#124 Neden Her Şeyi Anlatıyorum?

Okula dönüşle beraber, tüm velilerin kaçınılmaz problemi tekrar gündemde, çok sorulan ve merak edilen bu soruna cevap arayacağız. Konumuz: Akran Zorbalığı...

Artık ben, ben değilim sanki. ''Her şey anlamını yavaş yavaş kaybediyor ve çektiğim acıya mana veremiyorum'' diyorsan, belki maratonun sonuna yaklaşıyorsundur.

"Hayatımız kolaylaşsın!" derken kendi efendilerimizi mi yaratıyoruz? Ne kadar çekici olsa da bu tedirgin edici sorunun altında, insana dair en temel korkular yatıyor olabilir. İnsan olma penceresinden yapay zekayı tartışıyoruz. 

Kendini kandırmanın gizli bir gücü olabilir. Bu gücü doğru kullanırsam, "Mış" gibi yapmak bana hizmet eder mi? Hep beraber bu soruya cevap bulalım.

Yaşanacak tek gün 'bugün' olsa dahi, aklımız hep bi geçmişe takılı. Her şeyi değiştirecek büyük sırrı anılarda aramak ve onları iyileştirmek mümkün mü?

En pasif erdem denilen ''tahammül'' gerçekten bizim için faydalı mı? Yoksa toplumun huzuru adına demir bir leblebi yutuyor olabilir miyiz?

Sosyal kelebekler çağında yanlızlığı seçmek veya kalabalıklarda huzuru bulamamak suç mu? Kişilik özelliği olarak en öne koyduğumuz bu net ayrımı ve gerçek yüzünü masaya yatırıyoruz.

16 Eylül Pazartesi, tekrar görüşmek üzere. Sizleri seviyoruz...

Hastalık hayatın bir parçası olabilir ama bu kadar büyük bir parçası olması gerekiyor mu? Ben hasta olan mıyım, yoksa eden mi? 

Bazen kızsamda kendime, ağzımda bakla ıslanmıyor. Sanki hayatımı ve planlarımı anlatmadan yaşayamıyor gibiyim. Bu ihtiyacın kaynağı ne olabilir?