EP1606 Book Talk หนังสือ Capital in the Twenty-First Century

มีคนมาปรึกษาว่า ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ ปลอบใจแฟนยังไงดีคะ เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาแฟนโดนแก๊งคอลเซ็นเตอร์ มาแอบอ้างเป็นหน่วยงานราชการหนึ่งมาค่ะ สูญเสียเงินไปเป็นจำนวนหกหลัก แล้วแฟนรู้สึกตัวเองล้มเหลวมาก เราควรปลอบแฟนยังไงดีคะ เราอยากช่วยเขานะคะ แต่ฐานะทางการเงินเราไม่ดีเท่าเขา เลยอยากขอคำปรึกษาว่าจะปลอบใจเขายังไงดี - การสูญเสียจากการโดนหลอกลวง อาจจะนำมาเป็นประสบการณ์ได้ - ไม่ใช่ทุกเหตุการณ์เราจะเข้าไปช่วยอีกคนหนึ่งได้เสมอ การปล่อยวางอาจจำเป็น - หากว่าเรามีฐานะดีกว่าก็จริง มันก็อาจจะทำให้ได้ใช้เงินปลอบใจ แต่ท้ายที่สุดคนโดนหลอกก็ต้องมองให้ออกเองด้วย - ไม่มีทางใดที่เราจะป้องกันความเสี่ยงทางการเงิน ได้เท่ากับความรู้เท่าทันกลลวง หรือว่าการบริหารความเสี่ยงเอง - รู้หลักให้ได้ว่า การเงินคืออะไร ทำไมทุกคนถึงต้องการมัน แล้วเราจะรักษามันได้ด้วยวิถีทางใด

ข้อความโพสต์จาก Simon Sinek ได้เขียนข้อความไว้ว่า "เราต้องลองเน้นย้ำก่อนที่จะวิพากษ์วิจารณ์คนอื่น จงถามคนอื่นดูว่าอะไรที่ผิดพลาด ก่อนที่เราจะบอกว่าเขาพลาด" - ผู้คนเน้นวิพากษ์วิจารณ์คนอื่นมากกว่าตัวเราเอง เป็นเพราะสิ่งใด - การตัดสินคนอื่น หรือตัดสินตนเอง มันเกิดจากอะไรกันแน่ - แล้วการที่เราพิจารณาความผิดพลาดนั้น มันคือความผิดพลาดจริงไหม - เหมือนว่าเราต้องตั้งคำถามกับสิ่งต่าง ๆ ตลอดเวลา ไม่ใช่จะเชื่อไปโดยขาดวิจารณญาณ - ฝึกฝนที่จะขบคิด ในเรื่องราวต่าง ๆ วิจารณ์ได้แต่ต้องทบทวนตัวเองก่อน ว่าตัวเราเองเป็นเช่นไร

หนังสือ Capital and Ideology ของ Thomas Piketty - ระบบทุนนิยมที่ว่าด้วยเรื่องแนวคิดเกี่ยวกับอุดมคติมันจะพอเป็นไปได้ไหม - การปิดช่องว่างระหว่างคนรวยกับคนจน เราจะทำมันได้จริง ๆ ไหม แล้วทำอย่างไร - ทั่วโลกมันไม่ได้แปลว่าจะมีประเทศที่ร่ำรวยอย่างเดียว แต่มันก็ย่อมมีประเทศที่ยากจนด้วย - เรารู้กันอยู่แล้วว่าประเทศที่พัฒนาแล้ว มักจะมีค่าการเติบโตของการค้าขายที่ต่ำกว่าประเทศเกิดใหม่ - สรุปแล้วเราจะมองว่า มนุษย์ ระบบ หรือว่าประเทศมีส่วนสำคัญให้ทรัพยากรโตขึ้น ซึ่งมันแล้วแต่คนจะมองด้วย

มีคนมาปรึกษาว่า ตอนนี้กำลังจะลาออกจากตำแหน่งงานระดับหัวหน้า ไปเป็นพนักงานระดับปฏิบัติการ จะดูล้มเหลวไหมครับแบบนี้ ตอนมาเป็นหัวหน้ารู้สึกว่าความสุขในชีวิตของตัวเองมันหายไปเยอะเลย กดดันสุด ๆ คุยกับใครก็ยาก ต่างกับตอนเป็นพนักงานเป็นปกติมันรู้สึกสบาย ๆ ไม่ต้องอะไรมาก - ปัญหาทั้งหมดมันอยู่ที่ใจของเรา บางคนอยากได้เงินเดือนสูงขึ้นแต่ไม่ได้อยากมีความรับผิดชอบมากขึ้น - ชีวิตคือสิ่งที่เราต้องถามตัวเองอยู่เนือง ๆ ว่าเราต้องการอะไรในชีวิต แล้วสิ่งที่ต้องการมันเป็นไปได้ไหม - ความล้มเหลวในชีวิต ไม่ได้อยู่ที่ตำแหน่งหน้าที่การงานหรือว่าเงินในบัญชีใด ๆ เลย มันอยู่ที่ใจของเรา - โอกาสที่เราจะเลื่อนขั้น เป็นโอกาสทั้งชีวิต เงิน และความรับผิดชอบ เราจึงต้องเตรียมใจยอมรับปัญหาต่าง ๆ ด้วย - จงตามหาตัวเองให้เจอ เมื่อเราเจอตัวเองแล้วเราจะตอบได้ว่าบริบทใด จุดไหนของชีวิตที่สมมาตรกับใจเรามากที่สุด

ข้อความโพสต์จาก Ray Dalio ได้เขียนข้อความไว้ว่า "นักออกแบบที่ดีที่สุดจะสามารถสร้างรูปแบบของผลลัพธ์ที่เป็นการทำซ้ำได้ด้วย อย่างแรกเลยคือให้นึกถึง คน 3 คนที่สามารถออกแบบทั้งแรงจูงใจและบทลงโทษให้สมกับแต่ละคน หลังจากนั้นให้อีกคนมาแทนที่อีกคน เพื่อที่จะหลอมรวมความคิดของผลิตภัณฑ์ ผู้คน และการเงินเข้าด้วยกันอีกทีนึง โดยจะทำแบบนี้เป็นเดือน เป็นรอบไตรมาส ขึ้นอยู่กับแต่ละสถานการณ์นั้น ๆ ต่อไป แล้วให้เขาได้ตัดสินใจเลือกเอง" - ภาพที่ออกแบบจะนำมาเป็นทางเลือกหนึ่ง ที่สามารถเห็นผลลัพธ์ว่าเราควรเลือกอะไรให้ดีที่สุด - เมื่อเราไม่สามารถเห็นผลลัพธ์ของทางเลือกหนึ่งได้ เราจึงต้องสร้างเครื่องจักรสังหารมาช่วยเหลือตรงนี้ - ชีวิตที่ดีที่สุดคือ ชีวิตที่พยายามขวนขวายหากระบวนการสร้างที่สมบูรณ์ที่สุด มันจะขึ้นอยู่กับทักษะและประสบการณ์ - การหลอมรวมเป็นอีกหนึ่งทักษะชั้นสูง ที่เราต้องฝึกเชื่อมโยงจุดแข็งและจุดอ่อน รวมไปถึงหาสิ่งสมดุลที่สุดของบริบทนั้น - ทั้งนี้ เครื่องจักรควรตัดสินใจด้วยตัวเองด้วย ทว่า มันคือการเลือกสรรสิ่งที่ดีที่สุดของคน ๆ หนึ่ง แล้วมันควรจะแม่นยำมากกว่าคนตัดสินใจ

หนังสือ Capital in the Twenty-First Century ของ Thomas Piketty - ระบบทุนนิยมเป็นระบบที่เราต้องใช้ทุนเพื่อต่อยอดจุดที่เราเป็นมา - ซึ่งมันจะเป็นการกลับคำกันระหว่าง ทุนนิยม และนิยมทุน ยังไงเราก็ต้องมีทุนเพื่อเริ่มสร้างธุรกิจ - นักเศรษฐศาสตร์เป็นคนที่เห็นภาพรวมของเศรษฐกิจได้มากที่สุด แต่จริง ๆ แล้วมันไม่ได้เป็นอย่างนั้นทั้งหมด - ความเหลื่อมล้ำ ความยากจน และเส้นแบ่งฐานะทางการเงิน ทั้งหมดทั้งมวลนี้เป็นเพียงแค่ภาพที่สังคมนั้นเห็น - ความมั่งคั่งไม่สามารถเกิดขึ้นได้กับทุกคน จะมีบางประเทศที่มั่งคั่งมากกว่าประเทศอื่นอยู่เสมอ เพียงเพราะสิ่งเดียวคือทุน

มีคนมาปรึกษาว่า อยากรู้ว่าธุรกิจออนไลน์ที่ชื่อว่า Droprich ประมาณขายออนไลน์ไม่ต้องสต๊อกของ ตอนนี้น้าอายุ 40 ปีกว่า ชักชวนแม่กับคนแถวบ้าน สมัครเข้าไปหลายคนโดยที่ไม่ได้ตรวจสอบข้อมูลอะไรกันเลย เห็นแต่ว่าขายของออนไลน์อันนี้ได้ผลตอบแทนเยอะ คือเราก็เลยไปหาข้อมูลในพันทิปเขาอธิบายประมาณว่ามันเป็นแนวแชร์ลูกโซ่ อธิบายให้น้าฟังไปก็โดนด่า แล้วหาว่าเพราะแบบนี้ไงอนาคตถึงไม่ได้ก้าวหน้า แล้วยังมาบังคับเราให้เข้าสมัครอีก ลำบากใจมาก ๆ เลยค่ะ - ยุคนี้มีการเชิญชวนเรื่องเกี่ยวกับการลงทุนมากมาย ส่วนใหญ่ก็แพ้คำว่าผลตอบแทนสูง - มนุษย์มีความเชื่อมโยงที่สูง โดยเฉพาะวัฒนธรรมที่ใช้ความเชื่อเป็นพื้นฐานของการหาเงิน - ต่อให้ญาติพี่น้อง พ่อแม่ หรือเพื่อน คนใดก็ตามแต่มาเชิญชวน เราก็ต้องหาข้อมูลเพิ่มเติมแล้วก็สอบทานอีกรอบหนึ่ง - น้าอายุ 40 ปีก็จริง แต่ก็ใช่ว่าเขาเคยมีประสบการณ์เรื่องแชร์ลูกโซ่ บางคนอาจจะคิดว่ามันได้ผลตอบแทนที่สูงจริง ๆ ก็มีอยู่ - กว่าถั่วจะสุกงาก็ไหม้ คนเราต้องใช้การตัดสินใจอย่างมากมายมหาศาล เราจำเป็นจะต้องเลือกสรรสิ่งที่ดีให้ได้ อย่าเป็นคนลังเลเด็ดขาด

ข้อความโพสต์จาก James Clear ได้เขียนข้อความไว้ว่า "อะไรที่ได้ทำในวันนี้สำเร็จลุล่วงแล้ว และมันจะสามารถทำให้ตัวเราเองนี้มีความสุขและสนุกในระหว่างที่เราได้ทำมันต่อ" - เราไม่มีทางล่วงรู้ทุกสิ่งบนโลกได้ แต่เราจะสามารถรู้จักตนเองได้ - ความสุขกับความเพลิดเพลินมีความคล้ายคลึงกัน อย่างน้อยเราก็ต้องใช้สิ่งนี้ดำรงชีวิตต่อไป - ถ้าเราทำกิจหน้าที่ด้วยกิจหน้าที่อย่างเดียว ความสุขของเราจะหายไป มันเหมือนเป็นตัวบั่นทอนจิตใจ - ชีวิตเป็นเรื่องที่ต้องทำความเข้าใจ ไม่ใช่ให้เราไปทำอะไรแต่ต้องตื่นรู้ในสิ่งที่ตัวเองได้ทำลงไป - รับรู้เรื่องราวของโลกใบนี้ เกิดขึ้นซ้ำ ๆ ต่อเนื่องกันไปอย่างมิขาดสาย เราแค่เอาตัวเราเข้าไปแทรกเท่านั้น

หนังสือ Capitalist Manifesto: How Entrepreneurs Can Save Capitalism ของ Robert T. Kiyosaki - คำแถลงการณ์ของระบบทุนนิยมนั้นเป็นอย่างไร แล้วเราจะรับมือกับสถานการณ์นี้ได้ไหม - นักปฏิวัติ นักขับเคลื่อน และนักการเมือง ทั้งสามสิ่งนี้ล้วนเป็นระบอบของทุนนิยมที่มีส่วนผสมของระบอบอื่น ๆ ด้วย - เมื่อเงินเป็นสิ่งที่ขาดไปไม่ได้ในโลกใบนี้ โอกาสของสิ่งนึงก็คือโอกาสของอีกสิ่งหนึ่งเสมอ ให้ระมัดระวังโอกาสที่ไม่ดีเอาไว้ - เศรษฐกิจเป็นภาพมวลรวมของการเงินในระบบ เราจึงต้องศึกษาว่ายุคอุตสาหกรรมสู่ยุคทุนนิยมนี้ มีความคล้ายแล้วแตกต่างอย่างไรบ้าง - เราทุกคนไม่สามารถร่ำรวยเท่ากันได้ นี่คือกฎของระบบทุน แต่เราทุกคนมีโอกาสรวยได้ ลองสังเกตว่าถ้าคนนึงรวยอีกคนนึงมักจะจนเสมอ

มีคนมาปรึกษาว่า อยากรู้ว่าจะจัดการปัญหานี้ยังไงดีคะ เป็นเรื่องเกี่ยวกับงานกลุ่มคือว่า ตอนนี้เรียนอยู่มหาลัย ปี 1 แล้วเราเลือกเรียนไม่ตรงสาย คือว่ามันมีงานกลุ่มเยอะมาก แล้วพอเราทำงานกลุ่มกับเพื่อนกลุ่มนี้ก็มาอยู่ตลอด มันไม่ช่วยเหลืออะไรเลยเอาแต่เรื่องตัวเอง แล้วเราก็ไม่ได้ใส่ร้ายเพื่อนเลยนะ แต่จากที่สังเกตคือมันไม่เอาไหนเลยจริง ๆ สักคน ทั้งกลุ่มมีอยู่ 6 คน มันเหมือนงานมาตกที่เราอยู่คนเดียว เวลามีงานอะไรเราก็ทำคนเดียวตลอด ไม่เคยถามว่าให้ช่วยอะไรไหม แบบมาตกลงหน้าที่รับผิดชอบกัน ซึ่งมันไม่มีเลย มันก็เลยเป็นการบังคับไปในตัวว่าเราต้องหาทางออกให้กับกลุ่มเอง แบ่งหน้าที่ก็มีคนทำบ้างไม่ทำบ้าง เหมือนสักแต่ว่าทำแค่นั้น มันเลยทำให้ตอนนี้รู้สึกเครียดที่เจอเรื่องแบบนี้ จะแก้ปัญหานี้ยังไงดีคะ - ปัญหาใหญ่ที่สุดของวัยเรียนก็คือ งานกลุ่ม โดยเฉพาะกลุ่มที่ไม่สามัคคีกัน - เอาจริงว่างานกลุ่มมันสะท้อนอะไรได้หลายอย่าง เช่น ความเมตตา การเสียสละ หรือว่าความรับผิดชอบ - ใครทำใครได้ ให้ท่องไว้แบบนี้เลย ไม่ต้องใส่ใจว่าใครทำหรือไม่ทำ เพราะอนาคตมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะมีใครมาช่วยเรา - จากประสบการณ์ในอดีตสมัยวัยเรียน มันก็มักจะมีคนที่ช่วยน้อยสุด เราก็ต้องช่วยเหลือด้านอื่น เช่น ซื้อข้าวซื้อน้ำให้ก็ยังดี - ปัญหานี้ไม่สามารถแก้ไขได้ แต่ต้องใช้สติปัญญาขั้นสูงเพื่อเอาชนะอุปสรรคไปได้ ส่วนใหญ่ก็ต้องมองไกล ๆ แล้วก็อดทนให้มากที่สุด