Walczący Władca (#20) - Zbigniew Niemasik | WŁADCA NIE Z TEJ ZIEMI

Zazwyczaj prosimy o radę lub pomoc kogoś, kogo dobrze znamy i komu ufamy. To, co wiemy i w czym jesteśmy pewni względem Boga, ma bezpośredni wpływ na naszą modlitwę do Niego.

Zmartwychwstanie Jezusa powinno być oczekiwane i przyjęte z fajerwerkami, a spotkało się ze strachem, zagubieniem, wątpliwościami i niewiarą. Co na to Władca? 

Ci, którzy mówią więcej i głośniej widzą w tej metodzie znaczący wpływ, siłę, możliwości. Czasami jednak milczenie może okazać się właściwsze – szczególnie w oczach Boga.

Ludzie walczą, aby uzyskać władzę lub ją utrzymać. Jezus Władca nie robi nic z tego. On walczy o nas i za nas w miejscu, w którym my nie dalibyśmy rady, po to, abyśmy mogli walczyć dzięki Niemu w miejscu, które czyni nas zwycięzcą.

Gdy napięcie wokół osoby Jezusa osiąga punkt kulminacyjny, dochodzi do pęknięcia w gronie Jego najbliższych uczniów. Wartości, które są najważniejsze dla Judasza, okazują się nie do pogodzenia z lojalnością wobec Mistrza. To właśnie nasze wartości ostatecznie kształtują nasze decyzje.

Mowa końcowa Jezusa do uczniów w Ewangelii Marka może się wydawać czymś dla nas nieaktualnym, odległym. Jednak geniusz Jezusa polega na tym, że opisując przyszłe wydarzenia, w których znajdzie się kościół po Jego ukrzyżowaniu, jednocześnie zapowiada okoliczności z jakimi kościół będzie się mierzył w całej swojej historii.

Gdyby ktoś spojrzał na twoje życie, gdzie dostrzegłby twoje poświęcenie i oddanie? Czemu oddajesz się na co dzień, co jest dla ciebie ważne? Za co gotów jesteś oddać wiele, a może nawet wszystko? Jeżeli uznajemy Jezusa za tego Kim mówi o sobie, że jest, czyli za Boga który oddał za Nas swoje życie, to powinniśmy Mu oddać wszystko, całe nasze życie.

Pierwotni odbiorcy ewangelii Marka czytając relacje z wjazdu Jezusa do Jerozolimy przy wtórze tłumu wołającego Hosanna, mogli porównać to wydarzenie ze znanym sobie Triumfem Rzymskim. To porównanie rodzi pytania. Spróbujmy na nie odpowiedzieć.

Świąteczne, niedzielne kazanie, oparte na 1 Liście do Koryntian, rozdziale 15, gdzie Apostoł Paweł przedstawia fundamentalną prawdę o zmartwychwstaniu Chrystusa.

Często jako ludzie chcemy być pierwsi, nie ostatni. Pragniemy być więksi, a nie mniejsi. Porównujemy się do innych, mając nadzieję, że wygramy. Po drodze do Jerozolimy Jezus udziela swoim uczniom lekcji na temat prawdziwej wielkości. Obrazy których używa są zaskakujące, tak samo jak cała lekcja. Warto ją poznać.