முல்லா ஆசையும் அல்வாவின் முடிவும்

ஷாஜகன் ஒரு சிறிய கிராமத்தில் வாழ்ந்த ஒரு இளைஞன். அவர் ஒரு கனிவான மற்றும் கடின உழைப்பாளி, ஆனால் அவர் மிகவும் ஏழையாகவும் இருந்தார். அவர் அடிக்கடி பசியுடன் படுக்கைக்குச் சென்றார், மேலும் துணி அல்லது பிற தேவைகளை வாங்க போதுமான பணம் இல்லை. ஒரு நாள், ஷாஜகன் காட்டில் நடந்து கொண்டிருந்தபோது, ​​ஒரு விசித்திரமான முதியவரைக் கண்டான். முதியவர் ஒரு பாறையில் அமர்ந்திருந்தார், அவர் நீண்ட வெள்ளைத் தாடியுடன் கண்களில் மின்னும். “வணக்கம்” என்றான் ஷாஜகன். "நீங்கள் யார்?" "நான் ஒரு மந்திரவாதி" என்றார் முதியவர். "உங்கள் பிரச்சனையில் நான் உங்களுக்கு உதவ முடியும்." "என் பிரச்சனை?" என்றார் ஷாஜகன். "என்ன பிரச்சினை?" "நீங்கள் ஏழையாக இருப்பதுதான் உங்கள் பிரச்சனை" என்றார் மந்திரவாதி. "ஆனால் என்னால் அதை மாற்ற முடியும். உன்னை பணக்காரனாக்கும் மந்திர நாணயத்தை என்னால் கொடுக்க முடியும்." "ஒரு மந்திர நாணயமா?" என்றார் ஷாஜகன். "இது எனக்கு மிகவும் ஆச்சரியமாக இருக்கிறது!"...... "இதில் ஆச்சரிய பட என்ன இருக்கிறது," மந்திரவாதி கூறினார். "ஆனால் ஒரு நிபந்தனை உள்ளது, என்ன நிபந்தனை? நீங்கள் மற்றவர்களுக்கு உதவ நாணயத்தைப் பயன்படுத்த வேண்டும், நீங்கள் செய்யாவிட்டால், நாணயம் அதன் சக்தியை இழக்கும்." “நான் உறுதியளிக்கிறேன்” என்றான் ஷாஜகன். "நான் மற்றவர்களுக்கு உதவ நாணயத்தைப் பயன்படுத்துவேன்." மந்திரவாதி ஷாஜகனிடம் நாணயத்தைக் கொடுத்தான், ஷாஜகன் அவன் வழியில் சென்றான். அந்த நாணயத்தை ஏழைகளுக்கு உணவு மற்றும் உடைகள் வாங்க பயன்படுத்தினார், மேலும் கிராமத்தில் குழந்தைகளுக்காக ஒரு புதிய பள்ளியை கட்ட உதவினார். ஷாஜகன் பெரும் பணக்காரர் ஆனார், ஆனால் அவர் மந்திரவாதியின் நிலையை மறக்கவே இல்லை. அவர் எப்போதும் மற்றவர்களுக்கு உதவ நாணயத்தைப் பயன்படுத்தினார், அதைச் செய்வதில் அவர் எப்போதும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தார். ஒரு நாள், ஷாஜகன் காட்டின் வழியாக நடந்து கொண்டிருந்தபோது, ​​மீண்டும் அந்த முதியவரைக் கண்டான். “நன்றி” என்றான் ஷாஜகன். "நீங்கள் என் வாழ்க்கையை மாற்றிவிட்டீர்கள்." நீங்கள் என் வாழ்க்கையையும் மாற்றிவிட்டீர்கள், பெறுவதை விட கொடுப்பது முக்கியம் என்று நீங்கள் எனக்குக் கற்றுக் கொடுத்தீர்கள்." மந்திரவாதி சிரித்தார், பின்னர் அவர் மறைந்தார். ஷாஜகன் மந்திரவாதியை மீண்டும் பார்க்கவில்லை, அவர் மற்றவர்களுக்கு உதவ நாணயத்தை தொடர்ந்து பயன்படுத்தினார், மேலும் அவர் நீண்ட மற்றும் மகிழ்ச்சியான வாழ்க்கை வாழ்ந்தார்.... நன்றி

முக்கிய பொறுப்பான பணி ஒன்றில் டிடெக்டிவ் பிரபு ஆழமாக ஈடுபட்டிருந்தார். கொடூரமான தொடர் கொலைகாரரான x. ஐ பின்தொடர்ந்து வந்தார். X ஒரு இளம் பெண், ஏதுமற்ற காரணமின்றி ஆண்களை கொன்றுவந்தார்.  எந்த சாட்சியத்தையும் விட்டுவிடாமல் மிகவும் கவனமாக இருந்தார், மற்றும் போலீசார்களுக்கு பெரிய தலைவலி சவாலாகவும் இருந்ததது…  எதிர்பார்க்காதீர்கள் ஏமாந்து போவீர்கள் உள்ளதை உள்ளபடி ஏற்றுக்கொள்ளுங்கள்….,   என்ற புது கவிதை கண்முன் வந்து போனது……  X. ஐ பிடிக்க பிரபு உறுதியாயிருந்தார், அதை எப்படியும் முடிக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம். நீண்ட நேரம் வேலை செய்தார், மற்றும் எவ்வளவு சிறியதான க்ளூ கிடைத்தாலும் பின்தொடர்ந்தார். மேலும், X.ஐ போன்றே சிந்திக்கவும் ஆரம்பித்தார், அவள் ஏன் எதற்கு இந்த கொலை?..   ஒரு நாள் காலை 3am  call வந்தது பிரபுவுக்கு ஒரு தனியாக இருக்கும் வீட்டில் கத்தியால் குத்தப்பட்டு ஒருவர்  இறந்தார், மேலும் அந்த நேரத்தில் அறையில் இருந்த ஒரே நபர் பாதிக்கப்பட்டவரின் மனைவி மட்டுமே… பிரபு திகைத்துப் போனார் இறுதியில், பிரபுவுக்கு வழக்கில் ஒரு முக்கிய முன்னேற்றம் கிடைத்தது. கொலை நடந்த இடத்தில் இருந்த பெண்மணி ஜேன் டோ தான் பார்த்த பெண்ணின் உருவத்தையும் அங்க அடையாளங்களை விளக்கிவிட்டார், இதனால் அந்த பெண்ணின் முகம் வரைய முடிந்தது  மற்றும் பிரபு அவளை கண்டுபிடிக்க முடியும் என்ற நம்பிக்கை பிறந்தது….  கொலை செய்யப்பட்ட இடத்தில் ஒரு கத்தி, ஆயுதத்தில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட ஒரே ஒரு கைரேகை மட்டுமே.,! துப்பறியும் நபர் தரவுத்தளத்தின் (data base) மூலம் கைரேகையை இயக்கினார், ஆனால் அது கணினியில் உள்ள எவருடனும் பொருந்தவில்லை…  பாதிக்கப்பட்ட ஜேன் டோ பெண்ணுடன் கைரேகையும் கத்தியில் இல்லை…., ஆனால்., அவளுக்கும் இந்த சம்பவத்தில் தொடர்பு இருக்கும் என பிரபு மனதில் ஒரு ஓட்டம்…  துப்பறியும் நபர் ஜேன் டோவைக் கண்டுபிடித்து நேர்காணல் செய்த போது, X.கும் எனக்கும் தொடர்பு உண்டு என்பதை அவள் ஒப்புக்கொண்டாள்,.  நானும் அவளும் சிறுவயது தோழிகள் நாங்கள் இருவரும் ஆண்களால் பல துன்பங்கள் அடைந்திருக்கிறோம். கடைசியில் எனக்கு ஒரு நல்ல கணவர் அமைந்து விட்டார் என எண்ணும்போது எனது வாழ்க்கையில் மீண்டும் ஒரு திருப்பம் ஏற்பட்டது.,  அவர் என்னை விட்டுவிட்டு இன்னொரு பெண்ணிடம் செல்ல துணிந்து விட்டார். இதனால் பிரிந்து இருந்த என் தோழியை மீண்டும் அழைத்து அவரை இருவரும் சேர்ந்து கொலை செய்தோம்…  பசி என்றேன்  உண் என்றான் உண்ணுகின்றேன் அவனை…  அவள் கூறிய இந்த வரியிலிருந்து பிரபுவுக்கு பல அர்த்தம் புரிந்தது….  பிரபு X.ஐ எதிர்கொண்டார், மற்றும் அவள் கொலைகளை ஒப்புக்கொண்டார். அவள் ஆண்களை கொன்றதற்கான காரணமாக அவர்களை வெறுத்துவிட்டதாக பிரபுவிடம் தெரிவித்தாள். அவர்கள் அனைவரும் ஏதோவொரு முறையில் அவளை காயப்படுத்தினார்கள், எனவே பழி வாங்க விரும்பினாள். பிரபு X.ஐ கைது செய்ய முடிந்தார், மற்றும் அவள் சிறையில் அடைக்கப்பட்டாள். பரோல் இல்லாமல் வாழ்நாள் சிறைத்தண்டனைக்கு ஆளானாள்.  இறுதியில் பிடிபட்டதால் பிரபுவிற்கு ஒருவகையில் நிம்மதி,  வழக்கை முடித்ததில் மகிழ்ச்சியடைந்தார், ஆனால் அவர் முழு விவகாரத்திலும் வருத்தப்பட்டார்…  சில அவல நிலையை மாற்றி அமைக்க இது போல் பெண்கள் வேண்டும் என்று தனக்குள் கூறிக் கொண்டான்… 

பிரபு ஒரு சிறிய கிராமத்தில் வாழ்ந்த ஒரு இளைஞன்.  அவர் ஒரு கனிவான மற்றும் மென்மையான ஆன்மாவாக இருந்தார், ஆனால் அவர் மிகவும் தனிமையாகவும் இருந்தார்.  ஒரு நாள், அவர் காட்டில் நடந்து கொண்டிருந்தபோது ஒரு அழகான பெண்மணியைக் கண்டார்.  அவள் ஒரு பாறையில் அமர்ந்திருந்தாள், அவள் சிந்தனையில் மூழ்கியிருந்தாள்.  பிரபு அவளை நெருங்கி அவள் நலமா என்று கேட்டான்.  அந்தப் பெண் அவனைப் பார்த்துச் சிரித்தாள்.  அவள் பெயர் மாயா என்றும், அவள் ஒரு மாயை என்றும் சொன்னாள்.  பிரபு குழப்பமடைந்தார், ஆனால் அவரும் ஆர்வமாக இருந்தார்.  அதற்கு என்ன அர்த்தம் என்று மாயாவிடம் கேட்டார்.  தான் உண்மையான நபர் அல்ல, மாறாக பிரபுவின் கற்பனையில் உருவான ஒரு உருவம் என்று மாயா விளக்கினார்.  அவள் அவனது தனிமையால் உருவாக்கப்பட்டவள் என்றும், காதலிக்க ஒருவரைக் கண்டவுடன் அவள் காணாமல் போவதாகவும் சொன்னாள்.  இதனால் பிரபு வருத்தப்பட்டாலும் மாயா சொல்வது சரிதான் என்று அவருக்கும் தெரியும்.  அவளை மிஸ் பண்ணுவேன் என்று சொல்லிவிட்டு விடைபெற்றான்.  மாயா சிரித்துக்கொண்டே கை அசைத்து விடைபெற்று மறைந்தாள். பிரபு அவளை மீண்டும் பார்க்கவில்லை, ஆனால் அவனும் அவளை மறக்கவில்லை.  அவன் அவளைப் பற்றி அடிக்கடி நினைத்துக்கொண்டான், அவள் இன்னும் எங்காவது வெளியே இருக்கிறாளா என்று அவன் ஒவ்வொரு நாளும் தேடிக் கொண்டிருக்கிறான் .... நன்றி

Love every one

காற்று என் மனைவி

தேடல்

Enjoy podcasts

Safety is must life

மனிதன் மிருகங்களிடம் இருந்து கற்றுக்கொள்ள வேண்டியது ஏராளம்....

 “Comparison is the thief of joy.”. “I will not reason and compare: my business is to create.”