#15 O mnichach (ponownie), rzece i kobiecie

Spontanicznie. Po przerwie. Kilka osobistych słów o podcaście i o myślach, które przychodzą do głowy jak się wyrżnie mordą w trociny.A potem przypowieść i chłopie co miał (nie)szczęście…ZapraszamMaciek | [email protected]

Tym razem zapraszam Was nad morze. Spontanicznie. Tak tu i teraz. Z telefonu. Z szumem fal i wiatru. maciek | [email protected]

Straszny to był tydzień. I nadal jest. Mimo że czas nie nastrajał, a może właśnie dlatego zapraszam na opowieść o miłości. Tym razem nie będzie solo. Będzie na trzy serca i trzy głosy.Zapraszam do posłuchaniamaciek | [email protected]

Czasem, mimo statecznego już wieku, budzi się we mnie mały chłopiec. Taki, który słuchając jak inni coś mówią ma ochotę tupnąć nogą i powiedzieć „a wcale, że bo nie!”I czasem tak mówię. A czasem przypomina mi się historia o tygrysie, lwie i ośle…Zapraszam do posłuchaniamaciek | [email protected]

Dzisiaj krótko. Niespełna 4 minuty. Mimo tego, a może właśnie dlatego, historia dla mnie ważna i dająca do myślenia. Zamiast przynudzać w opisie, po prostu zapraszam do posłuchania.Maciek | [email protected]

Człowiek to brzmi dumnie… Człowiek to brzmi w trzcinie… Człowiek to brzmi… … nie, czasem to wcale nie brzmi!A ja się na to łapie. I czasem skupiam się na czymś, co mało wartościowe, albo wręcz szkodliwe. I daje sobie zatruć mój świat. A raczej sam go sobie zatruwam.maciek | [email protected]

Nie to, żebym rozpamiętywał zanadto. Jednak czasem coś wraca. Jakaś sytuacja z przeszłości. Zadomawia się w głowie i brzęczy niczym natrętna mucha.Pół biedy jak jest to miłe wspomnienie. Gorzej, kiedy jest smutne lub wstydliwe.I tak się ciągnie… Jak młody mnich wlokący się pół kroku za starym.maciek | [email protected]

Presja... ciekawe słowo. Niby krótkie i dźwięczne a potrafi nieźle narozrabiać.Pół biedy jak jest zewnętrzna. Zawsze można czymś się wytłumaczyć lub na kogoś zwalić. Gorzej, kiedy jest taka z wewnątrz. Drąży niczym kropla skałę i nie daje spać.A że czasy dziwne i szybkie to i presji sporo. Właśnie dlatego zapraszam Was do pociągu podmiejskiego. Co ma pociąg do presji?Zapraszam do posłuchania i sprawdzenia.Maciek | [email protected]

Tak się jakoś ułożyło, że się rozłożyło. Żeby nie powiedzieć rozpadło.Nie tak nagle z łomotem i trzaskiem. Raczej tak powoli i podstępnie. Jak to mówią "z cicha pękł".Znacie to?I niby tak też może być. Jednak czasem uwiera. A skoro uwiera, to może warto poskładać?A to nie jest łatwe!A może jednak jest?Zapraszam do posłuchaniamaciek | [email protected]

Jeszcze miesiąc a od poprzedniego odcinka minąłby rok. Ależ ten czas leci. Jak łatwo sobie odpuścić. Jak trudno wrócić. Ileż jest wytłumaczeń…Na szczęście jest pewna historia i magiczne słowo, które (mi) pomaga.Zapraszam do posłuchania. Może pomoże…maciek | [email protected]