Ładnie, tylko lepiej. Gruz, dzikość i narracja

W tym odcinku podcastu słuchamy debaty, która odbyła się w ramach 10. edycji konkursu „Życie w Architekturze”. Dorota Sibińska, Grzegorz Piątek i Michał Ciesielski, w rozmowie prowadzonej przez Artura Celińskiego, próbują odpowiedzieć na pytanie, jak budować bardziej empatyczną i odpowiedzialną architekturę — oraz jak ją opisywać, oceniać i wdrażać.

Czy da się projektować tak, by nie wycinać drzew? Czy warto walczyć o każde z nich? A może są sytuacje, w których trzeba odpuścić? W czwartej debacie z cyklu „Czas na nową architekturę” Artur Celiński rozmawia z Szymonem Januszewskim (Insomia), Wojciechem Koteckim (BBGK) i Magdaleną Wnęk (Toposcape) o odpowiedzialności, emocjach i kompromisach, które towarzyszą projektowaniu wśród drzew. Spotkanie odbyło się 21 maja w Faktycznym Domu Kultury w Warszawie, a jego medialnym patronem była „Architektura-murator”.

Rozmowa z Maciejem Kaufmanem i Marcinem Maraszkiem z Archigrestu o tym, dlaczego architektura publiczna nie musi być gładka, symetryczna i od linijki. O zostawianiu gruzu w parku, sadzeniu nieklonowanych drzew, pracy bez PR-u i znaczeniu dobrze opowiedzianej historii. Wszystko to zaś w tle krążącego z kuluarach przekonania, że ich architektura w istocie architektura nie jest.

Jak wygląda codzienność projektowania w Polsce? Czy architekci jeszcze cokolwiek mogą – czy tylko wykonują polecenia inwestorów? Czy „misja” zawodu wciąż ma sens, jeśli pracownia nie zarabia na ambitnych projektach? W nowym odcinku podcastu „Architektury-murator” zapraszamy na wyjątkową rozmowę z cyklu „Czas na nową architekturę”. Artur Celiński rozmawia z dwoma wybitnymi architektami – Robertem Koniecznym (KWK Promes) i Pawłem Grodzickim (WXCA) – o realiach uprawiania zawodu, kosztach pracy twórczej i problemach, o których głośno się nie mówi.

Duńczycy nigdy nie przestali budować z wielkiej płyty, a teraz dochodzą w prefabrykacji do perfekcji. Skąd tak wielkie zaufanie do tej technologii budowania? I dlaczego to, co tak dobrze sprawdza się w Danii, tak opornie jest stosowane w Polsce? Z Piotrem Zbierajewskim, polskim architektem pracującym w Danii rozmawiamy o architekturze i prefabrykacji mieszkaniowej.

Czy polski pawilon na Biennale Architektury w Wenecji 2025 podejmuje temat zbyt błahy? Czy w świecie wojen, katastrof i globalnego niepokoju można mówić o bezpieczeństwie przez pryzmat codziennych rytuałów, wierzbiny i domowych praktyk? W spontanicznej rozmowie tuż przed pawilonem polskim Artur Celiński rozmawia z Bogną Świątkowską, Kacprem Kępińskim i Dorotą Leśniak o znaczeniach wystawy, jej emocjonalnym przekazie i o tym, czy nie jest to wystawa „pierwszego świata” – przyjemna, lecz pozbawiona ciężaru. Czy warto pokazywać taką opowieść światu? I czy wystawa rzeczywiście mówi o bezpieczeństwie – czy może raczej o potrzebie spokoju i oswajania rzeczywistości? Posłuchajcie rozmowy prosto z Wenecji.

Czy domowy chochlik jest równie ważny, jak gaśnica? Co sprawia, że czujemy się bezpiecznie w architekturze? Jak możemy wzmocnić nasze poczucie bezpieczeństwa? I dlaczego akurat ten temat chcemy zaprezentować światu na architektonicznym Biennale w Wenecji? Posłuchajcie rozmowy Artura Celińskiego z architektem Maciejem Siudą, artystami Krzysztofem Maniakiem i Katarzyną Przezwańską oraz kuratorką tego projektu - Aleksandrą Kędziorek.

Artur Celiński rozmawia z Czesławem Bieleckim – architektem, publicystą, byłym posłem i niezwykle uważnym obserwatorem polskiej przestrzeni. Wracamy do jego niezwykle krytycznego wywiadu w Architekturze-murator sprzed 30 lat, by sprawdzić, czy dziś architektura i urbanistyka ma się lepiej. W rozmowie znajdziesz też odpowiedź Bieleckiego na krytykę jego realizacji, źródła jego poczucia osamotnienia i kulisy błyskawicznego konkursu na Muzeum Bitwy Warszawskiej. To mocna rozmowa o tożsamości, ambicjach i odpowiedzialności architekta i otaczającego go środowiska.

Wdrażanie reformy planowania przestrzennego wkracza w moment, w którym właściciele działek położonych poza terenami zwartej zabudowy zaczynają się orientować, że za chwilę mogą stracić prawo do ich zabudowy. Dlaczego tak się dzieje? Czy powinniśmy im współczuć i kibicować walce o odwrócenie tej sytuacji czy też raczej przyklasnąć i zwrócić uwagę na koszty społeczne ich prywatnych planów? O co chodzi w tej zmianie? Dlaczego polski rząd zdecydował się na wprowadzenie takich rozwiązań? Jakie mechanizmy kryją się dziś za polskim planowaniem przestrzennym i jakie wartości chcemy za jego pomocą rozwijać? Zapraszamy do rozmowy z Michałem Leszczyńskim, która pomoże Wam zrozumieć nadciągającą aferę przestrzenną.

Projektuje ale też nadzoruje innych projektantów. Dba o wartość architektury, ale musi też patrzeć na nią z perspektywy Excela. Dba o zachowanie unikalnej tożsamości, by jednocześnie skalować ja w opłacalny biznes. Poznajcie perspektywę Piotra Grochowskiego, architekta i głównego projektanta Grupy Arche. I koniecznie wysłuchajcie do końca, by dowiedzieć się, jaką cenę trzeba zapłacić za niewyburzanie i niewyrzucanie starych materiałów.