#109 Radio Radzinski met Gui Polspoel: over Pelé, Mobutu en een daadkrachtige Dolberg

Send us a textDe blokken die de gordel vormen rond het Breughelpark in Zellik. Da's de grauwe buurt waar Gilles De Bilde als jonge ket in opgroeit. Maar gelukkig is er voetbal als afleiding. Al kan het er op de straten die door het groen slingeren soms hard aan toegaan. "Ja, je moest daar natuurlijk wel je mannetje staan. Maar dat was voor mij geen probleem. Ik wist door onze familiale situatie al snel hoe ik voor mezelf moest opkomen," zegt hij in de laatste Radio Radzinski van het jaar.Speelvogel in het AstridparkHet is tekenend voor de spits die nooit heeft gedroomd van een grote carrière, maar vooral verliefd was op het spelletje. Zelfs wanneer hij door tweedeklasser Eendracht Aalst wordt opgepikt, is de speelvogel nooit ver weg. "Ja, dat klopt. Ik heb nooit echt die mentaliteit van een topsporter gehad. Er was voor mij ook nog een leven buiten het voetbal. Da's nu eenmaal hoe ik in elkaar zit." En toch schopt de flamboyante spits het met Eendracht Aalst tot in eerste klasse. Een karrenvracht aan doelpunten levert hem in januari 1995 zelfs de Gouden Schoen op, gevolgd door een transfer naar Anderlecht in de zomer die erop volgt. "Er was zelfs interesse van Atlético Madrid, maar Michel Verschueren heeft mij toen persoonlijk opgebeld: 'Gilleske, ge moet dat niet doen. Ze gaan u daar in een bad vol met vrouwen steken, kom maar gewoon naar Anderlecht.'"Een slag in het gezichtEn zo geschiedde. De Bilde groeit er onder leiding van Johan Boskamp en aan de zijde van spitsbroer Johnny Bosman uit tot een publiekslieveling. Een mooie carrière bij paars-wit lijkt in de maak, tot op 21 december 1996 de stoppen doorslaan. In een wedstrijd tegen ex-club Eendracht Aalst deelt De Bilde een vuistslag uit aan Krist Porte. Resultaat: meerdere breuken in het gezicht van Porte en een schorsing en boete voor De Bilde."Dat had nooit mogen gebeuren, maar ik was op dat moment een vat vol frustraties en verdriet. Mijn vader had een paar maanden ervoor een hersenbloeding gekregen en mentaal zat ik toen op een foute plek. In de wedstrijden ervoor rolden er al heel kwetsende spreekkoren van de tribunes. Ik herinner mij een wedstrijd tegen Club Brugge waar er werd gezongen 'Gilles, waar is je papa heen? Gilles, waar is je papa heen?'.""In die periode had ik misschien beter niet op een voetbalveld gestaan, maar dat ging gewoon niet. Krist Porte heeft er de rekening voor betaald. Ik heb me uitvoerig bij hem verontschuldigd en professionele hulp gezocht, maar je kan de klok niet meer terugdraaien natuurlijk."Feesten met Ronaldo in de VersuzEerherstel volgt er een paar maanden later bij PSV aan de zijde van Luc Nilis en Marc Degryse. Goed voor een eerste landstitel in 1997. "Ronaldo was er toen al weg, maar hij is wel nog eens mee komen feesten in de Versuz in Hasselt. Maar de mensen vroegen enkel foto's aan Marc, Luc en mij. Absurd als je weet dat Ronaldo dan al een wereldvoetballer was die juist had getekend bij Barcelona."Uiteindelijk gaat De Bilde na PSV nog aan de slag bij Sheffield Wednesday, Aston Villa en keert hij vier jaar na zijn schorsing terug naar het Astridpark. "Het eerste jaar onder Antheunis ging dat nog goed, maar onder Broos ben ik weggezakt in de pikorde. Jammer, maar niets aan te doen. Als ik er nu op terugkijk, had er misschien meer in mijn carrière gezeten. Maar de negatieve gevoelens wegen zeker niet op tegen alle mooie momenten die ik heb meegemaakt en fantastische mensen die ik heb leren kennen," concludeert De Bilde.Aan het einde van de aflevering analyseren we nog de prestaties van het huidige Anderlecht en dromen we van een nieuwe Brusselse regering. Muzikaal wordt deze Radio Radzinski neergelegd met All I Want For Christmas Is You van Mariah Carey. Of toch niet helemaal...

Send us a textIn een nieuwe Radio Radzinski analyseren we samen met journalist Dries Bervoet van De Tijd de financiële situatie van RSCA. En die ziet er met een eerste positieve jaarrekening in lange tijd eindelijk weer hoopgevend uit. 'Al moet Anderlecht de komende jaren wel weer in die Champions League geraken als het op termijn weer wil meespelen met de grote jongens,' houdt Bervoet een slag om de arm.Dries Bervoet is gebeten door politiek en sport. Die twee passies vloeien naadloos in elkaar over in zijn werk bij de krant De Tijd. Daar ploetert hij zich al verschillende seizoenen door de jaarrekeningen van de Belgische voetbalclubs.En daar hoort dus ook de financiële balans van paars-wit bij. Die kleurt voor het eerst sinds lange tijd opnieuw groen, met een netto winst van anderhalf miljoen euro. Bervoet legt ons uit hoe we die tabellen nu juist moeten interpreteren.Dat en nog veel meer in een nieuwe Radio Radzinski waarin ook de toekomst van Yari Verschaeren duchtig besproken wordt. Verder zoeken we uit waar het plafond van man in vorm Kasper Dolberg ligt en hoe levensvatbaar het huidige competitieformat van de Jupiler Pro League is.Ook de gefaalde beursgang van Club Brugge komt nog aan bod, net als de intenties van eigenaar Marc Coucke met Anderlecht. Muzikaal wordt deze aflevering neergelegd met The Widow van The Mars Volta. Veel luisterplezier! 

Send us a textOud-journalist en voetbalcommentator Gui Polspoel geniet van een welverdiend pensioen in een Oostendse woontoren. Vanop de 28ste verdieping kijkt hij er naar de wereld vanuit een helikopterperspectief. In een nieuwe Radio Radzinski dalen we met hem af naar de tribunes van het Lotto Park en analyseren we de prestaties van paars-wit.Gui Polspoel is als voormalig BRT-gezicht van alle markten thuis, al mag je dat niet al te letterlijk nemen. Waarom? Dat ontdek je in een nieuwe aflevering van Radio Radzinski. Daarin hebben we niet alleen aandacht voor de tennisscore van de recordkampioen tegen AA Gent, maar maken we ook een heuse trip down memory lane. Polspoel is geen fan van Engelse uitdrukkingen. Maar Pelé zien spelen in het Koning Boudewijnstadion was toch ook voor hem unforgettable en incredible tegelijkertijd. Dat geldt net zo goed voor zijn ontmoetingen met de ex-president van Congo Joseph Mobutu en in mindere mate voor de prestatie van Kasper Dolberg tegen AA Gent afgelopen zondag. En of dat niet genoeg is, staan we ook nog eens stil bij een paar filosofische hersenkronkels van Kelly Pfaff over seks. Muzikaal wordt deze aflevering neergelegd met Alors on danse van Stromae. Veel luisterplezier!

Send us a textWapenstilstand of niet. Door het ontslag van Jesper Fredberg als CEO Sports was het wel bijltjesdag bij Anderlecht. Al was de aankondiging ervan misschien nog wel de meest opvallende gebeurtenis. Maar liefst 45 minuten stond 'niet-uitvoerend' en 'niet-verbaal' voorzitter Wouter Vandenhaute de pers te woord. Iets waar het panel van Radio Radzinski maar al te graag een boompje over opzet. Godfried, Pico en Rein proberen het gebrabbel van Wouter Vandenhaute samen te ontcijferen met Chef Sport van Het Nieuwsblad Ludo Vandewalle. Deze eminence grise van de Belgische voetbaljournalistiek neemt daar ruim de tijd voor en heeft ook een mening klaar over de slaagkansen van coach David Hubert. Verder vraagt hij zich af of Yari Verschaeren nog een plaats heeft bij Anderlecht en verkondigt hij zijn liefde voor letterkoekjes. En ook de Hall of Fame van de Pro League komt aan bod. Muzikaal wordt deze aflevering afgesloten met Jolene van Dolly Parton. Veel luisterplezier!

Send us a textHet heeft even geduurd, maar na een lange vakantie is Radio Radzinski terug van weggeweest. Iets wat na zeven jaar zonder titel nog niet gezegd kan worden van RSC Anderlecht.  In de eerste aflevering van deze voetbaljaargang analyseren we de transferzomer van Fredberg en gaan we dieper in op de aanstelling van David Hubert als vervanger van Brian Riemer. Maar we hebben natuurlijk ook aandacht voor het openhartig gesprek van Romelu Lukaku bij de collega's van Koolcast en Friends of Sports. Daarnaast komt ook de zwalpende centrale verdediger Zanka aan bod en hebben we opnieuw een mooie prijs om weg te geven. Muzikaal wordt deze Radio Radzinski afgesloten met (To Be) Young, Gifted And Black van Bob & Marcia. Veel luisterplezier!

Send us a textIn de laatste Radio Radzinski maken we de eindbalans op van het seizoen van Anderlecht. Da's er eentje geworden met een onverhoopte titeldroom, maar toch vooral met meer downs dan ups, zowel op als naast het veld. En daar kan ook communicatie- en marketingmanager bij de Pro League Tim De Neve van meespreken. "Geweld heeft zowel binnen als buiten een voetbalstadion geen plaats, maar de strijd tegen hooliganisme vraagt tijd, veel tijd."Godfried moet een van de enige supporters zijn geweest die voor aanvang van de laatste speeldag nog geloofde in een 35ste landstitel. Iets wat de club zelf duidelijk niet meer voor mogelijk hield. Anders was er misschien toch een groot scherm geplaatst in het Lotto Park, zodat de paars-witte achterban samen de verplaatsing naar Antwerp had kunnen volgen. Maar goed, achteraf gezien heeft de club de juiste keuze gemaakt. Niet alleen pakte Club Brugge na een discutabele VAR-fase zijn 19de landstitel. Anderlecht ging zelf roemloos onderuit op de Bosuil: er was geen plan van aanpak, maar wel een Patris die werd overgeslagen in de opbouw en een afscheidnemende Ritchie De Laet die op een half been het mes voor paars-wit nog wat dieper in de wonde duwde. Sterallures van PuertasRein, Pico en Godfried zijn dan ook blij dat het seizoen erop zit. Dat geldt ook voor de communicatie- en marketingmanager van de Pro League, ofwel de vereniging van Belgische profclubs. En dan moest Tim De Neve de week erop nog vol aan de bak voor de jaarlijkse Pro League Awards. Die worden uitgereikt in verschillende categorieën, waaronder die voor beste speler en speelster van de voorbije voetbaljaargang. Anders dan bij de Gouden Schoen wordt de uitslag hier bepaald door de voetballers en voetbalsters zelf. "Zo'n gala is toch altijd weer stressen, zeker wanneer plots blijkt dat een belangrijke gast (winnaar Cameron Puertas, red.) door vakantieplannen misschien niet meer aanwezig kan zijn. Da's uiteindelijk gelukkig wel gelukt, al wilde hij eerst niet over de rode loper wandelen omdat zijn haar niet goed lag. Hij is dan met een pot wax in het toilet verdwenen. Daarna was hij er volledig klaar voor, net als Jean-Marie Pfaff die de prijs is komen uitreiken. Hem hebben we trouwens te pakken gekregen via zijn dochter Kelly en man Sam die ook nog eens de facturatie doen (lacht)."De werven van de Pro LeagueDe Pro League, da's natuurlijk veel meer dan alleen maar onderscheidingen uitreiken en feestjes bouwen. De organisatie werkt volop aan een veilig voetbal voor iedereen. Zo is er recent een gids uitgebracht met handige tips die voetbalclubs moeten helpen om gemakkelijker tot een LGBTQIA+-vriendelijk klimaat te komen. Godfried vraagt zich af of dat het hokjesdenken eigenlijk niet versterkt, maar wil daarna vooral verder ingaan op de 'Football for All'-campagne en de opstoot aan geweld binnen de voetbalstadions. "Ja, wij doen er alles aan om een einde te maken aan hooliganisme of andere vormen van zinloze agressie. Die verantwoordelijkheid delen wij met de clubs, maar de strijd tegen ontoelaatbaar gedraag vraagt tijd, veel tijd...," legt De Neve uit.Voor de drie panelleden aan tafel is het vooral duidelijk dat er al veel kostbare tijd verloren is gegaan. Verder in de aflevering gaan we nog op zoek naar een antwoord op de vraag of het format van de play-offs behouden moet blijven en staan we stil bij de uithaal van de papa van Kristian Arnstad op X. Eindigen doen we met de winnaars van de vorige prijsvragen. Muzikaal wordt deze Radio Radzinski dan weer neergelegd met 'Street Fighter Mas' van Kamasi Washington.

Send us a textEen rollercoaster met hilarische loopings en strakke versnellingen. Heel veel anders kan je de voorlaatste Radio Radzinski van dit seizoen met Deejay Vega niet noemen. Daarin wikken en wegen we nog maar eens de kansen van Anderlecht op een 35ste landstitel. "Hopelijk is het volgende week zondag al prijs, want maandag is het congé," kent onze gast zijn prioriteiten.Twee speeldagen voor het einde van het voetbalseizoen heeft Anderlecht zijn lot nog in eigen handen. Er liggen daarvoor verschillende scenario's op tafel, maar het mooiste is ongetwijfeld nu zondag in eigen huis kampioen spelen tegen aartsrivaal Club Brugge. "Want maandag is het congé, dus dat zou het begin zijn van een ongelooflijke feestnacht," grapt hij in de voorlaatste aflevering van Radio Radzinski van dit seizoen. 'Alors on Zwanze' en Sound Of The StadiumBij een titelfeest hoort natuurlijk muziek. En dan zijn we bij Vega aan het juiste adres. Al tien jaar lang voorziet hij het Brusselse rapcollectief Stikstof van strakke beats. Daarnaast is hij ook mede-oprichter van muzieklabel FRONTAL en staat hij als dj op de affiches van zowel grote als kleine evenementen. Hij mixt en scratcht alles vakkundig in elkaar, van rauwe juweeltjes tot all-time classics. Dat zal deze zomer ook het geval zijn op een aantal Belgische festivalpodia. Maar tot die tijd stelt hij mee de playlists samen voor zowel binnen als buiten het Lotto Park. En dat heeft hij helemaal zelf afgedwongen. "Anderlecht had mij gevraagd om een versie door te sturen van een mix waarin Gorik (Zwangere Guy, red.) op 'Putain' van Arno rapt '(...)krijgt het schijt van die racisten en die politiciens(...)' Maar dan heb ik gezegd: 'Ja, laat mij gewoon zelf draaien en da's dan ook gebeurd'. "Het was wel niet simpel om zeventien passende tracks te vinden voor tijdens de rust. Iedereen denkt meteen aan Lange Jojo, maar daarna gaapt toch een groot zwart gat als het gaat om folkloristische liedjes die een link hebben met Anderlecht. Af en toe vind je een pareltje, zoals 'Alors on Zwanze' van Jef Vanscheutebol. Da's zoals je al kan raden een parodie op 'Alors on danse' van Stromae. Ideaal dus."De dj-sets in het Lotto Park brengen het marketingteam van Anderlecht op het idee om Sound Of The Stadium uit de grond te stampen. Da's een samenwerking tussen Anderlecht, concertzaal AB en muziekfestival Couleur Café. Afwisselend nodigen ze Brussels muzikaal talent uit om in deze play-offs supporters cho te maken voor de match. Opnieuw spek naar de bek van Vega die met FRONTAL eens het publiek kwam opwarmen in de ondertussen welgekende container voor de fanshop. En dan durven al eens een paar mensen een verzoeknummer aanvragen. "Vreselijk irritant. Meestal steek ik dan uit beleefdheid mijn duim omhoog. Negen op tien keer komen ze niet meer terug. Gelukkig, want het zou ook niks aan de zaak veranderen, tenzij ze er geld voor geven (lacht)."Zelf denkt Vega er wel aan om in de omgekeerde situatie de boel gewoon volledig over te nemen. "Da's een concept dat ik zelf met een paar copains bedacht heb: djacken, zoals hijacken, maar dan met de dj op een feest. Je komt toe met een crew en geeft gewoon aan dat ze er mee mogen stoppen." Worden we kampioen? De vraag van één miljoenRein, Godfried en Pico missen jammer genoeg een stevige dosis street cred om dat voor elkaar te brengen. En dus schakelen ze over naar het voetbal met de matchanalyses van de derby tegen Union en de nagelbijter tegen Racing Genk. Ondertussen neemt Vega tot twee maal toe een plaspauze. Eindigen doen we met de vraag waar iedere paars-witte supporter een antwoord op wil: wordt Anderlecht kampioen? Muzikaal wordt deze Radio Radzinski

Send us a textAnderlecht heeft na een dramatische prestatie op het veld van Cercle Brugge belangrijke punten laten liggen in de strijd om de landstitel. In een nieuwe Radio Radzinski analyseren we samen met oud-speler Steven Defour het spel van paars-wit en gaan we dieper in op zijn turbulente overstap naar het Astridpark. “Toen Herman Van Holsbeeck mij vroeg om naar Anderlecht te komen, dacht ik meteen: ‘Jij bent gek, hier gaat zoveel shit van komen’."Op 20 april 2008 wordt Standard thuis kampioen tegen Anderlecht dankzij twee goals van Dieumerci Mbokani. En dat voor het eerst in meer dan 25 jaar. Aan de boorden van de Maas barst een volksfeest los, eentje waar aanvoerder Steven Defour meer dan terecht een hoofdrol in speelt. Een grote mond met een klein hartje Maar wie overloopt van vreugde, komt al eens tot een explosieve verbale woordenbrij. “Anderlecht heeft een grote mond en dat wisten wij. Maar vandaag hebben we getoond dat ze hun mond moeten houden,” verklaart een opgenaaide Defour met blond meches iets na affluiten in de kleedkamer. “Ja, een hele week lang hadden wij uitspraken vanuit Brussel gebruikt als brandstof om ons klaar te stomen voor die titelmatch. Wij stonden zeven punten los en dan verklaren er een paar gasten dat ze ons een lesje zouden komen leren. Ik dacht: ‘Dit kan wel echt niet’. Nu goed, ik had zo’n dingen beter niet gezegd, maar het was wel wat iedereen bij ons in de ploeg toen dacht.”Zestien jaar na datum kunnen Rein en Godfried hem die arrogante uitspraken wel vergeven, ook al omdat ze later als een boemerang in zijn gezicht zijn teruggekeerd. Na twee titels op rij met Standard en een Gouden Schoen bouwt de Mechelaar zijn carrière verder uit bij FC Porto.Persuasieve Proto en Van HolsbeeckDe eerste seizoenen verlopen prima, maar het derde jaar belandt hij meer dan hem lief is op de bank. In de zomer van 2014 vraagt de verdedigende middenvelder aan zijn makelaar om uit te kijken naar een andere club. PSV is geïnteresseerd, maar haakt uiteindelijk af. Toenmalig sportief manager van Anderlecht Herman Van Holsbeeck ruikt zijn kans.“Op een dag krijg ik telefoon van Herman met de vraag of ik niet naar Anderlecht wil komen. Het eerste wat ik dacht was: ‘Jij bent compleet zot, daar gaat alleen maar shit van komen’. Maar Herman hield vol en na een paar gesprekken met onder andere Silvio Proto heb ik toch getekend. Want ik wou voetballen en was ervan overtuigd dat ik mij met goede prestaties wel in de harten van de supporters zou kunnen spelen.”Maar ondanks een goede start met een goal op het veld van Club Brugge, wordt Defour nooit echt aanvaard door de fans. “Praet, Tielemans en Dendoncker zetten toen de stap richting basiselftal. De Neerpede-jeugd is heilig voor de Anderlechtsupporter. Da’s mooi om zien, maar daardoor zat er wel wat weinig gif in die ploeg. En bij foutjes werd er door mijn verleden altijd naar mij gekeken. Dat was frustrerend, aangezien ik best wel een goed seizoen aan het spelen was.”De druppel bier die de emmer doet overlopen Aan het begin van zijn derde seizoen heeft Defour er zijn buik van vol. “Na een gewonnen match op bezoek bij Moeskroen krijg ik van een supporter bier over mijn hoofd gegooid.  Dat was letterlijk en figuurlijk de druppel. Ik heb toen tegen Herman (Van Holsbeeck, red.) gezegd dat ik weg wou. Coach René Weiler wou mij niet laten gaan, maar mijn besluit stond vast.”Verder in de aflevering keren we terug naar de wansmakelijke 'Red or Dead'-tifo van de Standard-supporters. Die toont een onthoofde Defour en wordt afgerold bij zijn terugkeer met Anderlecht in Luik op 25 januari 2015. Eindigen doen we met het belabberde spel van Anderlecht op bezoek bij Cercle Brugge. Muzikaal wordt deze

Send us a textDe poort naar een 35ste landstitel voor Anderlecht is stevig opengebeukt. Na rood voor Debast en een strafschop voor de buren uit Sint-Gillis zet Amuzu een kwartier voor tijd alsnog de 2-1 op het bord. Goed voor een eerste derbyzege in tien confrontaties met Union. “Het was echt afzien, ik heb denk ik aan geen enkele vinger nog een stukje nagel over,” vertelt marketingmanager van Anderlecht Sophie M’Sallem in een nieuwe Radio Radzinski. Jeu, set et match. De tekst op het spandoek van de Union-supporters na een zesde opeenvolgende zege tegen Anderlecht deed pijn aan iedereen die naar het leven kijkt met een paars-witte bril. Maar 8 januari 2023 is 14 april 2024 niet. Want afgelopen zondag wordt die ongelooflijke reeks van negen derby’s op rij zonder overwinning doorbroken. En dat uitgerekend door de man die nog maar pas weer inzetbaar is. Redemption Ciske Met een welgemikte trap trekt Francis Amuzu op aangeven van Killian Sardella de zege over de streep. Echt verbaasd is Rein daarover niet. “Ik zeg al langer dat hij een cruciale rol zou spelen in de zoektocht naar een nieuwe landstitel. Dat heeft hij nu ook bewezen. Het is pijnlijk dat we Hazard voor acht maanden kwijt zijn met een gescheurde kruisband in de rechterknie, maar zijn vervanger brandt van ambitie. Dit wordt zijn redemption story.” Ook marketingmanager van Anderlecht Sophie M’Sallem gelooft volop in een sleutelrol voor Amuzu. Ze hoopt wel dat het niet elke week zo’n zenuwslopende strijd wordt. “Normaal zit ik op de eretribune, maar bij spannende matchen voel ik mij meer op mijn gemak achter de dugout. Het was echt vreselijk. Bij affluiten was de ontlading zo groot dat ik zelfs een traan heb gelaten. Het was dan ook echt afzien, ik heb denk ik aan geen enkele vinger nog een stukje nagel over."De strijd om Brussel...De rivaliteit tussen beide clubs is door het sportieve succes van Union de laatste jaren enorm toegenomen. “Ja, vooral bij de jongere spelers leeft dat enorm hard. Ik denk dat zij de burenstrijd boven wedstrijden tegen meer historische rivalen als Club Brugge en Standard zetten. Da’s ergens logisch omdat ze natuurlijk nu die opkomst van Union meemaken.”De marketingafdeling speelt alvast handig in op de Brusselse rivaliteit. “De campagnes met Manneke Pis hadden wij een tijdje geleden al bedacht, maar je moet natuurlijk goed nadenken over wanneer je die lanceert.” Rein kan er zich iets bij voorstellen. “Ja, dat snap ik. Je kan een, twee of misschien zelfs drie keer zo’n filmpje posten zonder te winnen, maar daarna wordt dat natuurlijk wel moeilijk.”...keert terug in verschillende projectenBrussel claimen, los van Union. Het keert terug in verschillende marketingprojecten. Getuigen daarvan zijn de collabs met Damso, de samenwerking met concertzaal AB en sinds kort ook de poëzie van stadsdichter Lisette Ma Neza. “Ja, het klopt dat we op die manier een breder publiek willen aanspreken. Maar da’s juist wat Anderlecht zo bijzonder maakt. Die stretch tussen verschillende profielen die allemaal verbonden zijn met elkaar en deze club.”Daarna proberen we het geheim achter de Martino Explosion los te peuteren. Dat was het best verkochte broodje in 't Vorkske, de vroegere broodjeszaak van haar vader in de Parijsstraat in Leuven. En natuurlijk kunnen we ook niet om haar vriend, podcaster, Anderlecht-fan en voorzitter van Sporting Hasselt Sam Kerkhofs heen. Muzikaal wordt deze aflevering neergelegd met ‘Amigo’ van Lous and the Yakuza.

Send us a textHet zal zondag tegen Union een pak beter moeten als Anderlecht echt aanspraak wil maken op een 35ste landstitel. Dat weet ook Patrick Evenepoel, vader van en samen met zijn zoon en wielerwonder Remco supporters van het eerste uur. “Dat Remco er nog aan denkt om voor Luik-Bastenaken-Luik het logo van Anderlecht op zijn fiets te plakken is geen toeval. De club zit echt in zijn hart,” zegt vader Patrick vol trots in een nieuwe aflevering van Radio Radzinski.Patrick Evenepoel groeit samen met voormalig hoofd van de jeugdopleiding en RSCA-icoon Jean Kindermans op in de Peterboswijk in Anderlecht. Die buurt wordt vandaag in het nieuws vooral gelinkt aan het drugsmilieu, maar daar is begin jaren ‘80 nog geen sprake van. “Ik herinner mij verschillende voetbalpartijtjes en zelfs een soort van Tour de France met de beklimming van de Mettewielaan.” Da’s ook een helling die Rein maar al te goed kent wanneer hij vanuit Jette naar het stadion van Anderlecht rijdt. “Absoluut geen cadeau, zeker niet wanneer er achterop je oude Cannondale een kinderzitje is gemonteerd.”Van wielerprof tot een leven als stukadoorOok Patrick Evenepoel vindt vanuit Peterbos al snel de weg naar het Astridpark. Al heeft hij daar op jonge leeftijd wel nog hulp voor nodig. “Ik kan zeggen dat ik heb leren stappen in café Green Park tegenover de hoofdingang van het stadion. En sindsdien ben ik er nooit echt meer weggegaan.” Een bijzondere prestatie weet ook Rein, die al lachend opmerkt ‘dat de meeste supporters daar na een match juist nog amper op hun benen kunnen staan’. Evenepoel brengt zijn jeugdjaren niet alleen door op de tribune van Anderlecht. Hij zit vooral veel op de fiets en wint in 1993 de GP de Wallonie, de belangrijkste overwinning in zijn relatief kort bestaan als wielerprof. “Daarvoor ben ik in 1991 nog naar het WK voor amateurs in Stuttgart gegaan, maar ik wist toen al dat ik niet de motor had om het te maken als prof. En dan ben ik in het pleisterbedrijf van de familie begonnen.”Remco, de wielergod die eerst voetballer zou wordenZoon Remco droomt vandaag van koersen winnen, maar dat had net zo goed de Champions League kunnen zijn. Want hij was eerst voorbestemd om profvoetballer te worden. “Dat klopt. Omdat ik en mijn vrouw Agna (kapster, red.) elke dag hard moesten werken, stuurden we hem tijdens de vakanties altijd naar allerlei sportstages. We hebben ook eens een knutselkamp uitgetest, maar daar moest hij toch niets van weten.”“Op een van die stages stond hij in doel met een truitje van Daniel Zitka. Hij is daar ontdekt door een scout van Anderlecht en zo is de bal aan het rollen gegaan. Maar door een akkefietje met een paar mensen bij de U11 is hij zijn interesse in het voetbal wat verloren. Hij heeft dan nog de overstap naar PSV en KV Mechelen gemaakt, maar eigenlijk was het voor hem al lang duidelijk dat hij wilde fietsen.”De roep om versterking voor de Ronde van Frankrijk Met twee overwinningen in Luik-Bastenaken-Luik, wereldtitels op de weg en tegen de klok en drie zeges in de Clásica San Sebastián is het palmares van Remco al goed gevuld. Maar de 24-jarige Aerokogel van Schepdaal wil op termijn ook de Ronde van Frankrijk op zijn naam schrijven.In verschillende gesprekken met de ploeg is er daarom om versterking gevraagd. “Het enige wat ik heb gezegd is dat het goed zou zijn moesten er een paar ronderenners bijkomen om te kunnen wedijveren met teams als UAE en Visma-Lease-a-Bike.” Maar met enkel Landa in de nadagen van zijn carrière is er volgens Godfried en Pico toch niet echt gehoor gegeven aan die oproep. “Tjah, we zullen zien, het is in ieder geval zwak om te zeggen dat de voorjaarsploeg omzeep is geholpen door de grotere focus op het r