Martin Parr - "You got to have the reason to live" (ENG)

Z dokumentalistą Arkiem Golą rozmawiamy o kulisach pracy nad projektem "Życia nigdy dość". Jego efektem jest książka fotograficzno-reporterska, prezentująca historie osób, które otrzymały nowe życie dzięki transplantacji. Posłuchajcie i pobierzcie darmowe wydanie PDF.Gola przez kilka lat dokumentował pracę lekarzy Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu oraz Kliniki Chirurgii Naczyń i Transplantacji Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w Białymstoku. Pracując w trudnych, szpitalnych warunkach, gdzie toczy się dramat śmiertelnej choroby, pokazuje wytrwałość i ludzką godność w momencie podejmowania decyzji ostatecznych.Celem publikacji jest zachęcenie odbiorców do rozmów o transplantacji i decyzji o przekazaniu swoich organów po śmierci dla ratowania życia ludzi, którzy tych organów potrzebują. Książkę w wersji elektronicznej można pobrać za darmo pod tym linkiem.Tekst do książki napisał laureat nagrody Nike Zbigniew Rokita. Za fotoedycję odpowiada Mariusz Forecki a za projekt graficzny Andrzej Dobosz.Arkadiusz Gola - Fotograf, kurator wystaw, wykładowca w Instytucie Twórczej Fotografii Uniwersytetu Śląskiego w Opawie. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików, ambasador marki FUJIFILM. Od 1991 roku pracuje jako fotoreporter prasowy, a od 1996 roku – w redakcji „Dziennika Zachodniego” na Górnym Śląsku. Zdjęcia Arkadiusza Goli były prezentowane na licznych wystawach w kraju i za granicą.Zbigniew Rokita - Reporter, specjalizuje się w problematyce Europy Wschodniej i Górnego Śląska. Autor książek reporterskich „Odrzania. Podróż po Ziemiach Odzyskanych” (2023), „Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku” (wyróżnionej podwójną Nagrodą Literacką Nike: jury oraz czytelników, 2020) i „Królowie strzelców. Piłka w cieniu imperium” (2018). Autor sztuk teatralnych. Stały współpracownik „Tygodnika Powszechnego”. Pochodzi z Gliwic, mieszka w Katowicach.www.fotopolis.pl/podcast

Co cięte kwiaty mają wspólnego z ludźmi? Jak długo może żyć bukiet i dlaczego autorka "Sześciu Wazonów" niektóre z nich trzyma miesiącami? Jak poczucie winy, depresję i złość opowiedzieć kwiatami? Joanna Szpak-Ostachowska i Olga Łacna opowiadają o pracy nad książką „Sześć Wazonów”, która powstała w pewnym sensie jako efekt uboczny procesu terapeutycznego. Zaczęło się od ułożenia bukietu który miał być gestem związanym z żałobą i terapią. Za nim poszła fascynacja ciętymi kwiatami, miesiące pracy, researchu i artystycznych poszukiwań. Efektem jest fotoksiążka, która czeka teraz na druk - inicjatywę można wesprzeć kupując egzemplarz książki i kolekcjonerskie odbitki na stronie https://zrzutka.pl/dtahs9Joanna Szpak-Ostachowska - fotografka, nauczycielka fotografii, ogrodniczka. Absolwentka polonistyki i animacji kultury Uniwersytetu Warszawskiego. Ukończyła Program Mentorski Sputnik Photos (2019/2020). Autorka książki fotograficznej Chwasty, nagrodzonej w konkursie Fotograficzna Publikacja Roku 2020. Laureatka sekcji ShowOFF Miesiąca Fotografii w Krakowie (2020). Jej prace z cyklu Części wspólne zostały zakupione do zbiorów fotografii współczesnej Muzeum Warszawy (2022). Prowadzi autorskie zajęcia fotograficzne W cyklu fotografii w Służewskim Domu Kultury w Warszawie.Olga Łacna – absolwentka Wydziału Fotografii PWSFTv i T im. Leona Schillera w Łodzi, Wydziału Grafiki na warszawskim ASP oraz podyplomowych studiów Art in Practice w Collegium Civitas. Graficzka, fotoedytorka. Wielokrotna laureatka nagród Grant Front za najlepsze okładki prasowe. Autorka projektów graficznych oraz fotoedytorka książek fotograficznych. Recenzentka przeglądów portfolio oraz członkini jury nagród KTR w kategorii Fotografia. W 2015 roku założyła Fundację Instytut Fotografii Fort w Warszawie (IFF), której była prezeską oraz dyrektorką programową aż do końca 2022 roku. Koordynatorka flagowego, nowatorskiego projektu edukacyjnego IFF tworzonego wspólnie z Instytutem Kultury Polskiej UW – pt. „Szkoła Patrzenia”.www.fotopolis.pl/podcast

O najpiękniejszych, ale też najtrudniejszych chwilach zatrzymanych na zdjęcia. O fotografowaniu codzienności i ważnych dla rodziny wydarzeń. O tym jak fotografować własną rodzinę, ale też przekonać do siebie innych w rozmowie z Moniką Szewczyk-Wittek opowiadają fotografki rodzinne.Jak to się stało, że zajęły się fotografią rodzinną – to jedno z pierwszych pytań, które pada w trakcie rozmowy. Ale to spotkanie jest poświęcone także dyskusji o życiu i śmierci, o tym co i kiedy warto fotografować, a kiedy w codziennym życiu aparat można odłożyć. Anna Hernik, Ola Klimek-Lipnicka i Kasia Warpas dzielą się swoimi doświadczeniami, pasją, ale też wątpliwościami dotyczącymi pracy fotografa rodzinnego. Anna Hernik - fotografka rodzinna, dokumentalna, komercyjna. Finalistka konkursu Grand Press Photo w 2023 i 2024 roku. Ola Klimek-Lipnicka - fotografka, animatorka kultury, niezależna kuratorka. Absolwentka historii i sztuki współczesnej, obecnie doktorantka na Uniwersytecie Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Od 2019 roku razem z Łukaszem Klimkiem współtworzy projekt Family Unposed, poświęcony fotograficznej refleksji nad rodziną i życiem codziennym. Mama Antoniny i Heleny, niedzielna ornitolożka. Kasia Warpas doktor projektowania wystaw muzealnych, jest dokumentalną fotografką rodzinną z Monachium. Wykorzystując doświadczenie w tworzeniu narracji wizualnych, specjalizuje się w fotografii porodowej i reportażach z połogu. Swoimi zdjęciami pragnie uchwycić nie tylko fizyczne aspekty porodu, ale także towarzyszące mu emocje i przeżycia. W swoich pracach pokazuje, że za cudem narodzin stoją silne, odważne kobiety, których historia zasługuje na to, aby być udokumentowana. www.fotopolis.pl/podcast

Zaglądamy za kulisy pracy fotografów zatrudnionych w kancelarii Prezydenta RP. O tym jak zmienia się fotografia oficjalna, ale też wyzwaniach związanych z dokumentowaniem pracy pierwszej pary z Elizą Radzikowską – Białobrzewską i Jakubem Szymczukiem rozmawia Monika Szewczyk-WittekJak doświadczenia w pracy w mediach można wykorzystać w pracy w urzędzie? O odbiorcach zdjęć, komentarzach, politycznych zmianach, wielkich wydarzeniach i kluczowych momentach dyskutują: Eliza Radzikowska – Białobrzewska, która pracuje dokumentuje pracę par prezydenckich od 1997 roku oraz Jakub Szymczuk, który pełnił rolę oficjalnego fotografa Prezydenta RP w latach 2017-2024. Eliza Radzikowska-Białobrzewska: fotografka. Pracuje w Kancelarii Prezydenta RP od 1997 roku. Zajmuje się dokumentowaniem pracy prezydenta oraz pierwszej damy.Jakub Szymczuk: fotograf, grafik, rocznik 85. Laureat nagród fotografii prasowej, takich jak Nagroda im. Ryszarda Kapuścińskiego, Zdjęcia roku Grand Press Photo 2014, Zdjęcia X-lecia czy Zdjęcie XX-lecia GPP. Przez lata pracował dla redakcji „Gość Niedzielny” i Polska Presse, a także pełnił rolę oficjalnego fotografa Prezydenta RP w latach 2017-2024. Dziś fotograficznie pracuje sporadycznie projektowo. Na stałe związany z Fundacją "Nauka. To Lubię", pracuje nad stworzeniem nowych formatów popularyzujących naukę wśród najmłodszych widzów kanałów dr. Tomasza Rożka.www.fotopolis.pl/podcast

Dzięki zastosowaniu innowacyjnych technologii, osoby niewidome i słabowidzące mogą doświadczać fotografii za pomocą dotyku. O wyjątkowej wystawie rozmawiamy z Tomaszem Miękusem - specjalistą druku z firmy Canon Polska i dr Piotrem Kucią z Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.Ekspozycja zorganizowana we wnętrzach warszawskiej ASP prezentuje serię przejmujących obrazów, wyprodukowanych w technologii druku wypukłego. Obrazy te przedstawiają zdjęcia ambasadorów marki Canon – znanych na całym świecie fotografów, w tym wielokrotnie nagradzanego fotoreportera Brenta Stirtona, znanego dokumentalisty Sebastião Salgado, fotoreportera Yagazie Emezi, czy fotografa sportowego Samo Vidica.W podcaście pytamy o techniczną stronę przygotowania wystawy, ale "World Unseen" stanowi też punkt wyjścia do szerszej dyskusji o tym, jak fotografia przekracza dziś granice swojej definicji a technologia sprawia, że sztuki wizualne stają się szeroko dostępne, co realnie wpływa na życie wielu osób.Goście podcastu:Tomasz Miękus - Product Manager w Canon Polska. Ekspert od rozwiązań w obszarze  druku wielkoformatowego.dr Piotr Kucia - Fotograf, operator filmowy, wykładowca akademicki, dziekan Wydziału Sztuki Mediów, inicjator i koordynator wielu akcji i projektów edukacyjnych bazujących na innowacji i nowych technologiach.Kiedy i gdzie?Wystawę World Unseen będzie można oglądać bezpłatnie od 5 do 21 grudnia na terenie Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, przy ul. Wybrzeże Kościuszkowskie 37/39.Więcej informacji o projekcie i wystawie znajdziecie na tej stronieFotopolis jest patronem medialnym wydarzeniawww.fotopolis.pl/podcast

Co się stanie, gdy aparat obrócimy w swoją stronę? Jak opowiadać zdjęciami o stracie czy bolesnych procesach, które dzieją się za zamkniętymi drzwiami? O ważnych, ale też trudnych historiach Monika Szewczyk-Wittek rozmawia z artystami: Michaliną Kacperak, Magdaleną Wdowicz-Wierzbowską i Rafałem Siderskim. Czy fotografia jest właściwym narzędziem do opowiadania o intymności? To jedno z pytań, które pojawia się w rozmowie. To rozmowa o dzieleniu się historiami osobistymi, emocjach, które im towarzyszą i reakcjach odbiorców. Ale też o pamięci, wspomnieniach i ich znaczeniu. Michalina KacperakFotografka i artystka wizualna. Ukończyła studia magisterskie z filozofii na Uniwersytecie Wrocławskim oraz fotografię na PWSFTViT w Łodzi. Stypendystka programu Młoda Polska 2024. Jej praktyka artystyczna obejmuje zarówno dokumentację fotograficzną, jak i eksperymenty plastyczne oraz scenograficzne. Tworzy głównie osobiste, wielowarstwowe historie, które poruszają tematy związane z dzieciństwem, pamięcią oraz wykluczeniem.W kwietniu 2023 roku zadebiutowała wystawą indywidualną projektu "Soft Spot" na Biennale Fotografii NEXT 2023 w Rydze. Projekt ten został również zaprezentowany w ramach wystawy indywidualnej na Fotofestiwalu w Łodzi (2024). Jej prace współtworzyły również, wraz z Karoliną Balcer, wystawę „Auć” w Galerii Jednostka w ramach Warsaw Gallery Weekend 2024.Magdalena Wdowicz-WierzbowskaArchitekt i fotograf. Należy do Związku Polskich Artystów Fotografików (ZPAF). W Studium Fotografii ZPAF prowadziła pracownię portretu. Brała udział w kilkudziesięciu wystawach indywidualnych i zbiorowych. W projektach autorskich stara się łączyć fotografię z tekstem. Stypendystka MKiDN (2013 i 2020) oraz m.st. Warszawy (2015). Autorka wydanej w 2013 roku książki fotograficznej „Po prostu męża mi brakuje. Spotkania z wdowami". Kończy przygotowania książki o czołowych polskich reporterkach. Współpracuje z Instytutem Reportażu i Faktycznym Domem Kultury, a przez pewien czas związana była z Fundacją Dom Kultury, w ramach której prowadziła zajęcia w warszawskich więzieniach. Z potrzeby serca zajmuje się portretem i dokumentem, a dla czystej przyjemności robi zdjęcia streetowe i lepi z gliny (należy do Stowarzyszenia Artystów Ceramików KERAMOS). Projektuje też albumy fotograficzne. Miłośniczka jogi, zwierząt i literatury faktu. W latach 2017-2019 Prezes Okręgu Warszawskiego ZPAF i Wiceprezes Zarządu Głównego ZPAF. W fotografii podąża za tym, co niesie życie. I to fotografuje. Jeden temat pociąga za sobą kolejny. Przypadkowe, wydawałoby się, spotkania stają się dla niej impulsem do działania. Od kilku lat eksploruje wątki autobiograficzne i fotografia jej w tym pomaga.Rafał SiderskiArtysta wizualny zajmujący się głównie fotografią. Ukończył studia doktoranckie w Instytucie Twórczej Fotografii w Opavie. Obecnie pracuje jako adiunkt na Uniwersytecie Jana Długosza w Częstochowie. Jest częścią inicjatywy Albom.pl zajmującej się digitalizacją i pracą na archiwach fotograficznych.W 2019 roku wydał książkę „Wyjedź Zostań” a w 2024 roku premierę miała książka „Dopływy, drgania, powidoki i pieśni na brzegach.” W wolnym czasie „dokądś” jedzie lub jest „gdzieś”. www.rafalsiderski.com, Instagram: @rafal.siderskiwww.fotopolis.pl/podcast

Trochę o fotografii, dużo o byciu w podróży, a najwięcej o jeździe na rowerze. O ważnych momentach, wyzwaniach i współpracy rozmawiamy z fotografami Bartem Pogodą i Bartkiem Wieczorkiem. Łączenie jazdy na rowerze, fotografowanie może być namiastką podróży nawet w dużym mieście. Ale to rozmowa też o wspólnej pracy, funkcjonowaniu w świecie fotografii, zleceniach marzeniach, twórczej wolności i zdjęciach takich po prostu. Ale głównie to rozmowa o rowerach. Bart PogodaFotograf i twórca video. Mieszka między Warszawą, Słowacją, Wiedniem a Dalmacją. Autor jednego z pierwszych (1997 r.) blogów fotograficznych w Polsce. Absolwent Instytutu Twórczej Fotografii w Opawie. Z zamiłowania podróżnik.  Pomiędzy kolejnymi podróżami realizuje kampanie zarówno fotograficzne jak i video dla takich marek jak Reserved, H&M, Microsoft, Coca-Cola, House, W. Kruk czy Mastercard, 4F. Jest autorem wielu edytoriali publikowanych w renomowanych magazynach m.in. Viva, Pani, Vogue, Zwierciadło, CNN Traveller, Esquire Polska.Bartek WieczorekFotograf, portrecista, reżyser, kolaż amator. Współzałożyciel galerii Czwartek. Z powodzeniem łączy pracę dla magazynów i klientów komercyjnych z pracą nad własnymi projektami. Jego prace poza Czwartkiem wystawiane były min. w Instytucie polskim w Berlinie, Centrum sztuki współczesnej w Warszawie, Muzeum Narodowym w Warszawie, BWA Wrocław.www.fotopolis.pl/podcast

Japoński wymiar sprawiedliwości opiera się na XIX-wiecznych regułach funkcjonowania rodziny, które nie uznają podziału władzy rodzicielskiej i nie uważają uprowadzenia dziecka przez jedno z rodziców za przestępstwo. W rezultacie rocznie ponad 150 tysięcy dzieci traci kontakt z mamą lub tatą. Jednego dnia jesteś rodzicem, kolejnego już nie, policja i sąd mówią: „Idź do domu, zapomnij, że byłeś rodzicem! Wyobraź sobie, że Twoje dziecko nie żyje” – wspomina jeden z bohaterów cyklu. Rodzice jednak zapomnieć nie mogą. Tomas Savicas ostatni raz widział swoją córkę Gabriele ponad 8 lat temu. Wciąż łapie się na tym, że zagląda do wózków na ulicy w poszukiwaniu dziewięciomiesięcznej córki – tyle miesięcy miała Gabriele, kiedy została zabrana z domu przez byłą żonę. „W świetle obecnie panującego w Japonii prawa rodzic, któremu uda się szybciej zabrać dzieci ze sobą, otrzyma prawo do opieki nad nimi. Po sześciu miesiącach pobytu dziecka w nowym miejscu zamieszkania rodzic-porywacz zdobywa przewagę prawną nad małżonkiem. To jemu przyznaje się prawo do opieki nad dzieckiem.Zamów w przedsprzedaży i wesprzyj druk. Makieta książki „Forever mine” (2021–2023) znalazło się wśród finalistów Hong Kong Dummy Award 2023 i w ramach tej nagrody książka podróżuje obecnie po festiwalach książek fotograficznych na całym świecie. Możesz kupić w przedsprzedaży swój egzemplarz wspierając jej druk: https://zrzutka.pl/kekjs4.Anna BedyńskaW centrum jej zainteresowań jest zawsze człowiek. Kieruje swój aparat w stronę tych, którzy żyją w cieniu wielkiego świata, często na rubieżach życia społecznego i ekonomicznego. Stara się uchwycić zmiany społeczne zachodzące we współczesnym społeczeństwie, takie jak ewolucja roli ojca czy sytuacja kobiet w kontekście społecznym, kulturowym i politycznym. Projekty „Dad in Action”, „Clothes for Death” i „Kids go Home” były wykorzystywane jako kampanie społeczne na rzecz humanizacji śmierci i narodzin, a zestaw zdjęć „Spot the dot” – jako projekt wspierający profilaktykę raka skóry. Domeną Anny Bedyńskiej są reportaże, często odwołujące się do tematów tabu. W projekcie „Forever mine” łączy zdjęcia i dźwięk, aby przekazać historię porwań rodzicielskich w Japonii. Laureatka nagrody World Press Photo oraz Nagrody MKiDN (2013). Ukończyła PWSFTviT w Łodzi oraz Szkołę Filmu i Teatru Dokumentalnego w Moskwie. Jej rosyjska seria „Niewinnie skazani” zdobyła tytuł Zdjęcia Roku w Grand Press Photo 2017. Członkini Canon Ambassador Program (2013–2018), Women Photographers i Polish Women Photographers. Mieszkała i pracowała w Warszawie, Moskwie, Tokio, Hongkongu i Bukareszcie. www.annabedynska.plwww.fotopolis.pl/podcast

Rozmawiamy o tegorocznej edycji Fotofestiwalu w Łodzi, podczas którego prezentowane będą premierowo nowe prace Weroniki Gęsickiej z cyklu  „ENCYCLOPAEDIA” oraz projekt Przemka Dzienisa "Dobry żal".Spotkanie z artystami i nowy podcast to okazja do rozmowy o procesie twórczym, powstawaniu koncepcji, konstruowaniu projektu, ale też konfrontacji z odbiorcami. Weronika Gęsicka i Przemek Dzienis dzielą się różnymi doświadczeniami i odsłaniają kulisy pracy.Weronika GęsickaUrodzona w 1984 r. we Włocławku. Artystka wizualna. W swej praktyce posługuje się głównie szeroko rozumianą fotografią. Jej projekty dotyczą tematów związanych z pamięcią oraz mechanizmów jej działania. Interesują ją również kulturowe zjawiska, które wpływają na współczesną rzeczywistość i które dają także możliwość manipulowania tą rzeczywistością. Często pracuje z materiałami archiwalnymi, w tym fotografiami znalezionymi przypadkowo w Internecie, ale także z banków zdjęć, archiwów policji i prasy. Tworzy również prace z pomocą sztucznej inteligencji. Laureatka wielu nagród, w tym Paszport Polityki , EMOP Arendt Award, Foam Talent, Spotlight Award i LensCulture Emerging Talent Awards. Finalistka Prix HSBC pour la Photographie i Prix Levallois. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jej prace publikują liczne magazyny, w tym “The Guardian”, “The New York Times”, “Internazionale” i “Le Monde”. Prace artystki prezentowane są na wystawach na całym świecie.Przemek DzienisAbsolwent szkoły filmowej w Łodzi, twórca obrazów opartych na fotografii. Jego kompozycje są proste, lecz precyzyjnie zaplanowane. Unika patosu i nadinterpretacji – ogranicza środki wyrazu do zupełnego minimum, w ten sposób upraszczając przekaz wizualny i czyniąc go bardziej czytelnym. Jego pracom bliżej do rzeźby niż do klasycznego malarstwa. W swoich pozowanych portretach analizuje relacje między człowiekiem a codziennymi, otaczającymi go przedmiotami. Jego zdjęcia były prezentowane na licznych wystawach w Polsce i zagranicą.www.fotopolis.pl/podcast

Rozmawiamy o filmach tegorocznej edycji festiwalu Millennium Docs Against Gravity. Przyglądamy się i dyskutujemy o tytułach, które naszym zdaniem zachwycają obrazem, ale też zachowują spójność. Rozmawiamy o historiach, które nas zaskoczyły i wciągnęły, ale też. tych, w których wygrało ego twórców, a nie wartość opowiadanej historii.Dyba Lach - Reporterka, dokumentalistka, autorka transmedialna. Reżyseruje filmy dokumentalne, wydarzenia artystyczne, projekty kulturalne, spektakle i podcasty. Ukończyła PWSFTiT w Łodzi na Wydziale Organizacji Sztuki Filmowej oraz Fotografię Prasową w Instytucie Dziennikarstwa UW. Publikowała w Magazynie Pismo i Magazynie Reporterów Duży Format. Jest współautorką książek fotograficznych. Od kilku lat związana jest ze środowiskiem Szkoły Ekopoetyki, eksplorującym zagadnienie relacji człowieka ze światem pozaludzkim w literaturze i sztuce i poszukującym nowego języka i nowych sposobów opowiadania o współczesnych kryzysach planetarnych.Adam Lach - Fotoreporter, dokumentalista, twórca wizualny. Publikuje swoje zdjęcia w The New York Times, Le Monde, The Guardian, Die Zeit, GEO, Newsweek. Laureat kilkunastu konkursów fotografii. Członek jury konkursów fotograficznych. Autor trzech książek fotograficznych. Jego fotografia zatytułowana Wolność została ogłoszona Ikoną Trzydziestolecia - symbolem trzech dekad przemian w Polsce – w międzynarodowym konkursie organizowanym przez Press Club Polska. Jego prace były prezentowane na wielu prestiżowych wystawach. W latach 2010-2012 wykładał w Instytucie Dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim. W 2021 nominowany do Paszportów Polityki w kategorii Sztuki Wizualne jako członek kolektywu Archiwum Protestów Publicznych.Kacper Czubak - Kacper jest absolwentem Szkoły Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego w Katowicach. Autorem zdjęć do wielokrotnie nagradzanego filmu dokumentalnego Mów mi Marianna. Dwukrotnie otrzymał nagrodę za najlepsze zdjęcia za film W teatrze przemocy - na 20. Festiwalu Millennium Docs Against Gravity w Warszawie, oraz nagrodę Polskiego Stowarzyszenia Autorów i Autorek Zdjęć Filmowych za najlepsze zdjęcia w filmie dokumentalnym w 2024 r. Swoją pracę zawodową dzieli między filmy dokumentalne i fabularne. Do jego głównych zainteresowań artystycznych należą prawa człowieka i zniuansowane portrety psychologiczne bohaterów.Alicja Lesiak - Fotografka, artystka wizualna i projektantka. W swoich zdjęciach łączy obserwację fotografii dokumentalnej z poszukiwaniem nowych rozwiązań świata mody. Lubi portrety, zoom i kolor. Publikowała w Die Zeit, Vogue, Label, AD i Huffington Post. Członkini Archiwum Protestów Publicznych, kolektywu fotograficznego nominowanego do Paszportów Polityki. Finalistka Grand Press Photo. Jej prace pokazywane były w Polsce (MSN, Mocak, Labirynt) i za granicą (Visa pour L’Image, Festival Circulation).www.fotopolis.pl/podcast