Czarna ospa we Wrocławiu: wódka zamiast szczepionki, bunty i ucieczki z izolatoriów

Wrocław, lipiec 1963 roku. Upalne lato, duszne powietrze i nagle – ogłoszenie stanu epidemii. Miasto odcinają kordonem sanitarnym, na rogatkach stoją milicyjne patrole, a na ulicach pojawiają się ludzie w białych kombinezonach ochronnych. Ale największe dramaty nie dzieją się na ulicach – lecz za zamkniętymi drzwiami szpitali i izolatoriów. To odcinek o strachu, chaosie i bohaterstwie. O tych, którzy uciekali – i tych, którzy zostali. O lekarzach, którzy bali się tak samo, jak ich pacjenci.

W drugim odcinku podcastu „𝗖𝘇𝗮𝗿𝗻𝗮 𝗼𝘀𝗽𝗮. 𝗪𝗿𝗼𝗰ł𝗮𝘄 𝟭𝟵𝟲𝟯” odkrywamy wstrząsającą historię pierwszej ofiary epidemii – Leokadii Kowalow. To opowieść o błędnych diagnozach, braku informacji i chaosie, który przez 47 dni pozwolił wirusowi rozprzestrzeniać się po mieście. Jak doszło do zakażenia? Dlaczego lekarze tak długo nie rozpoznali ospy prawdziwej? I dlaczego władze zwlekały z ogłoszeniem alarmu? Posłuchaj, by zrozumieć, jak naprawdę zaczęła się jedna z największych epidemii w powojennej Polsce.

Lato 1963 roku. Wrocław zostaje nagle wystawiony na próbę w obliczu niewidzialnego wroga. Epidemia czarnej ospy wstrząsa miastem, wymusza dramatyczne decyzje i ujawnia słabości systemu.  Kto był Pacjentem Zero?  Dlaczego władze PRL nie chciały przyznać, że epidemia się rozprzestrzenia?  Jak mieszkańcy radzili sobie w obliczu zagrożenia? Autorem podcastu jest Witold Banach, dziennikarz Polskiego Radia. Premiery odcinków w środy rano.