EP1355 Special Formula ความเครียดจะเป็นแง่มุมให้เรารู้ว่าผู้คนจะจัดการมันอย่างไร

ข้อความโพสต์จาก Steve Burns ได้เขียนข้อความไว้ว่า "มันดีขึ้นเยอะถ้าเราเพิ่มอัตราเร่งกระบวนการของการใส่ใจผู้คนรอบข้าง" - ในรูปเราจะพบว่า ตั้งแต่เกิดมาเราอาจจะยังไม่ค่อยใส่ใจใคร แต่เราจะใส่ใจมากที่สุดในช่วงวัยรุ่น และลดลงฮวบในช่วงวัยกลางคน - แถมการอธิบายในรูปก็ย่อมแสดงให้เราทุกคนเห็นว่า มนุษย์แคร์คนมากช่วงหนึ่งเพราะ เขามีความคาดหวังอย่างยิ่ง - แต่แล้วพอความคาดหวังหมดสิ้นลง มันก็คือการที่เราหันมาใส่ใจตัวเอง หรือไม่ก็งอกไปฝั่งที่ไม่ใส่ใจใครเลยเข้าไปใหญ่ - ลองปรับวิถีอัตราเร่งกระบวนการสร้างในเรื่องของความใส่ใจผู้คนสักหน่อย เช่นค่อย ๆ เริ่มไปทีละนิด แล้วค่อยสูงสุดช่วงวัยกลางคนก็ยังได้ - ทั้งนี้ การเอาใจเขามาใส่ใจเรายังเป็นทักษะที่จำเป็นอยู่เสมอ เราจะต้องตระหนักให้ได้ว่า เราเองยังต้องการคนใส่ใจ เราก็ย่อมต้องใส่ใจผู้คนรอบข้างบ้าง

หนังสือ Stock Startup ลงทุนหุ้น VI ของ เอิญ สุริยะฉาย - เรียนรู้เรื่องงบการเงินผ่านเป้าหมายอันยิ่งใหญ่ นั่นก็คือเป็นนักลงทุนเน้นคุณค่า - บริษัทในตลาดหุ้นจะมีหลากหลายอย่างมาก แล้วนับวันบริษัทก็มักจะจดทะเบียนในตลาดหุ้นมากขึ้น - มันจึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ในเรื่องการเงิน ส่วนเคล็ดลับส่วนใหญ่ก็คือให้สนใจเรื่องเกี่ยวกับกระแสเงินสดเป็นหลัก - ระยะเวลาที่เราเป็นเจ้าหนี้ควรจะสั้น ส่วนระยะเวลาที่เราเป็นลูกหนี้ควรจะยาว นั่นหมายถึงเรามีอำนาจต่อรองสูงมาก - ทั้งนี้ การอ่านงบการเงิน จำเป็นจะต้องอ่านแบบโดยรวม อย่าโฟกัสงบใดงบหนึ่ง แล้วอย่าลืมอ่านหมายเหตุประกอบงบการเงินด้วยเสมอ

มีคนมาปรึกษาว่า กำลังตัดสินใจเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวค่ะ เลยอยากรู้ว่ามีคำแนะนำ ที่เป็นการเตือนสติในการใช้ชีวิตหลังจากนี้บ้างไหมคะ อยากอ่านแล้วเหมือนมีผู้ใหญ่ให้กำลังใจหรือตักเตือนเหมือนลูกเหมือนหลานค่ะ อยากได้แบบเวลากลับมาอ่านแล้วใจมันสู้ - ทุกการตัดสินใจ ล้วนมีคำตอบรอเราอยู่เสมอ แล้วก็แน่นอนว่าฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ - ไม่มีอะไรในชีวิตที่เราควรกลัว แต่ก็แน่นอนว่าเราไม่สามารถจะสร้างความกล้าโดยปราศจากความกลัวไปได้เลย - ชีวิตไม่มีสูตรสำเร็จตายตัว เช่น พ่อ แม่ ลูก ครบถ้วน แต่มันอาจจะเป็นการที่เราเข้าใจแก่นของชีวิตว่า ทุกอย่างอยู่ที่การใส่ใจกันจริง - เอาใจเขามาใส่ใจเรา เพียงแค่คำเดียวก็สามารถเปลี่ยนโลกได้ทั้งใบ คนหนึ่งคนถึงแม้เราอาจจะไม่ได้รักเขา แต่เราก็ควรฝึกที่จะสวมรองเท้าเดียวกับเขาบ้าง - ทุกสิ่งมีชีวิตล้วนมีคุณค่าเป็นของตัวเอง ซึ่งมันจะไม่สามารถมีคำนิยามที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด เราทุกคนจึงจำเป็นจะต้องค้นหา ไขว่คว้า และแสวงหาคำนิยามด้วยตัวของเราเอง

ข้อความโพสต์จาก Morgan Housel ได้เขียนข้อความไว้ว่า "ไม่ว่าขณะใดก็ตามแต่ ฉันมักจะทำบางสิ่งบางอย่าง แล้วก็มักจะคิดว่า 'คนที่แปลกประหลาดจะทำแบบนี้ไหม' รวมไปถึงถ้าพวกเขาทำแบบนั้น เราก็ต้องไม่ทำในสิ่งที่เขาทำเท่านั้นเอง" - คนที่แปลกมักจะมีความคิดที่ไม่ลงรอยกับความเป็นจริง ซึ่งแน่นอนเขาอาจจะมีความชาญฉลาดอย่างยิ่ง - สำรวจตัวเองอยู่เนือง ๆ ว่าตัวเองเป็นคนอย่างไร มีเงื่อนงำใดบ้างที่ทำให้เราเป็นคนแปลกประหลาด เกินจะเยียวยาบ้างไหม - บางคนไปตัดสินคนอื่นว่าไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ แต่สรุปว่าเขานั่นเองที่เป็นคนไม่ดีอย่างที่เขาไปตัดสินผู้อื่น - การบังคับ โน้มน้าวผู้คนโดยขาดเหตุผลที่ดีต่อตัวบุคคลนั้น ๆ เราจะต้องตัดความสัมพันธ์นั้นทิ้งไปให้ไวที่สุด - วิธีที่เราจะแยกคนที่แปลกประหลาดออกจากผู้คนทั่วไปนั่นก็คือ การที่บุคคลนั้นเอาใจเขามาใส่ใจเรา พร้อมกับนึกถึงผู้คนอื่นอยู่เสมอ และอ่อนโยนเป็นปกติ

หนังสือ Take Charge of Your Life ของ Jim Rohn - มีสักกี่คนที่จะควบคุมชีวิตได้อย่างหมดจด ผู้คนส่วนใหญ่แล้วควบคุมไม่ได้แม้กระทั่งความคิดของตัวเอง - เมื่อเราควบคุมตัวเองได้อย่างสมบูรณ์ เราจะสามารถควบคุมผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นกับชีวิตได้ - ไม่มีทางที่ชีวิตจะปล่อยไปตามลม เราไม่สามารถใช้ชีวิตได้โดยไม่คิด พูด หรือกระทำสิ่งใดได้จริง - หากเราต้องตัดสินใจอย่างหนึ่งในชีวิต เราจำเป็นจะต้องเลือกทางที่ใช่ที่สุด ที่เหมาะสมกับตัวเราเอง - ทั้งนี้ การเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง เริ่มต้นจากตัวเราเองทั้งหมด อย่าไปเปลี่ยนสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้ เพราะมันจะเสียเวลาโดยใช่เหตุ

มีคนมาปรึกษาว่า ลูกชายอายุ 15 ปี กำลังจะไปตามหาความฝันที่กรุงเทพ แต่โรงเรียนที่ไปไม่มีหอในมีแต่หอนอก ควรจะให้ลูกไปไหมคะ - การที่เราต้องปล่อยลูกเราไปจากอ้อมอก เป็นสิ่งที่ยากสำหรับคนเป็นพ่อเป็นแม่ แต่มันคือสิ่งที่สักวันหนึ่งก็ต้องทำ - สังเกตลูกของตัวเองให้ได้ละเอียดถี่ถ้วนมากที่สุด เช่น มีความรับผิดชอบไหม มีคำมั่นสัญญาที่ดูหนักแน่นไหม เพราะทุกอย่างมีเหตุผลอยู่เสมอ - คนที่จะไปอยู่หอนอก อาจจะต้องควบคุมตัวเองสูงกว่าหอใน เพียงเพราะเราจะสามารถพาใครเข้ามาก็ได้ และมันอาจจะเลยเถิดไปได้ไกล - วัฒนธรรมของแต่ละครอบครัวนั้นแตกต่างกัน เราจำเป็นจะต้องชั่งน้ำหนักด้วยดุลยพินิจของครอบครัวเราให้ได้มากที่สุด - ทั้งนี้ แต่ละคนก็แต่ละหนึ่ง ถึงแม้เราจะปรึกษาคนนับพัน นับหมื่น แต่ยังไงแล้วคนที่ตัดสินใจครั้งสุดท้ายก็ย่อมเป็นเราอยู่ดี

ข้อความโพสต์จาก James Clear ได้เขียนข้อความไว้ว่า "ยิ่งคุณใช้เวลาไปกับการวิจารณ์กับสิ่งที่คุณควรได้รับ คุณจะเสียเวลาโดยใช่เหตุกับสิ่งที่คุณควรจะสร้างมันขึ้นมา จงโฟกัสในสิ่งที่เราสามารถควบคุมได้เท่านั้น" - มีผู้คนมากมายต้องการที่จะเปลี่ยนสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้ เช่น จิตใจคน สังคมแวดล้อม รวมไปถึงโลกใบนี้ - แถมการที่เรามัวแต่รอคอยผลลัพธ์อย่างเดียว โดยที่ไม่ได้ทำเหตุให้ถึงพร้อม ก็ไม่สามารถให้ปลายทางนี้สุขสมได้เลย - หากว่าเราเป็นคนที่สงสัยในผลลัพธ์ที่ตัวเองได้ ก็ให้ลองสอบทานตัวเองอีกรอบหนึ่งว่า โลกใบนี้อยุติธรรมกับเราจริง ๆ รึเปล่า - ทุกคนย่อมได้สิ่งที่สมควรได้รับ ตามเหตุที่ได้สร้างไว้ สร้างอะไรก็ได้รับอย่างนั้น แล้วก็ทำอะไรก็ได้อย่างนั้นเช่นกัน - ทั้งนี้ โลกนี้ให้ผลที่ยุติธรรม โลกใบนี้ไม่เคยรักใคร ชังใคร จะยากดีมีจนแค่ไหนโลกใบนี้ก็ย่อมให้พื้นที่กับบุคคลนั้นเสมอ

หนังสือ How to Talk to Anyone: 92 Little Tricks for Big Success in Relationships ของ Leil Lowndes - กลวิธีที่ทำให้เราสามารถชนะใจคนได้ นั่นก็คือการเอาใจเขามาใส่ใจเรา เปิดใจมองมุมที่เขามองไม่ใช่มองแค่มุมตัวเอง - เมื่อมีคนกำลังพูด แล้วเรากำลังทำอะไรอยู่ ถ้าเราตั้งใจฟังเราจะได้การตอบสนองอีกแบบ ส่วนถ้าเราเพิกเฉยเราก็ย่อมได้รับอีกแง่มุมหนึ่ง - รอยยิ้ม บางครั้งอาจจะดูเหมือนไม่สำคัญ แต่การสนทนากันเราควรจะยิ้มหรือยินดีไปกับสิ่งที่อีกฝ่ายพูดด้วยเสมอ มันย่อมสร้างเสน่ห์ได้ - แล้วมันก็เป็นสิ่งที่แน่นอนว่า คนที่จะคุยกันอย่างรู้เรื่อง คุยเรื่องเดียวกัน หรือมีมุมมองเดียวกัน ย่อมเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ยาก แต่เราก็ต้องรับฟังอยู่เสมอ - ทั้งนี้ มีคนอยู่สองประเภทที่เมื่อเข้าห้องไปแล้วเขาก็มักจะพูดนั่นคือ คุณอยู่นั่นเองกับฉันอยู่นี่ไง แล้วมันเป็นการย้ำเตือนว่าคนสองประเภทนี้จะมีชีวิตที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

มีคนมาปรึกษาว่า อยากรู้ว่ามีความคิดยังไงกับคำว่า การเลี้ยงลูกและการทำงานบ้านงานเรือนคือหน้าที่ของภรรยาคะ - เมื่อโลกใบนี้กำหนดค่านิยามหนึ่งขึ้นมา เช่น คนนี้ต้องทำแบบนี้ คนนั้นต้องทำแบบนั้น นี่เรียกค่านิยม - เพศมีการกำหนดค่านิยามขึ้นมา โดยพื้นฐานจากฮอร์โมน วิถีชีวิต และพื้นฐานของผู้คนว่ามีชุดความคิดหนึ่งมากรอบเท่านั้น - แต่ถ้าเราพูดถึงการกำหนดหน้าที่ขึ้นมา ไม่ว่าใครก็ตามต้องล้วนมีหน้าที่นั้นเสมอ ไม่ใช่ว่าใครแต่ต้องรวมไปถึงทุกคน - บางคนใช้คำพูดประมาณว่า คุณจำเป็นต้องทำหน้าที่นี้ ต้องรับผิดชอบหน้าที่นั้น แต่เจ้าตัวเองกลับไม่มีการรับผิดชอบสิ่งใดเลย - ไม่จำเป็นต้องใส่ใจคำพูดทุกคนว่าให้เราต้องทำสิ่งใด จงตระหนักและตื่นรู้ว่าวันนี้เราสามารถทำสิ่งใดได้บ้าง ที่ให้ชีวิตมวลรวมของเราดีขึ้น

ข้อความโพสต์จาก Ray Dalio ได้เขียนข้อความไว้ว่า "มันมีความจำเป็นอย่างยิ่งที่เราจะต้องดึงทุกความสงสัย ก็เพราะว่า 1. สิ่งที่ไม่ดีเพียงแค่เล็กน้อย อาจจะเป็นสาเหตุทำให้ปัญหาใต้พรมปะทุอย่างรุนแรงขึ้นมาได้ 2. การแก้ปัญหาเพียงแค่เล็กน้อยในแง่มุมใดแง่มุมหนึ่ง ย่อมป้องกันปัญหาอีกหลายส่วนได้ และ 3. ให้พยายามสร้างวัฒนธรรมที่เน้นความยอดเยี่ยม และความมุ่งมั่นในการจะเล็งเห็นถึงปัญหา ไม่ว่าปัญหามันจะเล็กน้อยเพียงใด มันคือสิ่งที่สลักสำคัญอย่างยิ่ง (ไม่เช่นนั้นปัญหาของเราจะกลายเป็นตัวอย่างที่ยึดถือในค่ากลาง) ส่วนการจัดลำดับความสำคัญก็มักจะเป็นสาเหตุให้เราเพิกเฉยต่อปัญหารอบตัวได้ สังเกตปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เรามองข้ามไป หรือเราไม่ได้สนใจมันเท่าที่ควร เพื่อเสริมสร้างความรับรู้ว่ามันคือสิ่งที่ยอมรับได้ รวมไปถึงจะทนทานได้หรือไม่ ให้ลองจิตนาการว่าทุกปัญหาในทุกชิ้นส่วนนั้นถูกทิ้งไปยังอีกห้องหนึ่ง แน่นอนว่าห้องนั้นย่อมมีความสำคัญ แต่มันก็ทำให้เราไม่เจ็บปวดถึงแม้มันจะเข้ามาหาเรา โดยที่เราต้องสนับสนุนความยอดเยี่ยม มันจะช่วยให้ทุกสิ่งดีขึ้นจริง แล้วลำดับถัดไปก็จะทำให้องค์กรมีผลกระทบในทางที่ดีเช่นกัน ในขณะที่คุณไม่ได้หยิบอะไรขึ้นมา คุณก็ไม่ควรที่จะละเลยในการใส่ใจถังขยะนั้น หรือไม่มันก็ไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงที่คุณจะหยิบปัญหา สักชิ้นสองชิ้นระหว่างทางที่คุณไปก็ได้" - ดึงทุกความสงสัยเพื่อนำมาใคร่ครวญอยู่อย่างเสมอ - ไม่ว่าเราจะเพิกเฉยสิ่งใดไป สิ่งนั้นย่อมย้อนกลับมาหาเราอย่างนั้น แล้วมันก็จะเป็นแบบนี้ตลอดไป - ทุกแง่งามของชีวิตคือสิ่งที่จะเน้นย้ำว่า ตัวตนที่แท้จริงของเราเป็นใคร แล้วปัญหาที่อยู่ใต้พรมนี้ มันจะสะท้อนอะไรขึ้นมาบ้าง - ขยะของปัญหาที่เราทิ้งไปแบบผิดวิธี วันหนึ่งมันจะย่อมส่งผลกระทบต่อชีวิตเราอย่างหาที่สุดมิได้ เราจึงต้องทิ้งให้ถูกที่และถูกเวลาด้วย - ทั้งนี้ อนาคตกาลเป็นสิ่งที่ถูกกำหนดขึ้นมาแล้ว โดยปัจจุบันขณะนี้เอง ยุคสมัยใหม่กำลังปรากฏขึ้น การหนีปัญหาจะยิ่งลุกลามไปไกลจนเราไม่สามารถวาดฝันไว้ได้เลย