Jak nauka obaliła mit czerwonego wina

Fakt, że człowiek menstruuje jest dużo większym fenomenem niż mogłoby się zdawać. Oprócz nas cykl menstruacyjny do tej pory stwierdzono u części małp, czterech gatunków nietoperzy, u kolcomyszy i w pewnym sensie u ryjkonosów. Z dużym prawdopodobieństwem menstruuje jeszcze więcej zwierząt, ale nie zostało to do tej pory zaobserwowane. Tak czy inaczej, ta dziwna zbieranina stanowi mniej niż 2% ssaków. Co więc z resztą? Jak i dlaczego natura oszczędziła im krwotoku z macicy? Czy my też tak nie możemy?

Prawdziwa apokalipsa zombie już się dzieje. To nie film, ale realna epidemia, która wymyka się spod kontroli. Choroba jeleni zombie (CWD) jest w 100% śmiertelna, nieuleczalna i skaziła środowisko. Czy jesteśmy następni? Obejrzyj materiał i poznaj najgroźniejszy patogen świata – priony.W tym filmie zagłębiamy się w mroczny świat prionów – czynników zakaźnych, które łamią wszelkie zasady biologii. Nie są żywe, nie mają DNA, a mimo to ewoluują i zabijają. Nie zniszczy ich temperatura, detergenty ani żadne leki. Co gorsza, pozostają w środowisku przez dekady.Epidemia Chronic Wasting Disease (CWD) pustoszy populacje jeleniowatych w USA i Kanadzie, dosłownie zamieniając mózgi zwierząt w gąbkę (encefalopatia gąbczasta) i prowadząc do objawów przypominających horrory – apatii, braku lęku i powolnego wyniszczenia. Choroba dotarła już do Europy.Omawiam mechanizm działania prionów, przypominam historię choroby szalonych krów (BSE) oraz ludzkiej choroby Creutzfeldta-Jakoba (CJD). Analizuję najnowsze badania, w tym szokujący przypadek zmarłych myśliwych z 2024 roku, i odpowiadam na kluczowe pytanie: czy CWD może pokonać barierę gatunkową i zagrozić ludziom?Źródła:https://www.cdc.gov/variant-creutzfeldt-jakob/hcp/clinical-overview/index.htmlhttps://www.nature.com/articles/s41598-020-71662-yhttps://www.rckik-warszawa.com.pl/kto-nie-moze-oddac-krwihttps://royalsocietypublishing.org/doi/pdf/10.1098/rstb.2008.0068https://www.cell.com/cell-reports/fulltext/S2211-1247(15)00437-4https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC11210205/https://www.cdc.gov/chronic-wasting/animals/index.htmlhttps://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28701407/https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC11138967/https://www.microbiologyresearch.org/content/journal/jgv/10.1099/vir.0.042507-0https://wwwnc.cdc.gov/eid/article/29/2/22-0882_articlehttps://www.neurology.org/doi/10.1212/WNL.0000000000204407https://www.wetgiw.gov.pl/main/aktualnosci/Nadanie-Polsce-najwyzszego-statusu-kraju-w-odniesieniu-do-Gabczastej-encefalopatii-bydla-BSE/idn:350/printpagehttps://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/36201049/https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/35996016/

Jak wygląda droga z laboratorium CERN do Międzynarodowej Stacji Kosmicznej? W tym wywiadzie z polskim astronautą Sławoszem Uznańskim-Wiśniewskim rozmawiamy o jego drodze do Europejskiej Agencji Kosmicznej, kulisach rekrutacji astronautów, codziennej pracy w ośrodku badawczym CERN i o tym, co naprawdę czuć w kabinie statku kosmicznego.Sławosz Uznański - Wiśniewski opowiada, jak wyglądał moment startu, treningi przed misją, a także jaką rolę odgrywa nauka w eksploracji kosmosu.Dowiesz się m.in.:– jak wygląda rekrutacja astronautów ESA,– czym zajmował się Uznański w CERN,– jak pachnie kosmos i co czują astronauci po starcie,– jak wygląda codzienność w ośrodku przygotowań astronautów,– jaką rolę naukowcy odgrywają w eksploracji przestrzeni kosmicznej.Dziękuję Hevelianum w Gdańsku za udostępnienie przestrzeni do nagrania!

NASA ogłosiła właśnie coś absolutnie wyjątkowego. Od kilku lat jeden z łazików jeździ po Marsie, wierci w skałach i szuka życia. W zeszłym roku odkrył tam bardzo dziwne kropki. Nazwano je lamparcimi cętkami. Przez następny rok naukowcy na Ziemi analizowali te dane do granic możliwości. I wreszcie, zaledwie kilka dni temu, ogłosili swoje odkrycie. Brzmiało ono trochę tak: słuchajcie, nie możemy znaleźć żadnego innego wyjaśnienia. To może być najwyraźniejszy ślad życia, jaki kiedykolwiek znaleźliśmy na Marsie. Co znaleziono w tych próbkach? I jak to się wszystko ma do równie sensacyjnych doniesień z przeszłości, na przykład tej słynnej twarzy z Marsa, albo kanałów widzianych tam jeszcze w XIX wieku?

W stronę Słońca pędzi międzygwiezdny obiekt, 3I/ATLAS, który z każdym dniem i każdym kolejnym pomiarem staje się coraz dziwniejszy. Skierowaliśmy na niego wszystkie najpotężniejsze teleskopy i zamiast odpowiedzi dostaliśmy więcej pytań. Jedno z najbardziej niepokojących to, wykrycie ogromnych ilości niklu, ale zupełny brak żelaza. Żelazo i nikiel to naturalni partnerzy. Są to najobficiej występujące metale ciężkie w znanym wszechświecie. Prawie zawsze występują razem. Obecności niklu bez żelaza obserwujemy jedynie w obiektach, które są wykonane ręką człowieka. To oczywiście rozpaliło do czerwoności dyskusje o potencjalnej sondzie obcych w całości wykonanej z egzotycznego stopu niklu. Ten obiekt wytworzył też gigantyczną chmurę dwutlenku węgla wokół siebie, której wielkość to prawie połowa wielkości Słońca.

W stronę Ziemi zmierza właśnie 3I/ATLAS - 3 obiekt międzygwiezdny, który udało nam się zaobserwować. Wcześniej była Oumuamua i Borisov. Czy Oumuamua to statek obcych? Czy uda nam się zbadać 3I/ATLAS?

Wszyscy znamy dinozaury. I wszyscy wiemy, jak skończyły. Prawda? Asteroida. Koniec historii. To prosta opowieść, której uczymy się jako dzieci. Ale ta prostota nie pojawiła się od razu. Prawdziwa historia nie kryje się w samej asteroidzie, ale w cienkiej, prawie niewidocznej warstwie gliny, która oddziela dwa światy w zapisie geologicznym. Myślałem, że historia o asteroidzie jest stara jak świat. Okazuje się, że to jedna z najnowszych i najbardziej kontrowersyjnych teorii w nauce, która musiała stoczyć prawdziwą bitwę o uznanie. Główne pytanie, które mnie nurtowało, brzmiało: skoro dinozaury zniknęły 66 milionów lat temu, dlaczego przez prawie sto lat najtęższe umysły na świecie nie miały pojęcia, co je zabiło?

Tutaj możesz sprawić, że podcasty będą częściej: PatroniteTo historia o poszukiwaniu czegoś, co stanowi 27% Wszechświata, a czego nikt nigdy nie widział. To niewidzialny klej, który trzyma galaktyki w całości, kosmiczna siatka, na której rozpięta jest cała struktura kosmosu. Mowa o ciemnej materii.Ale jak doszliśmy do tego zdumiewającego wniosku? Jak naukowcy odkryli coś, co jest z definicji niewykrywalne dla naszych teleskopów? To nie był pojedynczy moment "eureki". To była długa, kręta droga, pełna fałszywych tropów, genialnych intuicji, gorących sporów i rewolucji technologicznych, która trwała ponad sto lat. Materiał przygotowany na podstawie publikacji: "History of dark matter" Gianfranco Bertone and Dan Hooper.

W dzisiejszym odcinku naszego podcastu zabiorę Was w fascynującą podróż przez czas i przestrzeń, abyśmy wspólnie prześledzili dzieje naszego kosmicznego domu - Układu Słonecznego. Cofniemy się o miliardy lat, do czasów gdy Słońce i planety dopiero się rodziły z chaosu, by odkryć, jak z obłoków pyłu i gazu wyłonił się znajomy nam dziś porządek. Przed nami opowieść pełna gwałtownych zderzeń, grawitacyjnych przepychanek i epickiego bombardowania młodych planet. Ale także historia niezwykłej harmonii i przypadku, bez których nie byłoby tu dziś ani Ziemi, ani nas samych. Zapnijcie pasy, bo oto wyruszamy w przeszłość!

Kieliszek czerwonego wina dziennie jest dobry na serce - ten tekst słyszał pewnie każdy z was. Tylko że to kompletna bzdura, a historia jak doszło do tej spektakularnej pomyłki, która prawdpodobnie kosztowała życie wiele osób jest facynująca i obejmuje między innymi dość głupi błąd popełniony przez wielu badaczy, konferencję naukową zorganizowaną przez producentów alkoholu i jednego naukowca, który poświęcił całe życie by obalić ten mit.