IHMJ46 ตอบคำถามสุดคลาสสิก เกรดกับประสบการณ์อะไรสำคัญกว่ากัน?

เริ่มต้นชีวิตการทำงานด้วยการทำงานที่บ้าน เพราะพ่อแม่เป็นเจ้าของบริษัท แต่พออยู่ๆ ไปเริ่มรู้สึกว่านี่ไม่ใช่ทางของเรา เลยอยากหาทางขยับขยาย เลยเป็นความกังวลว่าพอจะสมัครงานใหม่แล้วถูกตั้งคำถามว่า ‘ทำไมงานแรกถึงเลือกทำงานที่ไม่ตรงกับสายที่เรียนมา’ อย่างนี้จะตอบว่าอะไรดี แล้วเขาจะมีโอกาสพิจารณาเราหรือเปล่า?

กำลังจะหมดโปรฯ ตามที่ออฟฟิศกำหนด และดูท่าเหมือนว่าจะไม่ผ่าน เลยตัดสินใจลาออกเสียก่อน ปัญหาเลยอยู่ที่ว่าพอจะสมัครงานใหม่ เราจำเป็นต้องใส่ประวัติการทำงานดังกล่าวลงในเรซูเมไหม ควรแสดงความจริงใจหรือเก็บไว้ไม่แสดงประวัติที่ดูเหมือนจะโอเคดี

ได้รับความรักและความไว้วางใจจากหัวหน้า จนหลายคนบอกว่าเป็น ‘ลูกรัก’ ในที่ทำงาน จนได้รับมอบหมายให้ทำงานที่ท้าทายบ่อยๆ จนเพื่อนร่วมงานเริ่มแซวและเหน็บ เอาจริงก็ไม่สบายใจอยู่เหมือนกัน เพราะเชื่อว่าในทีมก็มีหลายคนที่มีความสามารถในการทำงานที่แตกต่างกันไป แล้วอย่างนี้จะทำอย่างไรไม่ให้เสียทีมสปิริตไปดี

การชุมนุมทางการเมืองทุกวันนี้ นักเรียน นักศึกษา คือผู้ที่มีบทบาทสำคัญ เด็กจบใหม่หลายคนก็อยากออกไปเรียกร้องเพื่ออนาคตของตัวเอง แต่ก็หวั่นใจลึกๆ ว่าการไปชุมนุมจะมีผลต่อการรับเข้าทำงานของบริษัทต่างๆ หรือเปล่า I Hate My Job: First Jobber เอพิโสดนี้จะมาช่วยไขข้อข้องใจ

บางครั้งความจริงกับความฝันก็สวนทางกัน ได้งานแรกเป็นงานที่อยากทำมานาน แต่ออฟฟิศก็อยู่ไกลบ้านเหลือเกิน หักลบกลบหนี้แล้วเงินเดือนก็ไม่พอค่าเช่าหอพัก เป็นอย่างนี้ควรสู้เดินทางเพื่อให้ได้ทำงานที่ตั้งใจ หรือยอมสละเพื่อให้ไม่ต้องเดินทางเหนื่อยขนาดนั้นกันแน่

แม้จะเป็นองค์กรที่ใฝ่ฝัน อาชีพที่อยากทำ แต่พอเด็กจบใหม่อย่างเราได้ทำงานไปสักระยะรู้สึกว่าไม่คลิก เพราะว่าวัฒนธรรมองค์กรที่สุดแสนจะตัวใครตัวมัน ไม่ยอมทำงานเป็นทีมเวิร์ก ไม่สื่อสาร ทำให้รู้สึกว่าต้องรับผิดชอบอะไรอยู่คนเดียว เราจะเดินหน้าแก้ไขอย่างไรต่อไปได้บ้าง เพราะอย่างไรทำงานเป็นทีมมันก็น่าจะดีกว่า

หนึ่งในคำถามโลกแตกของนักศึกษาที่กำลังหางานทำ คือระหว่างการตั้งใจเรียนในชั้นเรียนเพื่อเอาเกรด กับประสบการณ์ในการทำกิจกรรมทั้งในและนอกมหาวิทยาลัย อะไรคือปัจจัยสำคัญที่บริษัทเลือกพิจารณารับเข้าทำงาน I Hate My Job: First Jobber ชวนทบทวนว่าสิ่งที่สำคัญที่ทำให้ได้ทำงาน อาจไม่ได้ตัวชี้วัดแค่ ‘เกรด’ หรือ ‘ประสบการณ์’ ก็ได้

เข้าสังคมการทำงานมาสักพัก ก็ยังไม่รู้สึกสนิทกับเพื่อนร่วมงานคนไหน เพราะเหมือนไม่มีใครชอบเรื่องเดียวกับเรา จะคุยกันทีก็มีแต่เอาเรื่องคนอื่นมาเมาท์ ขนาดหนีแล้วก็ไม่รู้จะทำอย่างไร มีวิธีไหนที่จะสนิทกับเพื่อนร่วมงานโดยไม่ต้องเมาท์กันบ้างไหมนี่?

ช่วงเวลาที่ออฟฟิศเกิดความไม่มั่นคง เราในฐานะพนักงานคนหนึ่งก็อยากผ่านวิกฤตนี้ไปด้วยกัน แต่อยู่ไปก็ไม่เห็นว่าหัวหน้าจะทำอะไร แม้แต่ผู้บริหารออฟฟิศก็ไม่ได้แอ็กชัน ปัญหานี้อยู่ตรงไหน เขาทำแล้วเราไม่เห็น จะเดินเข้าไปคุยให้รู้เรื่องหรือว่าจะลาออกเลยดี อยู่ไปอย่างนี้ไม่เห็นอนาคตเลย

ใครๆ ก็มีสิทธิ์เจอความกดดันในที่ทำงาน อึดอัดระดับที่อยากร้องไห้เพื่อระบายความอัดอั้นตันใจ แต่ก็ไม่แน่ใจว่าจะร้องได้ไหมเดี๋ยวจะดูไม่โปรฯ ไม่ว่า First Jobber หรือรุ่นไหนๆ ก็ร้องไห้ในที่ทำงานได้ แต่ร้องกับใคร หรือร้องไห้แล้วเหตุการณ์หลังจากนั้นที่เราจะแอ็กชันต่ออย่างไรต่างหากที่สำคัญ เพราะปัญหาไม่ได้จบด้วยการร้องไห้ แต่จบด้วยการแก้ไขเสมอ