego, języku dehumanizacji, i o tym, jak polityka zamienia się w grę fabularną, w której wróg nie istnieje naprawdę – ale i tak trzeba z nim walczyć. 📌 To odcinek o Konfederacji i jej propagandzie strachu. Bo jeśli naprawdę chcemy bronić Polski – najpierw trzeba porzucić konfederackie halucynacje wrócić do rzeczywistości.

Po każdej porażce liberalnej demokracji elity flirtują z tą samą ideą: ograniczyć prawo głosu „tym mniej ogarniętym”. Test z konstytucji? Z ortografii? A może po prostu cenzus IQ? W tym filmie przyglądam się poważnie (choć z ironią) temu niebezpiecznemu marzeniu o „mądrzejszej demokracji”, które kończy się… głupiej niż zakładano. Na przykładzie powieści „Mania” Lionel Shriver, pokazuję, jak łatwo elitarna frustracja zamienia się w poznawczy apartheid, a cenzus w groteskę. Czy naprawdę chcemy, by do urn dopuszczać tylko tych, którzy „rozumieją złożoność świata”? A kto o tym zdecyduje? 💥 W odcinku: – Dlaczego test IQ to kiepska podstawa demokracji – Jak wykluczanie tworzy bunt i radykalizm – Czym grozi zamiana „wiedzy” w nową formę opresji 📚 Dla fanów myślenia, prowokacji i pytania „co dalej z demokracją?”. 📢 Subskrybuj i daj znać w komentarzu: czy demokracja powinna być dla wszystkich – bez wyjątku?