Raport międzynarodowy

Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio. [AUTOPROMOCJA] W najnowszym odcinku podcastu “Raport Międzynarodowy” prowadzący Witold Jurasz oraz Zbigniew Parafianowicz wracają do specjalnego odcinka “Raportu Międzynarodowego” z udziałem prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego. Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz ponownie dziękują prezydentowi za to, że mimo dwóch nieprzespanych nocy w drodze do i z Kijowa przyjął zaproszenie i opowiedział o najnowszych wydarzeniach politycznych oraz o tym, jak są one odbierane przez władze ukraińskie. Zbigniew Parafianowicz i Witold Jurasz odnotowują, że Aleksander Kwaśniewski był jedynym wysokiej rangi polskim politykiem obecnym w trzecią rocznicę wojny w Kijowie i stwierdzają, że jakkolwiek kampania wyborcza w Polsce może wiele tłumaczyć, to nie powinna wszystkiego usprawiedliwiać. Omawiając kwestię umowy na minerały ziem rzadkich, prowadzący podcast stwierdzają, że administracja Donalda Trumpa w szybkim tempie stara się pokazać światu, że jeśli chodzi o imperializm oraz arogancję, nie powinna mieć jakichkolwiek kompleksów. Pytanie, które stawiają sobie prowadzący podcast, brzmi jednak: czy amerykańska administracja nie powinna mieć choć trochę kompleksów w odniesieniu do kompetencji intelektualnych aktualnych władz? Wiele bowiem wskazuje na to, że jakkolwiek Amerykanie próbowali narzucić Ukrainie skrajnie niekorzystne warunki umowy, to zarazem Ukraina nie pozostaje Stanom Zjednoczonym dłużna. Porozumienie, które zostanie ostatecznie zawarte, będzie raczej deklaracją intencji, a nie jakąkolwiek wiążącą umową, z której wynikałoby cokolwiek realnego. Witold Jurasz przypomina w tym kontekście słynny sowiecki dowcip, w którym na Czukotce odbywa się zebranie organizacji partyjnej Komunistycznej Partii Związku Sowieckiego. Przewodniczący organizacji informuje zebranych, że zarówno w Związku Sowieckim, jak i na zgniłym Zachodzie istnieje miłość kobiety i mężczyzny. Na Zachodzie istnieje również miłość kobiety do kobiety oraz mężczyzny do mężczyzny – czyli taki rodzaj miłości, który według komunistycznego dygnitarza w Związku Sowieckim oczywiście nie istnieje. Prowadzący zebranie na końcu dodaje, że w Związku Sowieckim jest jednak pewien rodzaj miłości, której nie ma na Zachodzie, mianowicie miłość człowieka i partii. Na to dictum reaguje jeden z mieszkańców Czukotki, który pyta: — A w tym ostatnim rodzaju miłości to kto kogo j...? Witold Jurasz stwierdza, że dowcip ten doskonale obrazuje relacje amerykańsko-ukraińskie w odniesieniu do umowy dotyczącej minerałów. W dalszej części podcastu Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz przyglądają się niemal dziesięciominutowemu spotkaniu prezydenta Andrzeja Dudy i Donalda Trumpa i stwierdzają, że dobrze, że Andrzej Duda spotkał się z Donaldem Trumpem, dobrze, że starał się mówić o kwestiach bezpieczeństwa, ale źle, że w swoim otoczeniu prezydent Duda nie ma jakichkolwiek zawodowców, którzy nie narażaliby go przy tej okazji na kompromitację. Witold Jurasz złośliwie dodaje, że prezydent Andrzej Duda pełni najwyższą funkcję w państwie już od prawie 10 lat i nigdy w swoim otoczeniu nie miał zawodowych dyplomatów z dostatecznie długim stażem, by raz na jakiś czas się nie ośmieszać. Prowadzący podcast z żalem odnotowują, że w przeciwieństwie do Andrzeja Dudy profesjonalistami otoczony jest prezydent Emmanuel Macron, który ewidentnie nie dał sobie wejść Trumpowi na głowę. Tym, co tak naprawdę istotne w spotkaniu Macrona i Trumpa, nie były jednak didaskalia, a to, czy Donald Trump powiedział prawdę, iż Władimir Putin nie ma nic przeciwko powstaniu europejskiej misji wojskowej. Rosjanie zaprzeczają, jakoby zgodzili się na taką misję. Witold Jurasz stwierdza, że najprawdopodobniej co innego mówią kanałami dyplomatycznymi, a co innego głoszą publicznie. Chodzi im bowiem o to, aby misja wojskowa, która według Jurasza musi powstać i powstanie, była najsłabsza, jak to tylko możliwe. Prowadzący drwią z tych ekspertów i obserwatorów polityki międzynarodowej, którzy – bazując na danych przedstawianych przez Kiloński Instytut Gospodarki Światowej – twierdzą, iż Europa dostarcza Ukrainie połowę broni. Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz bardzo wyraźnie podkreślają, że ów niemiecki instytut liczy pomoc w taki sposób, iż nawet to, czego Niemcy jeszcze nie dostarczyły, a jedynie zadeklarowały, jest już policzone. Z kolei pomoc z innych państw liczona jest w taki sposób, że jest dziwnie mało warta, natomiast niemiecka jest zawsze bardzo, ale to bardzo droga. Rzecz w tym, że na polu bitwy nie liczy się księgowa wartość sprzętu, a to, ilu żołnierzy przeciwnika można za jego pomocą zabić. W tym miejscu prowadzący przepraszają za tak brutalne ujęcie i zaznaczają, że nie są antyeuropejscy, tylko po prostu nie lubią, gdy opowiada im się bajki. W podcaście mowa jest również o wyborach parlamentarnych w Niemczech i triumfie Alternatywy dla Niemiec. Prowadzący zastanawiają się, czy partia ta ma szansę za cztery lata dojść do władzy i cóż takiego stało się w Niemczech, że system polityczny istniejący od 1949 roku trzęsie się w posadach. Witold Jurasz przy tej okazji stwierdza, że błędy liberalnego salonu w Niemczech są niepokojąco podobne do błędów liberalnego salonu w Polsce. W podcaście mowa jest też o tym, jak powinien wyglądać protokół dyplomatyczny w Pałacu Prezydenckim. Co wypada, a czego nie wypada robić, gdy jest się tłumaczem najwyższych urzędników państwowych. Zbigniew Parafianowicz pyta również Witolda Jurasza, kogo konkretnie zagrał w serialu Przesmyk, emitowanym przez platformę Max. Na co Witold Jurasz odpowiada, że tego nie ustalono, ale starał się wyglądać mądrze.

Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio. [AUTOPROMOCJA] W specjalnym wydaniu "Raportu Międzynarodowego" wraz z subskrybentami i subskrybentkami Onet Premium pytamy Aleksandra Kwaśniewskiego o przyszłość Europy. Trudno o bardziej napięty czas w polityce międzynarodowej. Na naszych oczach ważą się losy bezpieczeństwa Europy, obecności amerykańskich wojsk i pokoju między Rosją a Ukrainą. Dwa dni po przedterminowych wyborach w Niemczech, dzień po trzeciej rocznicy rozpoczęcia inwazji Rosji na Ukrainę i nieco ponad miesiąc po zaprzysiężeniu Donalda Trumpa na 47. prezydenta USA – zapraszamy do odsłuchania specjalnego wydania "Raportu Międzynarodowego". Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz rozmawiają z gościem specjalnym — Aleksandrem Kwaśniewskim oraz odpowiadają na pytania publiczności na żywo w studiu Onetu.

Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio. [AUTOPROMOCJA] W najnowszym odcinku podcastu “Raport międzynarodowy” prowadzący, Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz, zaczynają nietypowo – od zaproszenia na specjalne wydanie programu, które odbędzie się we wtorek, 25 lutego, o godzinie 17:00. Gościem będzie prezydent Aleksander Kwaśniewski, który, mimo że będzie świeżo po podróży do Kijowa, zgodził się przyjąć zaproszenie. Przy okazji trzeciej rocznicy wojny w Ukrainie podzieli się swoimi uwagami na temat najnowszych wydarzeń międzynarodowych dotyczących sytuacji wokół Ukrainy. Osoby subskrybujące Onet Premium mogą zapisać się na wydarzenie poprzez link: https://eventory.cc/event/raport-miedzynarodowy-3?private_code=dSI6KtPQaA. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat samego wydarzenia, zapraszamy tutaj: https://www.onet.pl/informacje/onetwiadomosci/specjalne-wydanie-raportu-miedzynarodowego-jak-sie-zapisac/gc43ldn,79cfc278?5360 Zbigniew Parafianowicz i Witold Jurasz informują również słuchaczy i słuchaczki o zmianie formuły podcastu. Od teraz zarówno wtorkowe wywiady z gośćmi, jak i czwartkowe przeglądy wydarzeń będą prowadzone wspólnie przez obu gospodarzy. Oba podcasty będą również dostępne w wersji audio i wideo. W dalszej części programu prowadzący pogrążają się w "szaleństwie", próbując wyjaśnić zarówno słuchaczom, jak i sobie samym, o co chodzi Donaldowi Trumpowi. Problem polega na tym, że sami nie są tego pewni. Mają wręcz wątpliwości, czy sam Trump wie, o co mu chodzi. Liczą na to, że Władimir Putin nie ma tej wiedzy, ale są przekonani, że europejscy przywódcy jej nie mają. W tym miejscu można by postawić kropkę – gdyby nie to, że wciąż mówimy o wojnie i o tym, jak ją zakończyć tak, by było to trwałe rozwiązanie, a nie jedynie krótki epizod przed wielką europejską wojną. Zbigniew Parafianowicz i Witold Jurasz komentują wymianę uprzejmości między Donaldem Trumpem a Wołodymyrem Zełenskim. Przy okazji cytują e-mail od jednego ze słuchaczy, który – w przeciwieństwie do prowadzących – “odpowiednie dał rzeczy słowo”. Prowadzący zastanawiają się, czy Amerykanie poszli na realne ustępstwa wobec Rosji, czy jedynie na ustępstwa o charakterze PR-owym. Zaznaczają przy tym, że w polityce międzynarodowej ustępstwa wizerunkowe są w istocie ustępstwami politycznymi. Rozważają również, czy Ukraina może “machnąć ręką” na Stany Zjednoczone i porozumieć się z Chinami. Dochodzą jednak do wniosku, że choć jest to konstrukcja intelektualnie ciekawa, to w praktyce całkowicie pozbawiona sensu. Następnie pojawia się pytanie, czy Ukraina mogłaby zamiast tego porozumieć się z Europą. I tu pojawia się kolejny problem – czy Europa w ogóle istnieje? Niestety, prowadzący nie są w stanie udzielić jednoznacznej odpowiedzi. W podcaście omawiany jest także szczyt europejski w Paryżu. Zbigniew Parafianowicz konstatuje, że niedobrze się stało, iż to prezydent Emmanuel Macron, a nie Donald Tusk, zwołał to spotkanie. Na co Witold Jurasz odpowiada, że nie da się być przywódcą Europy, jeśli nie można zadeklarować wysłania wojsk na Ukrainę. Dodaje, że PiS nie może mieć pretensji do Donalda Tuska o brak przywództwa, skoro sam go w tej kwestii szantażuje. Konkluduje, że Donald Tusk i Jarosław Kaczyński w gruncie rzeczy szantażują się nawzajem, a w tym wszystkim zakładnikiem stają się interesy państwa polskiego. Zbigniew Parafianowicz i Witold Jurasz zastanawiają się również, czy prezydent Macron chciałby być Napoleonem Bonaparte. Dochodzą do wniosku, że źle postawili pytanie, bo oczywiste jest, że prezydent Macron chciałby nim być – nie wiadomo tylko, czy ma ku temu odpowiednie warunki. W dalszej części programu prowadzący analizują także kwestię ewentualnego wysłania polskich wojsk do Ukrainy oraz próbę nawiązania rozmów między Stanami Zjednoczonymi a Białorusią. Na koniec Zbigniew Parafianowicz i Witold Jurasz pozwalają sobie na liczne złośliwości wobec polityków prawicy, którzy niegdyś zachwycali się Donaldem Trumpem. Witold Jurasz przypomina, że kiedyś określił ten zachwyt jako "inną czynność polityczną". Prowadzący ironizują również na temat liberalnego salonu, który – w słusznym zapewne potępieniu Trumpa – zdaje się zapominać, że w interesie Polski leży utrzymanie jedności świata euroatlantyckiego, a nie przyczynianie się do jego rozpadu. Stwierdzają, że na szczęście Donald Tusk w tej sprawie nie słucha liberalnych elit. Na zakończenie Witold Jurasz z właściwą sobie złośliwością odnotowuje, że w Polsce nie brakuje komentatorów, którzy zaczęli krytykować Niemcy za ich politykę wobec Ukrainy i Rosji dopiero w momencie, gdy Niemcy sami zaczęli się krytykować. Podobnie słabość Unii Europejskiej dostrzegli dopiero wtedy, gdy zauważyła ją Ursula von der Leyen. Jurasz podsumowuje, że najlepiej postawę tych osób oddaje tytuł książki autora przemówień Wojciecha Jaruzelskiego – “Teraz już można”. Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz mogą, nawet gdy “jeszcze nie można” – i dlatego zachęcają do słuchania podcastu.

Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio. [AUTOPROMOCJA] Gościem najnowszego odcinka podcastu “Raport międzynarodowy” jest generał Marek Dukaczewski, były szef Wojskowych Służb Informacyjnych. Tematem rozmowy są, rzecz jasna, negocjacje amerykańsko-rosyjskie dotyczące zakończenia wojny w Ukrainie oraz próba odpowiedzi na pytanie, czy strategia USA nie oznacza zbyt daleko idących ustępstw wobec Moskwy. Aby lepiej zrozumieć tę kwestię, prowadzący Witold Jurasz rozpoczyna rozmowę od pozornie innego tematu – sztuki werbunku. Generał Dukaczewski wskazuje cztery kluczowe czynniki: bazowanie na ego osoby werbowanej, przekupstwo, wspólnotę poglądów oraz materiały kompromitujące. Zwraca również uwagę, że Rosjanie przez lata opracowali niezwykle precyzyjne techniki psychologiczne, tworząc wręcz osobną dziedzinę nauki – psychologię wywiadu. Witold Jurasz pyta także generała Dukaczewskiego, czy można wskazać narodowe cechy Rosjan, które mają znaczenie z punktu widzenia wywiadu. Były szef WSI stwierdza, że najważniejszym czynnikiem jest nacjonalizm – i to w trzech wymiarach. Zaznacza, że z tego powodu Polakom trudniej jest werbować Rosjan, co często wymaga zastosowania tzw. metody "obcej flagi". Oznacza to, że oficerowie polskiego wywiadu podszywają się np. pod Amerykanów lub Niemców, ponieważ dla Rosjanina współpraca z Polską jest psychologicznie trudniejsza niż zdrada swojego kraju na rzecz innego mocarstwa. Prowadzący wraz z gościem zastanawiają się również, czy Rosjanie – pomimo swojego nacjonalizmu – potrafią jednocześnie być pragmatyczni i dostosować się do rzeczywistości. To kluczowe w kontekście ewentualnego porozumienia pokojowego w Ukrainie, które byłoby akceptowalne także dla Kijowa. W dalszej części rozmowy prowadzący “Raportu międzynarodowego” wraz z gościem generałem Markiem Dukaczewskim przechodzą bezpośrednio do kwestii rozmów pokojowych i globalnego kontekstu polityki chińskiej. Rozważają, czy w interesie USA jest dobicie Rosji, czy też Waszyngton obawia się, że doprowadziłoby to do ścisłego sojuszu Moskwy z Pekinem. Alternatywnie Stany Zjednoczone mogą kalkulować, że zbyt słaba Rosja stanie się zagrożeniem dla Europy, co również nie leży w ich interesie.

Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio. [AUTOPROMOCJA] Tematem najnowszego odcinka podcastu “Raport międzynarodowy” są przede wszystkim wydarzenia wokół Ukrainy, a zwłaszcza rozmowa prezydentów Stanów Zjednoczonych, Donalda Trumpa, i Federacji Rosyjskiej, Władimira Putina. Prowadzący podcast, Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz, omawiają również wypowiedzi sekretarza obrony Stanów Zjednoczonych, Pete’a Hegsetha, podczas spotkania z sojusznikami NATO w Brukseli. W podcaście dochodzi do sporu między prowadzącymi na temat interpretacji najnowszych wydarzeń. Linia podziału jest w pewnym sensie tradycyjna – Zbigniew Parafianowicz pozostaje raczej pesymistą i nie wierzy, że ewentualne zakończenie wojny będzie trwałe. Z kolei Witold Jurasz argumentuje, że pomiędzy polityką nowej administracji USA a podejściem prezydenta Joe Bidena nie ma większych różnic. Jego zdaniem bezpieczeństwo Ukrainy i trwałość pokoju nie zależą od przebiegu granic, lecz od tego, czy na Ukrainie powstanie misja wojskowa dysponująca realną siłą. Zbigniew Parafianowicz podkreśla, że Trump i Hegseth, stwierdzając, iż Ukraina nie odzyska wszystkich terytoriów ani nie wejdzie do NATO, już na starcie poczynili ustępstwa wobec reżimu w Moskwie. Witold Jurasz zwraca jednak uwagę, że reakcje w Polsce graniczą z histerią, co jest przesadą. Jego zdaniem w debacie publicznej pomijana jest kluczowa kwestia – realne zagrożenie dla Polski pochodzi nie z Ukrainy, lecz z Białorusi. Rosjanie, gdyby mieli zaatakować Polskę, uderzyliby właśnie od strony Białorusi, a nie Ukrainy – chociażby dlatego, że Ukrainę musieliby jeszcze pokonać, podczas gdy na Białorusi rosyjskie wojska już stacjonują, zaledwie 250 km od Warszawy. Prowadzący podcast zastanawiają się, czy Polska powinna wysłać wojska na Ukrainę. Witold Jurasz stwierdza jednoznacznie, że tak, ponieważ kraj, w którego interesie leży utworzenie misji wojskowej w Ukrainie, nie może jednocześnie deklarować, że nie weźmie w niej udziału. Dodaje jednak, że kluczowe jest, aby polskie wojska stacjonowały na zapleczu sił brytyjskich, francuskich i innych państw zachodnich. Taki układ miałby zniechęcić Rosję do rozpętania kolejnej wojny, dając jej jasny sygnał, że w przypadku agresji będzie musiała zmierzyć się nie tylko z Ukrainą, ale również z zachodnimi mocarstwami, a Polska nie będzie pierwszym celem ataku. W dalszej części podcastu Jurasz i Parafianowicz wracają do kwestii pomnika polskich ofiar niemieckiego nazizmu, który od lat nie może powstać w Berlinie. Odnotowują tekst Estery Flieger w “Rzeczpospolitej”, która zwraca uwagę, że jeżeli pomnikowi miałby towarzyszyć tzw. Dom Polsko-Niemiecki – instytucja niemiecka promująca niemiecką wizję historii – to idea pomnika zostałaby całkowicie rozwodniona. Prowadzący podcast komentują również doniesienia Szymona Jadczaka z “Wirtualnej Polski” oraz Macieja Miłosza z “Rzeczpospolitej” dotyczące szefa Instytutu Pileckiego, Krzysztofa Ruchniewicza. Wynika z nich, że w zarządzanych przez niego instytucjach dochodziło do poważnych nieprawidłowości finansowych. W dalszej części podcastu omawiane są także informacje “Washington Post” o planowanym przez Izrael uderzeniu na irańskie instalacje jądrowe. Zbigniew Parafianowicz zauważa, że doniesienia o tym, iż Donald Trump próbuje powstrzymać rozwój irańskiego programu jądrowego drogą dyplomatyczną, mogą wskazywać, że jego radykalne wypowiedzi o wysiedleniu Palestyńczyków ze Strefy Gazy są jedynie PR-ową zagrywką, mającą na celu zapewnienie premierowi Netanjahu propagandowego sukcesu, który niekoniecznie będzie poparty realnymi działaniami. Witold Jurasz zauważa, że podobnie można traktować pozorne koncesje Trumpa wobec Putina – przyjazne deklaracje mogą nie przekładać się na realne ustępstwa. Jego zdaniem w relacjach między Rosją a Stanami Zjednoczonymi, biorąc pod uwagę nałożone na Moskwę amerykańskie sankcje, to właśnie Rosja znajduje się “na musiku”. Na koniec podcastu prowadzący rozważają, czy Polska powinna dążyć nie tylko do rozmieszczenia amerykańskiej broni jądrowej na swoim terytorium, ale także do budowy własnego potencjału nuklearnego. Witold Jurasz podkreśla, że stworzenie tajnego programu atomowego jest całkowicie nierealne, jednak Polska mogłaby dążyć do uzyskania statusu “państwa progowego”, czyli kraju dysponującego technologią umożliwiającą szybkie wejście w posiadanie broni jądrowej. Jego zdaniem, jeśli Polska chciałaby w przyszłości aspirować do takiego statusu, powinna wybierać reaktory jądrowe niekoniecznie amerykańskiej produkcji.

Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio. [AUTOPROMOCJA] Życie w Rosji przed wojną i po jej wybuchu Grzegorz Ślubowski, były dziennikarz i ostatni konsul generalny RP w Petersburgu, opowiada Witoldowi Juraszowi o atmosferze w Rosji tuż przed rozpoczęciem inwazji na Ukrainę. Wspomina przyjęcie, na którym nikt nie wierzył w wybuch wojny, a jednocześnie wszyscy byli jej przeciwni. Dziś, jak zauważa, podobne spotkanie byłoby niemożliwe – większość jego uczestników opuściła już kraj. W pierwszych dniach wojny tysiące Rosjan wychodziły na ulice, by protestować przeciwko agresji na Ukrainę. Jednak z biegiem czasu demonstracje malały, aż całkowicie zanikły. Strach stał się wszechobecny, a społeczeństwo dostosowało się do nowych realiów. Gość podkreśla odwagę tych nielicznych Rosjan, którzy, sprzeciwiając się wojnie, wciąż dają świadectwo swoim poglądom – co oczywiście wiąże się z ryzykiem. Luksusowe życie z widokiem na wojnę za oknem Ślubowski podkreśla, że mimo zachodnich sankcji życie w Rosji wróciło do normy. Sklepy są pełne luksusowych towarów, ekskluzywne restauracje i kawiarnie tętnią życiem, a mieszkańcy zdają się ignorować trwającą wojnę. Zauważa jednak, że choć w Rosji narasta atmosfera strachu, to nazwanie jej państwem totalitarnym byłoby przesadą. Rosja wszechmocna, Rosja na skraju upadku Były konsul krytykuje sposób, w jaki Rosja bywa przedstawiana w polskich mediach – raz jako potężne, wszechmocne imperium, raz jako państwo na granicy rozpadu. Jego zdaniem prawda leży pośrodku: Rosja nie jest na tyle silna, by dominować, ale też nie na tyle słaba, by się rozpaść. W rozmowie pojawia się też temat ludzi, którzy w Rosji zostali. Są to urzędnicy wybierający lojalność wobec władzy, inteligenci zamykający się w emigracji wewnętrznej, katolicki Kościół unikający konfliktu z reżimem oraz prawosławna cerkiew, która reżim aktywnie wspiera. Ślubowski opisuje również, jak wyglądało życie i praca polskiego dyplomaty w Rosji – kraju, który oficjalnie uznaje Polskę za wroga.

Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio. [AUTOPROMOCJA] W najnowszym “Raporcie międzynarodowym”: Pomysł Donalda Trumpa o wysiedleniu Palestyńczyków ze Strefy Gazy Coraz gorsza sytuacja na froncie w Ukrainie Idea budowy pomnika polskich ofiar niemieckiego nazizmu w Berlinie Przyszłość Demokracji w Syrii Odebranie dopuszczenia do tajemnicy państwowej szefowi Eurokorpusu Zapraszają Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz. 

Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio. [AUTOPROMOCJA] W najnowszym “Raporcie międzynarodowym”: Opcje zakończenia wojny w Ukrainie 80. rocznica wyzwolenia Auschwitz.  Czy Niemcy wznowią współpracę z Rosją? Sztuczna inteligencja z Chin.  Zapraszają Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz. 

Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio. [AUTOPROMOCJA] "Wybory na Białorusi zawsze kojarzą się z brakiem perspektyw. Każdy wie, że to farsa – głosy nie są liczone, a cały proces to absurd. Jednak dzień po wyborach wielu Białorusinów odczuwa, że po raz kolejny skradziono im przyszłość na co najmniej pięć lat Czują się oszukani, a sytuacji towarzyszy wszechogarniająca beznadzieja i szarość. Po tym wszystkim, co wydarzyło się w ostatnich latach, pozostaje jedynie totalny brak perspektyw" – komentuje w najnowszym “Raporcie międzynarodowym Rusłan Szoszyn, urodzony na Białorusi dziennikarz ”Rzeczpospolitej” i autor wywiadu-rzeki ze Swiatłaną Cichanouską pt. “Lodołamacz”. Tematem rozmowy Witolda Jurasza z gościem wbrew pozorom nie są "wybory", a sytuacja na Białorusi i jej dyktator Aleksander Łukaszenka. Rozmówcy analizują, czy Łukaszenka ma plan na sukcesję – czy zamierza przekazać władzę swojemu najmłodszemu synowi, czy też chce rządzić do końca życia. Odnoszą się również do niedawnej konferencji prasowej, podczas której Łukaszenka oskarżył Polskę o przygotowywanie agresji zbrojnej na Białoruś. Marek Sygacz z Polsatu odważył się wtedy na polemikę z dyktatorem, a dziennikarz BBC Steve Rosenberg usłyszał od Łukaszenki, że "więzienie jest dla tych, którzy zbyt szeroko otwierają usta". Szoszyn podkreśla, że na Białorusi można trafić do więzienia nawet za najmniejszy przejaw sprzeciwu. "Na Białorusi nikt nie odważyłby się dziś napisać w mediach społecznościowych, że nie zgadza się z wynikami wyborów czy że to farsa" – mówi Szoszyn. "Taka osoba zostałaby brutalnie zmiażdżona, tylko po to, by inni zobaczyli, że aparat represji wciąż działa. Niestety, to sytuacja bez wyjścia. Łukaszenka zapędził się w ślepy zaułek i musi stale utrzymywać odpowiedni poziom represji, by podtrzymywać wszechobecny strach." Rozmowa dotyka również absurdalnych wypowiedzi Łukaszenki, który za toczącą się wojnę w Ukrainie obarczył oszustwa Rosji, za które odpowiadają papież i “izraelscy Żydzi”. Jurasz i Szoszyn zgodnie stwierdzają, że Łukaszenka coraz bardziej “odjeżdża”. Ważnym wątkiem są także protesty na Białorusi z 2020 roku, które były przełomowe – po nich Łukaszenka definitywnie porzucił “miękki autorytaryzm” na rzecz brutalnej dyktatury, w której dominują terror policyjny i represje. Szoszyn opisuje codzienną beznadzieję, z jaką mierzą się Białorusini, oraz kryzys opozycji, która nie jest w stanie skutecznie działać w obecnych warunkach. Podcast kończy się refleksją, że choć Polska powinna wspierać białoruską opozycję, zmiany na Białorusi nie nastąpią szybko.

Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio. [AUTOPROMOCJA] W najnowszym odcinku podcastu “Raport międzynarodowy” Witold Jurasz wraz ze swoimi gośćmi rozmawia o następujących tematach:  Co kryje się za soft power? Czym różni się promocja Polski za wschodnią granicą i na Zachodzie? Czy biznes jest w stanie wspierać działania w zakresie kultury? Jak prowadzić politykę historyczną? Jakie jest znaczenie stabilności kadrowej w instytucjach realizujących polskie soft power?