Bufor

- Jaki najmniejszy postęp okaże się użyteczny i wartościowy z punktu widzenia realizacji ważnego zadania, które chcę wykonać? Na to i wiele innych pytań postaram się w dzisiejszym odcinku odpowiedzieć. Miłego słuchania ;)

Żyjemy w świecie, który jest nieprzewidywalny. Nieustannie musimy stawiać czoło nieoczekiwanym sytuacjom. Nie wiemy, czy w drodze do pracy nie utkniemy w korku, a przez to spóźnimy się na ważne spotkanie. Nie wiemy, czy nasz lot nie będzie opóźniony lub odwołany. Nie wiemy, czy nie poślizgniemy się na oblodzonym chodniku, łamiąc rękę. Te wszystkie sytuacje są poza naszą kontrolą. Z całą pewnością możemy oczekiwać tylko nieoczekiwanego. Dlatego albo możemy czekać na nadchodzące zdarzenia i reagować na nie doraźnie, albo przygotować się na nie.

Często stawianie granic sprawia nam spore problemy. W skutecznej komunikacji umiejętność stawiania granic jest istotna. - „Ta rozmowa nie przyniesie niczego dobrego. Chciałbym/Chciałabym ją zakończyć.” - „Rozumiem Twoje wzburzenie, rozumiem Twoje emocje, ale nie będę rozmawiać w ten sposób.” - „Dziękuję za Twoją radę, ale podjąłem/podjęłam już decyzję, z którą czuję się dobrze. - „Cieszy mnie, że pytasz, ale nie jestem w stanie tego dla Ciebie zrobić.” Pamiętaj, że to Ty nawlekasz perły na sznur. To Ty znasz swoje motywacje do działań, które wykonałeś(aś), wykonujesz lub będziesz wykonywać. #granice #komunikacja

Wyobraź sobie artystę, który przez lata tworzył realistyczne obrazy, ale czuł, że jest niewolnikiem tej techniki. Zamknięty w konwencji, która ogranicza jego prawdziwy głos twórczy, postanawia odrzucić wszystkie zasady sztuki, na których do tej pory się opierał i zaczyna malować coś co umożliwia mu wyrażanie siebie. To właśnie jego forma ucieczki od zewnętrznych oczekiwań. Jest to proces, w którym artysta odkrywa nowe sposoby wyrażania siebie. Forma jest rolą, którą odgrywamy. Bycie w jakiejś roli zależy od miejsca, w którym się znajdujemy oraz od presji, jaką wywiera na nas społeczeństwo.

Proces decyzyjny wymaga bowiem nakładów poznawczych, które są zasobem ograniczonym. Każda podjęta decyzja wyczerpuje pewną część tego zasobu, co sprawia, że z czasem stajemy się coraz mniej skłonni do podejmowania świadomych i przemyślanych wyborów. Czy dana czynność lub wysiłek w najwyższym stopniu przyczynia się do realizacji moich celów? Czy mogę spełnić tę prośbę, biorąc pod uwagę CZAS i ZASOBY jakimi dysponuje? Czy to jest najważniejsze zadanie, na które powinienem teraz poświęcić CZAS i ZASOBY?

Vertical thinking Myślenie pionowe (z ang. vertical thinking), termin wprowadzony przez Edwarda de Bono, to logiczne, systematyczne podejście do rozwiązywania problemów. Problem analizuje się w sposób sekwencyjny, krok po kroku, w ramach znanych reguł i faktów. Myślenie pionowe opiera się na głębokiej analizie i eksploracji problemu w granicach istniejących ram i struktur. Jest to proces, w którym każde kolejne rozważanie jest logicznie powiązane z poprzednim. Lateral thinking Myślenie lateralne (z ang. lateral thinking), również zdefiniowane przez Edwarda de Bono, to sposób myślenia polegający na zmianie perspektywy i poszukiwaniu innowacyjnych rozwiązań poprzez przełamywanie tradycyjnych schematów myślowych. Jest to proces kreatywny, który zachęca do eksplorowania różnych, często nieoczywistych ścieżek, prowadzących do rozwiązania problemu. Myślenie lateralne jest szczególnie użyteczne w sytuacjach, w których konwencjonalne podejścia zawodzą lub są niewystarczające.

Roar! Obudź w sobie niedźwiedzia grizzly... nie chodzi o to, żeby każdy się Ciebie bał, ale o to, żebyś się bawił.- Czy powinno nas zatem dziwić, że w czasie wypełnionym zabawą tworzą się nasze najpiękniejsze wspomnienia?Dobrego słuchania ;)

Gdyby streścić cały sens ho’oponopono w najkrótszej możliwie formie, brzmiałoby ono: kocham cię, przepraszam, przebacz mi, dziękuję. • Kocham Cię oznacza akceptację drugiego człowieka takim, jaki on jest. • Przepraszam oznacza uznanie także swojego wkładu w powstanie nieporozumienia. • Wybacz mi to wyciągnięcie ręki do zgody. • Dziękuję wyraża moją wdzięczność za to, że jestem, że mogę kochać, czuć i myśleć, że mogę być pozytywnym elementem większej całości, za to, że rozumiem potęgę życzliwości i miłości, dzięki którym udaje się naprawić wszystko, co wymaga zmiany.

Sukces nigdy nie jest dziełem przypadku. Sukces wymaga procesu, konfrontacji z wyzwaniami, wyznaczenia celów i cierpliwości. Budowanie wieży to był proces. Kiedy wieża z poduszek była za mało stabilna, dołożyłem małe, plastikowe krzesełko, to było jedyne krzesło, które zdołałem uradzić. Kiedy to nie wystarczyło, szukałem innych rozwiązań. Postanowiłem, że nada się moje pudełko z zabawkami. Tą oraz wiele innych historii opowiadam w moim podcaście. Posłuchaj i podziel się swoją myślą ;) - Napisz do mnie [email protected] - Instagram: @pawelsmolnikk - TikTok: @pawelsmolnikk

Wiesz, że trzeba mieć prawo jazdy, aby żyć? Może to brzmi absurdalnie, ale musisz znać przepisy ruchu życia, aby żyć spokojnie. Prawo jazdy w przepisach o ruchu życia to nic innego jak system wartości, który posiadasz. To on pozwala Ci korzystać ze znaków, to on pozwala Ci zrozumieć, w jakich sytuacjach musisz ustąpić pierwszeństwa, a w jakich sytuacjach to Ty masz pierwszeństwo. System wartości pozwala też odnajdywać się w sytuacji zagrożenia. To dzięki wartościom wiemy, jak powinniśmy się zachować kiedy ktoś potrzebuje naszej pomocy lub kiedy to my musimy zwrócić się do samych siebie. Zapraszam do otwartego dialogu - [email protected] lub @pawelsmolnikk na Instagramie. Przeczytaj więcej o mnie na mojej stronie: pawelsmolnik.com