222. Dobrotliwy... morderca i nekrofil

Zapraszam dziś do wysłuchania wyjątkowych opowieści. Obiecuję szczególny rodzaj makabry, czarny humor i prawdziwe zdarzenia. Czy kiedykolwiek pomyśleliście sobie, że byłoby dość niezręcznie umrzeć w głupi sposób? W sytuacji, której absolutnie można było uniknąć, a doszłoby do niej na przykład po haśle „potrzymaj mi piwo”, albo„spróbujmy, co się może zdarzyć? W tym sęk, zdarzyć może się to najgorsze i najbardziej tragikomiczne. Czy na pewno chcielibyście dostać nagrodę Darwina w podziękowaniu za wyeliminowanie swoich genów z puli w populacji i nieprzekazywanie głupoty dalszym pokoleniom?

FBI opisuje przypadek, który za chwilę Wam przedstawię, jako „jedną z najbardziej skomplikowanych i dziwacznych zbrodni w historii Federalnego Biura Śledczego”. Układając historiędla Was starałam się bardzo uważać, by każdy jej detal był czytelny i odpowiednio umiejscowiony w czasie. Opierałam się o materiały ze śledztwa prowadzonego przez FBI. Mam nadzieję, że podobnie jak ja kilka razy złapieciesię za głowę, jak mogło dojść do tak niewiarygodnych planów, czemu ktokolwiek przystał do - mówiąc wprost - głupiego spisku ryzykując swoją wolnością i życiem.

Niejedna czarna wdowa przewinęła się już przez moje opowieści. Mary Ann Cotton, Tillie Klimek, RuthSnyder, Belle Gunnes, Louis Porton… i wiele, wiele innych. Zabijały przed wiekami i we współczesnych czasach zawsze motywowane korzyściami, dzięki którymi zdobywały niezależność, fortunę i wolność seksualną. Nie mają litościdla mężów, kochanków, dzieci własnych i przysposobionych, matek i przyjaciółek.Jak to się dzieje, że od czasu do czasu między nami pojawia się żądna mordu kobieta, która potrafi wzbudzać zaufanie, zdobywa szacunek otoczenia i świetnie radzi sobiezawodowo? Na szczęście zazwyczaj czarne wdowy są demaskowane, jednak nie przewróci to życia ich ofiar. Musi nam wystarczyć sprawiedliwość.

Leonarda Cianciulli przeszła do historii zbrodni z przydomkiem Mydlarki. Nie był to jej wyuczony czy teżwykonywany zawód. Parała się wyrabianiem pachnącego mydła hobbystycznie.Rozdawała je bliskim i sąsiadom. Gdyby tylko wiedzieli z czego zostało wyrobione mydełko signory Leonardy… Posłuchajcie!

Czy istnieje zbrodniadoskonała? Wielokrotnie powtarzam Wam, że nie ma na nią szans. Dzisiejsza opowieść potwierdza moja opinię, choć musze przyznać, że ofierze przez długi czas sprzyjało szczęście.

Oglądaliście serię, czy choć jeden z filmów „Oszukać przeznaczenie”? Ich fabuły mają dowieść, że nie da sięuciec przed śmiercią. Nawet jeśli czysty przypadek sprawi, że wymkniemy się jej raz czy drugi, w końcu na pewno nas dopadnie i ukatrupi. Czy tak się dzieje w świecie rzeczywistym? Trudno powiedzieć. Wolimy wierzyć, że skoro los nie pozwolił namwsiąść do samolotu, który się rozbił, jeszcze długo pozwoli nam cieszyć się życiem. A co, jeśli Kostucha naprawdę nie żartuje i upomni się o swoje? Nie mam dla Was historii z dreszczykiem w ten październikowy czas, ale liczę, że poczujecie w środku niepokój, który niosą historie dwóch wybranych przez mnieprzestępców. Prawdziwa, czasami przypadkowa zbrodnia jest o wiele gorsza niż wyrafinowane plany seryjnych sprawców. Oto banalność zła w całej okazałości. Posłuchajcie!

Dziś przychodzę do Was z historią dziwnego mordercy, który starał się mieć kontakt z rodziną swojej ofiary. Nie pierwszy raz w historii zbrodni - i zapewne nie ostatni – zabójcakontaktował się z bliskimi pokrzywdzonej osoby, by dosłownie wysysać z nich energię i napawać się ich cierpieniem. Samo zabójstwo nie wystarczało mu, by nasycićjego głód okrucieństwa. Obecnie serial Netflixa „Potwór: Historia Eda Geina” bije rekordy popularności. Dla porównania i zestawienia prawdy z fikcją polecam Wam moją opowieść o Rzeźniku z Plainfield.Znajdziecie ją jako odcinek nr 193 Zbrodni Bez Cenzury. Zajrzyjcie też na moje social media i sprawdźcie co sądzę o według mnie nieudanym serialowym wytworze inspirowanym życiem i zbrodniami Edwarda Theodore’a Geina.

Mam dla Was historię, która mam nadzieję, zdołała Was poruszyć. W przypadku, który zaraz przedstawię, nicnie jest czarno-białe, a na pewno nie motywacja zbrodniarza. Wielokrotnie w biografiach morderców pojawiała się wiara ich rodziców, koszmarne praktyki religijne narzucane na siłę, fundamentalizm i przemoc. Jak można łączyć Boga,jego miłosierdzie, miłość do bliźniego z biciem własnego dziecka? I do czego to może doprowadzić? Posłuchajcie!

Dwóch mężczyzn siedzi na jednym dużym fotelu w mieszkaniu na poddaszu. Dopiero co wzięli kąpiel, terazoglądają telewizję. Obaj są niemal nadzy, jeden, ten młodszy, na oko dwudziestoparoletni, ma na sobie bieliznę i skarpetki. Drugi, nieco starszy z podziwem zerka na swojego towarzysza i gładzi go po skórze. Młody nie reaguje.Nie wykonuje żadnego ruchu. Nagle jego powieka lekko drga. Wypełza spod niej tłusta larwa. Gotowi na podróż w mrok?

Raport „Northeastern Global News” wskazuje, że liczba aktywnych seryjnych morderców w USA osiągnęła szczyt w latach 70. i wynosiła prawie 300, spadła do ponad 250 w latach 80., a następnie do mniej niż 50 w 2010 roku. Dziś mam dla Was historię mordercy z Kalifornii, który działał w złotych latach dla seryjnych sprawców, a zarazemopowieść o dziwnej sprawiedliwości i o tym jak wielkie znaczenie w namierzeniu mordercy ma przypadek. Posłuchajcie!