Doktor z TikToka

Narwal, znany jako „morski jednorożec”, to jedno z najbardziej surrealistycznych stworzeń na Ziemi. Czy narwale jeszcze istnieją? Tak, narwale wciąż żyją w lodowatych wodach Arktyki. Ich światowa populacja jest szacowana na około 170 tysięcy osobników. Są to zwierzęta wybitnie przystosowane do skrajnych warunków – potrafią nurkować na głębokość nawet 1800 metrów w poszukiwaniu jedzenia. Czy narwale są zagrożone? Obecnie narwale mają status ochrony LC (najmniejszej troski), a ich populacja jest uznawana za stabilną. Nie oznacza to jednak, że są całkowicie bezpieczne. Są one bardzo podatne na zmiany klimatyczne oraz antropopresję. Ocieplenie wód sprawia, że na ich tereny coraz częściej wpływają orki – ich najwięksi naturalni drapieżcy – co zwiększa śmiertelność narwali.

Czy to możliwe, że Twoje decyzje, charakter, a nawet skłonność do ryzyka są wynikiem działania niewidzialnego pasażera?. W dzisiejszym odcinku zagłębiamy się w fascynujący i momentami przerażający świat Toxoplasma gondii – pierwotniaka, który zainfekował miliardy ludzi na całym świecie.Dowiesz się, dlaczego zakażone szczury same pchają się w łapy kota i czy podobny mechanizm „sterowania umysłem” dotyczy również nas. Sprawdzamy naukowe dowody na to, jak toksoplazmoza wpływa na:- Wypadki drogowe: Dlaczego zakażeni kierowcy ryzykują 2,65 raza częściej?.- Osobowość: Czy ten pasożyt naprawdę czyni mężczyzn bardziej zazdrosnymi, a kobiety bardziej serdecznymi?.- Sukces w biznesie: Czy infekcja może pomagać w karierze menedżera i zwiększać odporność na porażkę?.- Zdrowie psychiczne: Analizujemy związki toksoplazmozy ze schizofrenią, depresją oraz skłonnościami samobójczymi.Omawiam również fakty i mity dotyczące ciężarnych kobiet i kotów. Dowiesz się, dlaczego to nie mruczek w domu, lecz surowe mięso i nieumyte warzywa stanowią największe zagrożenie.W tym filmie znajdziesz odpowiedzi na pytania:Jak dochodzi do zarażenia i dlaczego pasożyt tworzy cysty w naszym mózgu? Czy czynnik Rh we krwi może nas chronić przed skutkami infekcji? Dlaczego zakażone wilki 46 razy częściej zostają przywódcami stada? Jak bezpiecznie przygotowywać posiłki, by uniknąć pierwotniaka?Źródła:https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/38198498/https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC11090898/https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/40596963/https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33597463/https://dbc.wroc.pl/Content/74202/msp_2019_13_4.pdfhttps://link.springer.com/article/10.1007/s13353-013-0145-1https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC1690701/https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/543216/https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17445326/https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/8058367/https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC3109627/https://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0075246ttps://journals.plos.org/plosntds/article?id=10.1371/journal.pntd.0004674https://www.nature.com/articles/s41467-021-24092-xhttps://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/37848050/https://www.mdpi.com/2076-0817/10/9/1144https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/36424436/https://www.colorado.edu/business/faculty-research/2020/02/10/risky-business-linking-toxoplasma-gondii-infection-and-entrepreneurship-behaviours-acrosshttps://journals.biologists.com/jeb/article/216/1/127/11369/Influence-of-latent-Toxoplasma-infection-on-humanhttps://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC2526142/https://link.springer.com/article/10.1186/s13104-018-3468-5https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/00034983.1990.11812448https://www.psychiatrist.com/jcp/toxoplasma-gondii-infection-relationship-aggression/https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC2526142/https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0301051103000759https://royalsocietypublishing.org/doi/abs/10.1098/rspb.2006.3641https://royalsocietypublishing.org/doi/abs/10.1098/rsbl.2012.0625#pageno https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC7026947/https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33205208/https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32315924/https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0304401710000981https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0163445322006326https://link.springer.com/article/10.1007/s11686-024-00848-5

Fakt, że człowiek menstruuje jest dużo większym fenomenem niż mogłoby się zdawać. Oprócz nas cykl menstruacyjny do tej pory stwierdzono u części małp, czterech gatunków nietoperzy, u kolcomyszy i w pewnym sensie u ryjkonosów. Z dużym prawdopodobieństwem menstruuje jeszcze więcej zwierząt, ale nie zostało to do tej pory zaobserwowane. Tak czy inaczej, ta dziwna zbieranina stanowi mniej niż 2% ssaków. Co więc z resztą? Jak i dlaczego natura oszczędziła im krwotoku z macicy? Czy my też tak nie możemy?

Prawdziwa apokalipsa zombie już się dzieje. To nie film, ale realna epidemia, która wymyka się spod kontroli. Choroba jeleni zombie (CWD) jest w 100% śmiertelna, nieuleczalna i skaziła środowisko. Czy jesteśmy następni? Obejrzyj materiał i poznaj najgroźniejszy patogen świata – priony.W tym filmie zagłębiamy się w mroczny świat prionów – czynników zakaźnych, które łamią wszelkie zasady biologii. Nie są żywe, nie mają DNA, a mimo to ewoluują i zabijają. Nie zniszczy ich temperatura, detergenty ani żadne leki. Co gorsza, pozostają w środowisku przez dekady.Epidemia Chronic Wasting Disease (CWD) pustoszy populacje jeleniowatych w USA i Kanadzie, dosłownie zamieniając mózgi zwierząt w gąbkę (encefalopatia gąbczasta) i prowadząc do objawów przypominających horrory – apatii, braku lęku i powolnego wyniszczenia. Choroba dotarła już do Europy.Omawiam mechanizm działania prionów, przypominam historię choroby szalonych krów (BSE) oraz ludzkiej choroby Creutzfeldta-Jakoba (CJD). Analizuję najnowsze badania, w tym szokujący przypadek zmarłych myśliwych z 2024 roku, i odpowiadam na kluczowe pytanie: czy CWD może pokonać barierę gatunkową i zagrozić ludziom?Źródła:https://www.cdc.gov/variant-creutzfeldt-jakob/hcp/clinical-overview/index.htmlhttps://www.nature.com/articles/s41598-020-71662-yhttps://www.rckik-warszawa.com.pl/kto-nie-moze-oddac-krwihttps://royalsocietypublishing.org/doi/pdf/10.1098/rstb.2008.0068https://www.cell.com/cell-reports/fulltext/S2211-1247(15)00437-4https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC11210205/https://www.cdc.gov/chronic-wasting/animals/index.htmlhttps://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28701407/https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC11138967/https://www.microbiologyresearch.org/content/journal/jgv/10.1099/vir.0.042507-0https://wwwnc.cdc.gov/eid/article/29/2/22-0882_articlehttps://www.neurology.org/doi/10.1212/WNL.0000000000204407https://www.wetgiw.gov.pl/main/aktualnosci/Nadanie-Polsce-najwyzszego-statusu-kraju-w-odniesieniu-do-Gabczastej-encefalopatii-bydla-BSE/idn:350/printpagehttps://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/36201049/https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/35996016/

Jak wygląda droga z laboratorium CERN do Międzynarodowej Stacji Kosmicznej? W tym wywiadzie z polskim astronautą Sławoszem Uznańskim-Wiśniewskim rozmawiamy o jego drodze do Europejskiej Agencji Kosmicznej, kulisach rekrutacji astronautów, codziennej pracy w ośrodku badawczym CERN i o tym, co naprawdę czuć w kabinie statku kosmicznego.Sławosz Uznański - Wiśniewski opowiada, jak wyglądał moment startu, treningi przed misją, a także jaką rolę odgrywa nauka w eksploracji kosmosu.Dowiesz się m.in.:– jak wygląda rekrutacja astronautów ESA,– czym zajmował się Uznański w CERN,– jak pachnie kosmos i co czują astronauci po starcie,– jak wygląda codzienność w ośrodku przygotowań astronautów,– jaką rolę naukowcy odgrywają w eksploracji przestrzeni kosmicznej.Dziękuję Hevelianum w Gdańsku za udostępnienie przestrzeni do nagrania!

NASA ogłosiła właśnie coś absolutnie wyjątkowego. Od kilku lat jeden z łazików jeździ po Marsie, wierci w skałach i szuka życia. W zeszłym roku odkrył tam bardzo dziwne kropki. Nazwano je lamparcimi cętkami. Przez następny rok naukowcy na Ziemi analizowali te dane do granic możliwości. I wreszcie, zaledwie kilka dni temu, ogłosili swoje odkrycie. Brzmiało ono trochę tak: słuchajcie, nie możemy znaleźć żadnego innego wyjaśnienia. To może być najwyraźniejszy ślad życia, jaki kiedykolwiek znaleźliśmy na Marsie. Co znaleziono w tych próbkach? I jak to się wszystko ma do równie sensacyjnych doniesień z przeszłości, na przykład tej słynnej twarzy z Marsa, albo kanałów widzianych tam jeszcze w XIX wieku?

W stronę Słońca pędzi międzygwiezdny obiekt, 3I/ATLAS, który z każdym dniem i każdym kolejnym pomiarem staje się coraz dziwniejszy. Skierowaliśmy na niego wszystkie najpotężniejsze teleskopy i zamiast odpowiedzi dostaliśmy więcej pytań. Jedno z najbardziej niepokojących to, wykrycie ogromnych ilości niklu, ale zupełny brak żelaza. Żelazo i nikiel to naturalni partnerzy. Są to najobficiej występujące metale ciężkie w znanym wszechświecie. Prawie zawsze występują razem. Obecności niklu bez żelaza obserwujemy jedynie w obiektach, które są wykonane ręką człowieka. To oczywiście rozpaliło do czerwoności dyskusje o potencjalnej sondzie obcych w całości wykonanej z egzotycznego stopu niklu. Ten obiekt wytworzył też gigantyczną chmurę dwutlenku węgla wokół siebie, której wielkość to prawie połowa wielkości Słońca.

W stronę Ziemi zmierza właśnie 3I/ATLAS - 3 obiekt międzygwiezdny, który udało nam się zaobserwować. Wcześniej była Oumuamua i Borisov. Czy Oumuamua to statek obcych? Czy uda nam się zbadać 3I/ATLAS?

Wszyscy znamy dinozaury. I wszyscy wiemy, jak skończyły. Prawda? Asteroida. Koniec historii. To prosta opowieść, której uczymy się jako dzieci. Ale ta prostota nie pojawiła się od razu. Prawdziwa historia nie kryje się w samej asteroidzie, ale w cienkiej, prawie niewidocznej warstwie gliny, która oddziela dwa światy w zapisie geologicznym. Myślałem, że historia o asteroidzie jest stara jak świat. Okazuje się, że to jedna z najnowszych i najbardziej kontrowersyjnych teorii w nauce, która musiała stoczyć prawdziwą bitwę o uznanie. Główne pytanie, które mnie nurtowało, brzmiało: skoro dinozaury zniknęły 66 milionów lat temu, dlaczego przez prawie sto lat najtęższe umysły na świecie nie miały pojęcia, co je zabiło?

Tutaj możesz sprawić, że podcasty będą częściej: PatroniteTo historia o poszukiwaniu czegoś, co stanowi 27% Wszechświata, a czego nikt nigdy nie widział. To niewidzialny klej, który trzyma galaktyki w całości, kosmiczna siatka, na której rozpięta jest cała struktura kosmosu. Mowa o ciemnej materii.Ale jak doszliśmy do tego zdumiewającego wniosku? Jak naukowcy odkryli coś, co jest z definicji niewykrywalne dla naszych teleskopów? To nie był pojedynczy moment "eureki". To była długa, kręta droga, pełna fałszywych tropów, genialnych intuicji, gorących sporów i rewolucji technologicznych, która trwała ponad sto lat. Materiał przygotowany na podstawie publikacji: "History of dark matter" Gianfranco Bertone and Dan Hooper.