Margaret Atwood who? Feminizm, literatura i świat, który nadchodzi

Odkrywać to, co nieznane: czyli po co nam dziś kino artystyczne? Posłuchajcie rozmowy z Małgorzatą Sadowską, Dyrektorką Artystyczną Nowych Horyzontów o 25. latach festiwaluKino nowohoryzontowe — osobny gatunek?Widz NH: czyli kto?Mody na regiony i słów kilka o polityczności kina Istoty nocy: Wielka Brytania, samotne wędrówki, klubowe wieczory, nocne życie, czyli o programie25 lat festiwalu: od zwożenia taśm po dystrybucję digitalowąPasmo Trzecie oko: zoom na matki i mommy issues, kobiecej krzątaniny i kontekstu Jolanty Brach-CzajnyRetrospektywa: Athina Rachel Tsangari o byciu pomiędzy, brazylijskie Cinema Novo, kino Sasnali, Anne-Marie Mieville, czyli o wydobywaniu z cienia Goddarda pracy reżyserskiej jego partnerki + many moreWokół kina społecznego i analogowego zwrotu „Filmy, które zostały?” czyli lustro Nowych Horyzontów — filmy z pierwszych i kolejnych manifestów i obietnic kina we współczesnej rewizjiOd potrzeby głośnego manifestu do pragnienia ciszy — o ewolucji oczekiwań widzów, potrzebie docenienia mikropraktyk i szukaniu schronienia w kinie I jak zwykle, ale nie tylko. Psst, materiał nie jest sponsorowany, ale wynika z mojej zajawki Nowymi Horyzontami :) Moje audycje powstają dzięki wsparciu społeczności Patronek i Patronów - dzięki Wam serdecznie i słyszymy się w następnym odcinku! Special thanks w stronę patronów trzeciego progu: Andrzej, Paweł, Damian - uściski!

Nienasycenie. Sorrentino i „Bogini Parthenope”— czyli o pięknie na granicy nieistnienia i traktacie o cudzieO czym rozmawiamy?czym jest sorrentinizm?  co łączy kino Paolo Sorrentino z Federico Fellinim? male gaze czy autoironia? O pierwszej bohaterce Sorrentino: Parthenope banalne piękno śródziemnomorza: Neapol i rozprawa o cudzie czym jest antropologia i co oznacza samo słowo „Parthenope”?piękno o dwóch obliczach, czyli zło i dobro jako rewers jednej monetytropy melancholii: od Gombrowicza przez Iwaszkiewicza po Casanovę słów kilka o męskości w zderzeniu z przemijającym czasie… i last but not least: co łączy Parthenope z figurą czarownicy? dr Piotr Sadzik - Pracownik Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Ostatnio zajmuje się głównie zjawiskiem maranizmu i filozofią literatury w kontekście XX-wiecznej myśli żydowskiej.  Autor książki „Regiony pojedynczych herezji. Marańskie wyjścia w prozie polskiej XX wieku” (nominacja do Nagrody Literackiej Gdynia 2023 w kategorii „esej”). Juror Nagrody Literackiej m.st. Warszawy. W Uniwersytecie Muri im. Franza Kafki kieruje Katedrą Nawiasu. Komentuje kino m.in. dla "Dwutygodnika" i "MINT Magazine"

Razem z Karoliną Bednarz - reporterką, tłumaczką, współtwórczynią wydawnictwa Tajfuny - rozmawiamy o tym, czego może nas nauczyć spojrzenie z zewnątrz. Bo skąd wzięło się przeświadczenie, że *ważne* idee powstają w Europie lub docierają do nas ze Stanów? Podręczna lista tematów: Czy autorka może być bohaterką i stroną w non-fictionDlaczego obiektywizm jest narzędziem podtrzymywania europejskiej hegemonii?Kim jest fixer?Czym są pomniejsze uczucia?Czy wykluczane społeczności zawsze się wspierają? Czyli czym jest autodeprecjacja?Co tak naprawdę wiemy o świecie? O etyce w reportażu i konkretnych narzędziach krytycznego myśleniaDlaczego tak bardzo razi nas burka czy hidżab?O islamofobii, japońskim feminizmie, doświadczeniu azjoamerykańskości. I jak zwykle - ale nie tylko Moje audycje powstają dzięki wsparciu społeczności Patronek i Patronów - dzięki Wam serdecznie i słyszymy się w następnym odcinku!

Margaret Atwood to kanadyjska pisarka, poetka i krytyczka literacka; urodzona w 1939 roku w Ottawie, Atwood zdobyła międzynarodowe uznanie dzięki takim powieściom jakOpowieść podręcznejczy trylogiaMaddAddam. Jej prace często dotykają tematów feminizmu, ekologii, władzy oraz moralności, a także ostrzegają przed niebezpieczeństwami totalitaryzmu. Tyle w skrócie. A to przecież tylko wierzchołek góry lodowej.Tym razem opowiadam okoncepcie literatury mniejszej dość viralowego w humanistyce duetu Gillesa Deleuze'a i Felixa Guattariego (1974), choć zaczynam od konceptuWeltliteratur J.W. Goethego(1827). O co chodzi? I czym jest literatura światowa?A co poza tym?- Jakie tematy organizują współczesną literaturę kanadyjską?- I dlaczego Atwood zyskała rangę prorokini w USA?- I skąd backlash ze strony feministek względem pisarki?Wydarzenie realizowane w ramach projektu „Art, woman, changes”, dofinansowanego ze środków budżetowych miasta Poznania (operowanego przez stowarzyszenie Local GIrls Movement)

Virginia Woolf była angielską pisarką, eseistką i jedną z czołowych postaci literatury modernistycznej. Urodziła się w 1882 roku w Londynie i była częścią Grupy Bloomsbury - formacji intelektualistów, którzy wywarli ogromny wpływ na kulturę i sztukę początku XX wieku. O czym posłuchacie w najnowszym odcinku? Dlaczego realizm nie wystarcza? Czyli słów kilka o modernizmie i literackich technikach tego czasu W jaki sposób Woolf przepracowywała traumę w osobistą i społeczną w literaturze? Czym zajmuje się krytyka przekładu? I co wspólnego z teorią Freuda ma Virginia Woolf? Ale jak zwykle - nie tylko o tym :) Odcinek podcastu powstał po prelekcji wygłoszonej w ramach działalności stowarzyszenia Local Girls Movement, w związku z realizacją projektu „Art, woman, changes”, dofinansowanego ze środków budżetowych miasta Poznania. #poznanwspiera 

Joan Didion, urodzona w 1934 roku w Sacramento, to postać, która zrewolucjonizowała amerykańskie dziennikarstwo i literaturę. Jej przenikliwe spojrzenie na społeczeństwo i politykę USA uczyniło ją jedną z najważniejszych głosów swojego pokolenia. czym jest więc Nowe Dziennikarstwo? w jaki sposób Didion kwestionuje mity dzieci-kwiatów i Hollywood? i co z tym wszystkim ma wspólnego mit pionierski? Zaczynając karierę w „Vogue”, Didion szybko zyskała sławę dzięki swoim esejom i powieściom, które wnikliwie analizują kulturę i politykę Stanów Zjednoczonych. W jaki sposób Didion portretowała Kalifornię – od kontrkultury lat 60. po późniejsze dekady deziluzji? Jak pisarka mierzyła się ze śmiercią męża i córki, kreśląc głęboko osobistą i uniwersalną refleksję nad żałobą w swoich tekstach? Wydarzenie realizowane w ramach projektu „Art, woman, changes”, dofinansowanego ze środków budżetowych miasta Poznania.

Czy istnieje przepis na Nagrodę Nobla (i za co się ją otrzymuje)? Czym jest literatura środka? I jaką wizję literatury ma Olga Tokarczuk? Tym razem opowiadam Wam o polskiej noblistce z 2018 roku, przyglądając się kolejnym etapom jej twórczości - szczytowych latach 90./00., prywatnych i lokalnych mitach lat 10. oraz gatunkowych rozszczelnieniach po Noblu i manifeście zawartym w "Czułym narratorze". - Co pisarce wychodzi najlepiej, a co nie wypada najzręczniej? - W jaki sposób odbywało się orientalizowanie Europy Wschodniej? - Skąd wzięły się zarzuty o zawłaszczenie kulturowe? - I dlaczego adaptacja powieści Olgi Tokarczuk ("Pokot", reż. A. Holland) ociera się o kicz i osłabia wydźwięk książki? I jak zwykle - ale nie tylko :) Odcinek podcastu powstał po prelekcji wygłoszonej w ramach działalności stowarzyszenia Local Girls Movement, w związku z realizacją projektu „Art, woman, changes”, dofinansowanego ze środków budżetowych miasta Poznania. #poznanwspiera ___ Moja audycja powstaje dzięki Wam - Jeśli masz ochotę wesprzeć moją pracę, możesz zdecydować się na dowolną wpłatę w serwisie Patronite i dołączyć do naszej społeczności https://patronite.pl/raportzliteratury

Czym jest kolektywna autobiografia? I dlaczego tak trudno jednoznacznie przypisać twórczość francuskiej noblistki, Annie Ernaux, do radykalnego feminizmu? A w końcu - jak rysuje się tradycja współczesnych opowieści autobiogaficznych? Posłuchajcie o odkrywaniu korzeni osobistej pamięci i jej powiązaniach z szerszymi strukturami społecznymi. O czym jeszcze usłyszycie tym razem? klasa a płeć, czyli co napędza pisanie w tym gatunku? wielka historia w oczach jednostki - o spleceniu publicznego i prywatnego i fenomenie "Lat" wolności Maja 1968 roku i nowe pęknięciach społeczne życie w czyjejś biografii, czyli odnajdowanie się w śmierci najbliższych doświadczenia graniczne, czyli jak pamiętamy traumy ciała i czy kiedykolwiek jesteśmy w stanie się z nimi w pełni zmierzyć? nowy bowaryzm autobiografie a problem prawdy i etyki Pierre Bourdieu i telegraficzny skrót podstaw socjologii literatury :) Odcinek podcastu powstał po prelekcji wygłoszonej w ramach działalności stowarzyszenia Local Girls Movement, w związku z realizacją projektu „Art, woman, changes”, dofinansowanego ze środków budżetowych miasta Poznania. #poznanwspiera

Jakie miejsce we współczesnych społeczeństwach zajmuje dzisiaj starość? Czy awans społeczny i intelektualny wiąże się wyłącznie z ruchem w górę? Kiedy konsekwencją awansu jest alienacja i zerwanie związków rodzinnych? Sądzę, bez kokietowania, że to jedna z najważniejszych rozmów, które do tej pory ukazały się w Raporcie. Razem z dr Pauliną Małochleb rozmawiamy o narracjach o awansie: najnowszym eseju Didiera Eribona "Życie, starość i śmierć kobiety z ludu" (tłum. J. Giszczak) oraz "Hance. Opowieści o awansie" Macieja Jakubowiaka. Mówimy o: - odrywaniu się języka teorii od codziennego doświadczenia i o tym, kiedy humanistyka ponosi fiasko - męskich autofikcjach i problemach na linii matka-syn - lewicowym poszukiwaniu korzeni - mechanizmach awansu i płynących z nich wykluczeniach - nieodpłatnej pracy opiekuńczej kobiet i postulatach troski. Bardzo zachęcam Was do odsłuchania najnowszego odcinka i włączenia się do ledwie rozpoczętej przez nas dyskusji. ___ Moja audycja powstaje dzięki Wam - Jeśli masz ochotę wesprzeć moją pracę, możesz zdecydować się na dowolną wpłatę w serwisie Patronite i dołączyć do naszej społeczności https://patronite.pl/raportzliteratury

W jaki sposób odzyskać herstorię? Jak poradzić sobie z białymi plamami w biografiach, których nie da się już uzupełnić? Razem z Klaudią Hartung-Wójciak oraz Barbarą Piórkowską rozmawiamy o twórczym dotwarzaniu. O czym mówimy? Lista poniżej: Czym różnią się historyczne narracje męskocentryczne i performatywne próby herstoryczne?  Zwrot ku relacyjności i małym narracjom Kobiece niedoreprezentowanie i narracje o wyczerpania - i co z tym zrobić? Dlaczego gdańszczanie w XIX wieku hodowali ananasy? W jaki sposób upamiętniać kobiety? Czyli stanowcze "dziękuję" pomnikom i tablicom And last but not least - czym jest performans haptyczny? Tym razem, z okazji spotkania performatywnego "Serce pochłania mi tajfun języków miłości", czyli rzeczywistego podwieczorka typu 5 o'clock na Długiej 35 w Gdańsku Mieście Literatury (8. czerwca) na podstawie życia i twórczości Johanny Schopenhauer, Luise Gottsched, Therese Focking, Marie Sansgêne i sióstr Breyne - rozmawiamy o pamięci, skandalach, wielkich przyrodniczkach, pisarkach, filozofkach i organizatorkach salonów literackich. Wielkich, po których zostały tylko ledwie wyraźne ślady. Odcinek powstał we współpracy z projektem Gdańsk Miasto Literatury i jest również zaproszeniem na nadchodzącą premierę performatywnego czytania -spektaklu ⁠"Serce pochłania mi tajfun języków miłości"